Ancient Greek-English Dictionary Language

δίστομος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: δίστομος δίστομον

Structure: διστομ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: sto/ma

Sense

  1. double-mouthed, with two entrances, branching
  2. two-edged

Examples

  • καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ Ἀὼδ μάχαιραν δίστομον, σπιθαμῆσ τὸ μῆκοσ αὐτῆσ, καὶ περιεζώσατο αὐτὴν ὑπὸ τὸν μανδύαν ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ τὸν δεξιόν. (Septuagint, Liber Iudicum 3:16)
  • αἱ ὑψώσεισ τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ λάρυγγι αὐτῶν, καὶ ῥομφαῖαι δίστομοι ἐν ταῖσ χερσὶν αὐτῶν (Septuagint, Liber Psalmorum 149:6)
  • ὕστερον μέντοι πικρότερον χολῆσ εὑρήσεισ καὶ ἠκονημένον μᾶλλον μαχαίρασ διστόμου. (Septuagint, Liber Proverbiorum 5:4)
  • ὡσ ρομφαία δίστομοσ πᾶσα ἀνομία, τῇ πληγῇ αὐτῆσ οὐκ ἔστιν ἴασισ. (Septuagint, Liber Sirach 21:3)
  • ἢν δ’ ἐσ μὲν ἀλκὴν μὴ πόδ’ ἀντιθῇ ποδί, λιμῷ δὲ θηρᾷ τύμβον ἱκετεύοντε νώ, κτανεῖν δέδοκται τήνδε μοι κἄπειτ’ ἐμὸν πρὸσ ἧπαρ ὦσαι δίστομον ξίφοσ τόδε τύμβου ’πὶ νώτοισ τοῦδ’, ἵν’ αἵματοσ ῥοαὶ τάφου καταστάζωσι· (Euripides, Helen, episode, dialogue 13:6)
  • ἀλλ’ ἔργον ἤδη σὸν τὰ λοίφ’ ὑπηρετεῖν σκοπεῖν θ’ ὅπου ’στ’ ἐνταῦθα δίστομοσ πέτρα τοιάδ’, ἵν’ ἐν ψύχει μὲν ἡλίου διπλῆ πάρεστιν ἐνθάκησισ, ἐν θέρει δ’ ὕπνον δι’ ἀμφιτρῆτοσ αὐλίου πέμπει πνοή· (Sophocles, Philoctetes, episode 1:5)
  • Ὁ δὲ Ἰνδὸσ ποταμὸσ ὅτι μέγιστοσ ποταμῶν ἐστι τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν τε καὶ τὴν Εὐρώπην, πλὴν Γάγγου, καὶ τούτου Ἰνδοῦ ποταμοῦ, καὶ ὅτι αἱ πηγαί εἰσιν αὐτῷ ἐπὶ τάδε τοῦ ὄρουσ τοῦ Παραπαμίσου ἤ Καυκάσου, καὶ ὅτι ἐκδίδωσιν ἐσ τὴν μεγάλην θάλασσαν τὴν κατὰ Ἰνδοὺσ ὡσ ἐπὶ νότον ἄνεμον, καὶ ὅτι δίστομόσ ἐστιν ὁ Ἰνδὸσ καὶ αἱ ἐκβολαὶ αὐτοῦ ἀμφότεραι τεναγώδεισ, καθάπερ αἱ πέντε τοῦ Ἴστρου, καὶ ὅτι Δέλτα ποιεῖ καὶ αὐτὸσ ἐν τῇ Ἰνδῶν γῇ τῷ Αἰγυπτίῳ Δέλτα παραπλήσιον καὶ τοῦτο Πάταλα καλεῖται τῇ Ἰνδῶν φωνῇ, ταῦτα μὲν ὑπὲρ τοῦ Ἰνδοῦ τὰ μάλιστα οὐκ ἀμφίλογα καὶ ἐμοὶ ἀναγεγράφθω. (Arrian, Anabasis, book 5, chapter 4 1:1)
  • καὶ ἔχων ἐν τῇ δεξιᾷ χειρὶ αὐτοῦ ἀστέρασ ἑπτά, καὶ ἐκ τοῦ στόματοσ αὐτοῦ ῥομφαία δίστομοσ ὀξεῖα ἐκπορευομένη, καὶ ἡ ὄψισ αὐτοῦ ὡσ ὁ ἥλιοσ φαίνει ἐν τῇ δυνάμει αὐτοῦ. (APOKALUYIS IWANOU, chapter 1 20:1)
  • εἶθ’ οἱ τῶν ἀναχύσεων τῶν ἄλλων ἀνάπλοι, καὶ μετὰ ταῦτα ὁ Ἄνασ ποταμόσ, δίστομοσ καὶ οὗτοσ, καὶ ὁ ἐξ αὐτῶν ἀνάπλουσ· (Strabo, Geography, book 3, chapter 1 18:8)

Synonyms

  1. double-mouthed

  2. two-edged

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION