κόσμιος
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
κόσμιος
κόσμιᾱ
κόσμιον
Structure:
κοσμι
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- well-ordered, regular, moderate, a regular practice
- orderly, well-behaved, regular, discreet, quiet, decorum, decency, order, regularly, decently, orderly
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- Καὶ περισσὸν ὅτι ἐγένετο ἐκκλησιαστὴσ σοφόσ, ὅτι ἐδίδαξε γνῶσιν σὺν τὸν λαόν, καὶ οὖσ ἐξιχνιάσεται κόσμιον παραβολῶν. (Septuagint, Liber Ecclesiastes 12:9)
- συνετὰ μέντοι πάντα καὶ κόσμια καὶ κατὰ τὸν Ὁμήρου ἐκεῖνον ῥήτορα· (Lucian, (no name) 7:3)
- ἐκεῖνον γὰρ διδαχθέντα τέωσ μὲν ὀρχεῖσθαι πάνυ κοσμίωσ καὶ ἐμμελῶσ καὶ ἐπὶ πολὺ θαυμάζεσθαι μένοντα ἐν τῷ σχήματι καὶ τὸ πρέπον φυλάττοντα καὶ τοῖσ ᾅδουσι καὶ αὐλοῦσι συγκινούμενον ὑμέναιον, ἐπεὶ δὲ εἶδεν ἰσχάδασ, οἶμαι, ἢ ἀμύγδαλον πόρρω κειμένην, μακρὰ χαίρειν φράσαντα τοῖσ αὐλοῖσ καὶ ῥυθμοῖσ καὶ ὀρχήμασι συναρπάσαντα κατατρώγειν, ἀπορρίψαντα, μᾶλλον δὲ συντρίψαντα τὸ πρόσωπον. (Lucian, Apologia 14:2)
- χάριτοσ δὲ Ἀττικῆσ μεστὰσ ἀποφαίνων τὰσ συνουσίασ, ὡσ τοὺσ προσομιλήσαντασ ἀπιέναι μήτε καταφρονήσαντασ ὡσ ἀγεννοῦσ μήτε τὸ σκυθρωπὸν τῶν ἐπιτιμήσεων ἀποφεύγοντασ, παντοίουσ δὲ ὑπ’ εὐφροσύνησ γενομένουσ καὶ κοσμιωτέρουσ παρὰ πολὺ καὶ φαιδροτέρουσ καὶ πρὸσ τὸ μέλλον εὐέλπιδασ. (Lucian, (no name) 6:1)
- ‐ τοῦτον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, παραλαβοῦσα γελοίωσ ἔχοντα, μήτε φωνὴν ἀφιέναι μήτε ἑστάναι ὑπὸ τοῦ ἀκράτου δυνάμενον, ὑπέστρεψα καὶ ἀνένηψα καὶ ἀντὶ ἀνδραπόδου κόσμιον ἄνδρα καὶ σώφρονα καὶ πολλοῦ ἄξιον τοῖσ Ἕλλησιν ἀπέδειξα· (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 17:9)
- ἡ ἑτέρα δὲ μάλα εὐπρόσωποσ καὶ τὸ σχῆμα εὐπρεπὴσ καὶ κόσμιοσ τὴν ἀναβολήν. (Lucian, Somnium sive vita Luciani, (no name) 6:6)
