Homer, Odyssey, Book 5 17:

(호메로스, 오디세이아, Book 5 17:)

ὣσ φάτο, μείδησεν δὲ Καλυψὼ δῖα θεάων, χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔποσ τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν· "ἦ δὴ ἀλιτρόσ γ’ ἐσσὶ καὶ οὐκ ἀποφώλια εἰδώσ, οἱο͂ν δὴ τὸν μῦθον ἐπεφράσθησ ἀγορεῦσαι. ἴστω νῦν τόδε γαῖα καὶ οὐρανὸσ εὐρὺσ ὕπερθε καὶ τὸ κατειβόμενον Στυγὸσ ὕδωρ, ὅσ τε μέγιστοσ ὁρ́κοσ δεινότατόσ τε πέλει μακάρεσσι θεοῖσι, μή τί τοι αὐτῷ πῆμα κακὸν βουλευσέμεν ἄλλο. ἀλλὰ τὰ μὲν νοέω καὶ φράσσομαι, ἅσσ’ ἂν ἐμοί περ αὐτῇ μηδοίμην, ὅτε με χρειὼ τόσον ἵκοι· καὶ γὰρ ἐμοὶ νόοσ ἐστὶν ἐναίσιμοσ, οὐδέ μοι αὐτῇ θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσι σιδήρεοσ, ἀλλ’ ἐλεήμων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION