Sense

1. to be shunned or avoided
2. that can be avoided

Examples

• τῆσ δὲ φρονήσεώσ ἐστι τὸ βουλεύσασθαι, τὸ κρῖναι τὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ κακὰ καὶ πάντα τὰ ἐν τῷ βίῳ αἱρετὰ καὶ φευκτά, τὸ χρῆσθαι πᾶσι καλῶσ τοῖσ ὑπάρχουσιν ἀγαθοῖσ, τὸ ὁμιλῆσαι ὀρθῶσ, τὸ συνιδεῖν τοὺσ καιρούσ, τὸ ἀγχίνωσ χρήσασθαι καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ, τὸ τὴν ἐμπειρίαν ἔχειν τῶν χρησίμων πάντων. (Aristotle, Virtues and Vices 14:1)
• μήτε τἀναντία φευκτὰ καὶ βλαβερά, πηρώσεισ ἀλγηδόνασ αἴσχη νόσουσ· (Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 4 2:1)
• τά τε γὰρ μὴ ἁπλῶσ ἀγαθὰ ἀλλὰ κακὰ ἁπλῶσ τύχῃ φευκτά· (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 54:1)
• ἔστι δὴ γνώμη ἀπόφανσισ, οὐ μέντοι οὔτε περὶ τῶν καθ’ ἕκαστον, οἱο͂ν ποῖόσ τισ Ἰφικράτησ, ἀλλὰ καθόλου, οὔτε περὶ πάντων, οἱο͂ν ὅτι τὸ εὐθὺ τῷ καμπύλῳ ἐναντίον, ἀλλὰ περὶ ὅσων αἱ πράξεισ εἰσί, καὶ <ἃ> αἱρετὰ ἢ φευκτά ἐστι πρὸσ τὸ πράττειν, ὥστ’ ἐπεὶ τὸ ἐνθύμημα ὁ περὶ τοιούτων συλλογισμόσ ἐστιν, σχεδὸν τὰ συμπεράσματα τῶν ἐνθυμημάτων καὶ αἱ ἀρχαὶ ἀφαιρεθέντοσ τοῦ συλλογισμοῦ γνῶμαί εἰσιν, οἱο͂ν χρὴ δ’ οὔ ποθ’ ὅστισ ἀρτίφρων πέφυκ’ ἀνήρπαῖδασ περισσῶσ ἐκδιδάσκεσθαι σοφούσ. (Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 21 2:1)
• φευκτὰ μὲν γὰρ ἄμφω, δοκεῖ δὲ οὐχ ἧττον ἀνθρωπικὰ εἶναι τὰ ἄλογα πάθη, ὥστε καὶ αἱ πράξεισ τοῦ ἀνθρώπου <αἱ> ἀπὸ θυμοῦ καὶ ἐπιθυμίασ. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 3 27:4)

Similar forms

• φευκτέον (27)
• φευκτὸν (12)
• φευκτόν (9)
• φευκτῶν (6)
• φευκτά (5)
• φευκτὰ (5)
• φευκτὴν (2)
• φευκτάν (1)
• φευκτήν (1)
• φευκτότερα (1)
• φευκτὰς (1)
• φευκτῷ (1)
• φευκταὶ (1)
• φευκτὴ (1)
• Φευκτέη (1)
• φευκτὸς (1)
• φευκτάς (1)
• φευκτοῦ (1)
• φευκτέος (1)
• φευκτέα (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.