- "ἀφεὶσ δὲ αὖ τοὺσ τηλικούτουσ καὶ τοιούτουσ ἄνδρασ καὶ πράξεισ λαμπρὰσ καὶ λόγουσ σεμνοὺσ καὶ σχῆμα εὐπρεπὲσ καὶ τιμὴν καὶ δόξαν καὶ ἔπαινον καὶ προεδρίασ καὶ δύναμιν καὶ ἀρχὰσ καὶ τὸ ἐπὶ λόγοισ εὐδοκιμεῖν καὶ τὸ ἐπὶ συνέσει εὐδαιμονίζεσθαι, χιτώνιόν τι πιναρὸν ἐνδύσῃ καὶ σχῆμα δουλοπρεπὲσ ἀναλήψῃ καὶ μοχλία καὶ γλυφεῖα καὶ κοπέασ καὶ κολαπτῆρασ ἐν ταῖν χεροῖν ἕξεισ κάτω νενευκὼσ εἰσ τὸ ἔργον, χαμαιπετὴσ καὶ χαμαίζηλοσ καὶ πάντα τρόπον ταπεινόσ, ἀνακύπτων δὲ οὐδέποτε οὐδὲ ἀνδρῶδεσ οὐδὲ ἐλεύθερον οὐδὲν ἐπινοῶν, ἀλλὰ τὰ μὲν ἔργα ὅπωσ εὔρυθμα καὶ εὐσχήμονα ἔσται σοι προνοῶν, ὅπωσ δὲ αὐτὸσ εὔρυθμόσ τε καὶ κόσμιοσ ἔσῃ, ἥκιστα πεφροντικώσ, ἀλλ’ ἀτιμότερον ποιῶν σεαυτὸν λίθων. (Lucian, Somnium sive vita Luciani, (no name) 8:13)
- οὗτοσ ὁ τὸ σχῆμα εὐσταλὴσ καὶ κόσμιοσ τὸ βάδισμα καὶ σωφρονικὸσ τὴν ἀναβολὴν ἑώθεν μυρία ὅσα περὶ ἀρετῆσ διεξιὼν καὶ τῶν ἡδονῇ χαιρόντων κατηγορῶν καὶ τὸ ὀλιγαρκὲσ ἐπαινῶν, ἐπειδὴ λουσάμενοσ ἀφίκοιτο ἐπὶ τὸ δεῖπνον καὶ ὁ παῖσ μεγάλην τὴν κύλικα ὀρέξειεν αὐτῷ ‐ τῷ ζωροτέρῳ δὲ χαίρει μάλιστα ‐ καθάπερ τὸ Λήθησ ὕδωρ ἐκπιὼν ἐναντιώτατα ἐπιδείκνυται τοῖσ ἑωθινοῖσ ἐκείνοισ λόγοισ, προαρπάζων ὥσπερ ἴκτινοσ τὰ ὄψα καὶ τὸν πλησίον παραγκωνιζόμενοσ, καρύκησ τὸ γένειον ἀνάπλεωσ, κυνηδὸν ἐμφορούμενοσ, ἐπικεκυφὼσ καθάπερ ἐν ταῖσ λοπάσι τὴν ἀρετὴν εὑρήσειν προσδοκῶν, ἀκριβῶσ τὰ τρύβλια τῷ λιχανῷ ἀποσμήχων ὡσ μηδὲ ὀλίγον τοῦ μυττωτοῦ καταλίποι, μεμψίμοιροσ ἀεί, κἂν τὸν πλακοῦντα ὅλον ἢ τὸν σῦν μόνοσ τῶν ἄλλων λάβῃ,^ ὅ τι περ λιχνείασ καὶ ἀπληστίασ ὄφελοσ, μέθυσοσ καὶ πάροινοσ οὐκ ἄχρι ᾠδῆσ καὶ ὀρχηστύοσ μόνον, ἀλλὰ καὶ λοιδορίασ καὶ ὀργῆσ. (Lucian, Timon, (no name) 53:5)
- ὁ δὲ Σωκράτησ βέλτιον, οὐκ Ἀθηναῖοσ οὐδ’ Ἕλλην ἀλλὰ κόσμιοσ εἶναι φήσασ, ὡσ ἄν τισ Ῥόδιοσ εἶπεν ἢ Κορίνθιοσ· (Plutarch, De exilio, section 5 6:2)
- δὲ πρᾷοσ καὶ κόσμιοσ, οὐ πολλὰ τῶν πολιτικῶν ἔπραττεν. (Plutarch, Agesilaus, chapter 20 5:1)