- καὶ γὰρ εἰ καὶ οἱ πολιτικοὶ χρῶνταί τισιν ἔξωθεν ἐπινοήμασιν, οἱο͂ν εἴ τισ ἐκ παραδειγμάτων λέγοι ἢ ἐξ ἱστοριῶν ἢ ἐξ ἄλλου τινὸσ τοιούτου τρόπου, ἀλλ’ οὖν γε τοῖσ προσηρτημένοισ πρὸσ τὸ πρᾶγμα χρηστέον, ὅθεν εἰώθασι θεραπεύειν τὰ τοιαῦτα ἢ αἰτιολογίαισ ἢ ἐπαγγελίαισ, οἱο͂ν ἓν ἐκ πολλῶν ἵνα τοίνυν γνῶτε ὡσ οὐδέ ἐστι τοῦ τῆσ πόλεωσ ἤθουσ κύριον ποιῆσαι τοιοῦτον νόμον, εἶθ’ ἑξῆσ λέγονται χρήματα. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , chapter 2 16:3)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , chapter 2 16:3)
- χρῶνται δὲ καὶ οἱ πολιτικοὶ τοῖσ ἔξωθεν ἐπινοήμασιν, οἱο͂ν ἱστορίαισ ἢ παραδείγμασιν ἀλλὰ θεραπεύουσιν αὐτὰ ἐπαγγελίαισ ἢ αἰτιολογίαισ. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , chapter 13 9:3)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , chapter 13 9:3)
- ἐπαγγελιῶν ἴδιοσ χαρακτήρ. (Plutarch, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 10 20:1)
(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 10 20:1)
- οὐ μὴν ἀλλὰ δεῖ πρῶτον ἐν ταῖσ ἐπαγγελίαισ σκοπεῖν τὴν διαφοράν. (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 22 2:1)
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 22 2:1)
- " οἱ δὲ προλαμβάνοντεσ τὸ ἀργύριον, εἶτα μηδὲν ποιοῦντεσ ὧν ἔφασαν διὰ τὰσ ὑπερβολὰσ τῶν ἐπαγγελιῶν, εἰκότωσ ἐν ἐγκλήμασι γίνονται· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 10:3)
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 10:3)
- τὴν ζωήν μου ἐξήγγειλά σοι, ἔθου τὰ δάκρυά μου ἐνώπιόν σου ὡσ καὶ ἐν τῇ ἐπαγγελίᾳ σου. (Septuagint, Liber Psalmorum 55:9)
(70인역 성경, 시편 55:9)
- καὶ ἐπιχαρέντεσ ὅ τε βασιλεὺσ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ μάλιστα ἐπὶ τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ παιδὸσ ταχέωσ ἔλυσαν αὐτόν. (Septuagint, Liber Maccabees IV 12:9)
(70인역 성경, Liber Maccabees IV 12:9)
- ἐπαγγελία τε καὶ μεγαλαυχία πρὸσ ἀρετὴν πρέπουσα ταῖσ ἡλικίαισ. (Plutarch, Instituta Laconica, section 14 2:1)
(플루타르코스, Instituta Laconica, section 14 2:1)
- καὶ ἑτέρωθι δὲ ἐν ἐπαγγελίᾳ χρησάμενοσ λέξω δὲ μετὰ παρρησίασ· (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 12:14)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 12:14)
- εἰσὶ δὲ καὶ ἄλλαι συμπληρώσεισ θαυμαστὴν περιβολὴν ἐργαζόμεναι, ἅμα τε τὸ προειρημένον συμπληροῦσαι καὶ ἀπαρτίζουσαι καὶ μετάβασιν ἐπὶ τὸ ἑξῆσ εἰσαγόμενον παρέχουσαι, ὡσ ἐν τῷ ὑπὲρ τοῦ στεφάνου, ἃ μὲν τοίνυν ἐγὼ παρεσχόμην εἰσ τὸ δικαιοῦν τοιαῦτα γράφειν περὶ ἐμοῦ πρὸσ πολλοῖσ ἄλλοισ ταῦτα καὶ παραπλήσια τούτοισ ἐστί, μέχρισ ἐνταῦθα ἡ συμπλήρωσισ, εἶτα ἡ ἐπαγγελία τοῦ ἐφεξῆσ, ἃ δὲ πάντεσ ὑμεῖσ ἴστε, ταῦτ’ ἤδη λέξω. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 17:3)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 17:3)