- ἐν οἷσ δὲ τὰ ῥηματικὰ μόρια τῆσ λέξεωσ ὀνοματικῶσ σχηματίζει, τοιαύτην ποιεῖ τὴν φράσιν· (Dionysius of Halicarnassus, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 51)
(디오니시오스, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 51)
- ἀντὶ δὲ τοῦ ἑνικοῦ τὸ πληθυντικὸν παραλαμβάνει τοῦτον τὸν τρόπον ἐξαλλάττων τὴν συνήθη φράσιν· (Dionysius of Halicarnassus, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 9 1:6)
(디오니시오스, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 9 1:6)
- οἱ μὲν γὰρ ἀκολούθωσ τῇ κοινῇ συνηθείᾳ σχηματίζοντεσ τὴν φράσιν τῷ τε θηλυκῷ γένει τῆσ προσηγορίασ τὸ θηλυκὸν ἂν ἔζευξαν μόριον, καὶ τὴν πτῶσιν τὴν αἰτιατικὴν ἂν ἀντὶ τῆσ γενικῆσ ἔταξαν τὸν τρόπον τόνδε· (Dionysius of Halicarnassus, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 11 1:2)
(디오니시오스, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 11 1:2)
- ἡ δὲ παρὰ τοὺσ χρόνουσ τῶν ῥημάτων ἐκβεβηκυῖα τὸ κατάλληλον φράσισ τοιαύτη τίσ ἐστι· (Dionysius of Halicarnassus, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 121)
(디오니시오스, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 121)
- ἀφικνούμεναι, δι’ ἃσ ἡ φράσισ δυσπαρακολούθητοσ γίνεται, πλεῖσται μέν εἰσιν καθ’ ὅλην τὴν ἱστορίαν· (Dionysius of Halicarnassus, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 151)
(디오니시오스, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 151)
- ἣ μὲν γὰρ πλήρησ σχημάτων καὶ οὐδὲν οἶμαι περὶ τῶν φανερῶν ἐπὶ πλέον δεῖν λέγειν, ἡ δὲ Φιλίστου φράσισ ὁμοειδὴσ πᾶσα δεινῶσ καὶ ἀσχημάτιστόσ ἐστι· (Dionysius of Halicarnassus, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 5 4:1)
(디오니시오스, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 5 4:1)
- ἥψατο δὲ καὶ τῶν Ἀθήνησι ῥητόρων ἡ ποιητική τε καὶ τροπικὴ φράσισ, ὡσ μὲν Τίμαιόσ φησι, Γοργίου ἄρξαντοσ ἡνίκ’ Ἀθήναζε πρεσβεύων κατεπλήξατο τοὺσ ἀκούοντασ τῇ δημηγορίᾳ, ὡσ δὲ τἀληθὲσ ἔχει, τὸ καὶ παλαιότερον αἰεί τι θαυμαζομένη. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 3 3:3)
(디오니시오스, chapter 3 3:3)
- "ἡ δὲ Μενάνδρου φράσισ οὕτω συνέξεσται καὶ συμπέπνευκε κεκραμένη πρὸσ ἑαυτήν, ὥστε διὰ πολλῶν ἀγομένη παθῶν καὶ ἠθῶν καὶ προσώποισ ἐφαρμόττουσα παντοδαποῖσ μία τε φαίνεσθαι καὶ τὴν ὁμοιότητα τηρεῖν ἐν τοῖσ κοινοῖσ καὶ συνήθεσι καὶ ὑπὸ τὴν χρείαν ὀνόμασιν· (Plutarch, Comparationis Aristophanis et Menandri compendium, section 21)
(플루타르코스, Comparationis Aristophanis et Menandri compendium, section 21)