- καὶ γὰρ εἰ καὶ οἱ πολιτικοὶ χρῶνταί τισιν ἔξωθεν ἐπινοήμασιν, οἱο῀ν εἴ τις ἐκ παραδειγμάτων λέγοι ἢ ἐξ ἱστοριῶν ