κλαίω
Non-contract Verb;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
κλαίω
Structure:
κλαί
(Stem)
+
ω
(Ending)
Conjugation
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- Ἐξῆρε πάντασ τοὺσ ἰσχυρούσ μου ὁ Κύριοσ ἐκ μέσου μου, ἐκάλεσεν ἐπ’ ἐμὲ καιρὸν τοῦ συντρίψαι ἐκλεκτούσ μου. ληνὸν ἐπάτησε Κύριοσ παρθένῳ θυγατρὶ Ἰούδα, ἐπὶ τούτοισ ἐγὼ κλαίω. (Septuagint, Lamentationes 1:16)
- Ἑλλήνων κλαίω ἀμάχητον καὶ ἀναυμάχητον ὄλεθρον ἱκέται μὲν αὐτοὶ τῶν θεῶν καθίζοντεσ, προδότασ δὲ τῶν ὁρ́κων ὑμᾶσ ἀποφαίνοντεσ ἀνακαλοῦντέσ τε συγγένειαν, εὐμένειαν. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 15 1:9)
- αἴρω χεῖρ’ ἀπαντήσασ νεκροῖσ Αἵδου τε μολπὰσ ἐκχέω δακρυρρόουσ, φίλουσ προσαυδῶν, ὧν λελειμμένοσ τάλασ ἔρημα κλαίω· (Euripides, Suppliants, episode 2:38)
- καὶ σοῦ μέν, μᾶτερ, δυστάνου κλαίω πανδύρτοισ θρήνοισ, τὸν ἐμὸν δὲ βίον λώβαν λύμαν τ’ οὐ μετακλαίομαι, ἀλλὰ θανεῖν μοι ξυντυχία κρείσσων ἐκύρησεν. (Euripides, Hecuba, choral, antistrophe9)
- καὶ νῦν κείνων μέν μοι λάθα, τὸν δ’ Ἄργει δμαθέντα κλαίω σύγγονον, ὃν ἔλιπον ἐπιμαστίδιον, ἔτι βρέφοσ, ἔτι νέον, ἔτι θάλοσ ἐν χερσὶν ματρὸσ πρὸσ στέρνοισ τ’ Ἄργει σκηπτοῦχον Ὀρέσταν. (Euripides, Iphigenia in Tauris, choral, anapests 3:5)
Derived
- ἀνακλαίω (to weep aloud, burst into tears, to weep for)
- ἀποκλαίω (to weep aloud, to bewail much, mourn deeply for)
- κατακλαίω (to bewail loudly, lament, to wail aloud)
- μετακλαίω (to weep afterwards or too late, to lament after or next)
- προκλαίω (to weep beforehand or openly, to lament beforehand)
- συγκλαίω (to weep with)
- ὑποκλαίω (to shed secret tears)
