Ancient Greek-English Dictionary Language

εὐδαίμων

Third declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: εὐδαίμων εὐδαῖμον

Structure: εὐδαιμων (Stem)

Sense

  1. Having or being possessed by a good genius / spirit.
  2. happy
  3. (substantive) a good genius

Examples

  • μήθ̓ ὑφ̓ ἡδονῆσ κατασπᾶσθαι μήτε ὀργίζεσθαι, φθόνου δὲ κρείττονι καὶ πλούτου καταφρονοῦντι καὶ συνόλωσ εὐδαίμονι, ὁποῖον χρὴ τὸν κανόνα εἶναι καὶ γνώμονα τοῦ κατὰ τὴν ἀρετὴν βίου, ‐ ὁ γὰρ καὶ κατὰ μικρότατον ἐνδέων ἀτελήσ, κἂν πάντα πλείω ἔχῃ ‐ εἰ δὲ τοῦτο οὐχί, οὐδέπω εὐδαίμων. (Lucian, 158:1)
  • λάθα δὲ πότμῳ σὺν εὐδαίμονι γένοιτ’ ἄν. (Pindar, Odes, olympian odes, olympian 2 6:1)
  • οὐκοῦν οὕτω μὲν ἔχουσα εἰσ τὸ ὅμοιον αὐτῇ τὸ ἀιδὲσ ἀπέρχεται, τὸ θεῖόν τε καὶ ἀθάνατον καὶ φρόνιμον, οἷ ἀφικομένῃ ὑπάρχει αὐτῇ εὐδαίμονι εἶναι, πλάνησ καὶ ἀνοίασ καὶ φόβων καὶ ἀγρίων ἐρώτων καὶ τῶν ἄλλων κακῶν τῶν ἀνθρωπείων ἀπηλλαγμένῃ, ὥσπερ δὲ λέγεται κατὰ τῶν μεμυημένων, ὡσ ἀληθῶσ τὸν λοιπὸν χρόνον μετὰ θεῶν διάγουσα; (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 447:1)
  • ὑπάρξει δὴ τὸ ζητούμενον τῷ εὐδαίμονι, καὶ ἔσται διὰ βίου τοιοῦτοσ· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 1 110:3)
  • ἐοίκε δ’ ἀτόπῳ τὸ πάντ’ ἀπονέμοντασ τἀγαθὰ τῷ εὐδαίμονι φίλουσ μὴ ἀποδιδόναι, ὃ δοκεῖ τῶν ἐκτὸσ ἀγαθῶν μέγιστον εἶναι. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 105:4)

Synonyms

  1. Having or being possessed by a good genius

  2. happy

  3. a good genius

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION