Ἀδράστεια
First declension Noun;
Transliteration:
Principal Part:
Ἀδράστεια
Etym.: Perhaps from 부정 접두사 a, didra/skw a name of Nemesis.
- καὶ ἐῴκει ἡ Ἀδράστεια τότε κατόπιν ἐφεστῶσά σοι εὐδοκιμοῦντι ἐφ̓ οἷσ κατηγόρεισ τῶν ἄλλων, καταγελᾶν ὡσ ἂν θεὸσ εἰδυῖα τὴν μέλλουσάν σοι ἐσ τὰ ὅμοια μεταβολὴν καὶ ὅτι οὐκ εἰσ τὸν κόλπον πτύσασ πρότερον ἠξίουσ κατηγορεῖν τῶν διὰ ποικίλασ τινὰσ τύχασ τοιαῦτα πράττειν ὑπομενόντων. (Lucian, Apologia 16:2)
- Ἀδράστεια μὲν ἁ Διὸσ παῖσ εἴργοι στομάτων φθόνον· (Euripides, Rhesus, choral, strophe 11)
- τοιαῦτα μέν σοι τῆσ μακρᾶσ ἀπουσίασ πρᾶξαι παρέξω ‐ σὺν δ’ Ἀδραστείᾳ λέγω ‐ ἐπειδἂν ἐχθρῶν τήνδ’ ἐλευθέραν πόλιν θῶμεν θεοῖσί τ’ ἀκροθίνι’ ἐξέλῃσ, ξὺν σοὶ στρατεύειν γῆν ἐπ’ Ἀργείων θέλω καὶ πᾶσαν ἐλθὼν Ἑλλάδ’ ἐκπέρσαι δορί, ὡσ ἂν μάθωσιν ἐν μέρει πάσχειν κακῶσ. (Euripides, Rhesus, episode, iambic 1:1)
- ἐπεὶ δὲ τὴν ὁδὸν ταύτην ῥᾴστην οὖσαν κατεῖδον καὶ διεκπαίσασ ἐπὶ τῷ ἄκρῳ ἐγενόμην ‐ ὑπῆρχε γάρ μοι, ὦ φίλη Ἀδράστεια, πάντα ἐκεῖνα ἃ προεῖπον ἐφόδια, τὸ θράσοσ, ἡ ἀμαθία, ἡ ἀναισχυντία ‐ πρῶτον μὲν οὐκέτι Ποθεινὸσ ὀνομάζομαι, ἀλλ’ ἤδη τοῖσ Διὸσ καὶ Λήδασ παισὶν ὁμώνυμοσ γεγένημαι. (Lucian, Rhetorum praeceptor, (no name) 13:82)
- ἃ μὲν γὰρ ὑπὸ τῆσ πενίασ ἐλαυνόμενοσ ποιεῖσ, Ἀδράστεια φίλη, οὐκ ἄν τινι ὀνειδίσαιμι. (Lucian, Pseudologista, (no name) 27:1)
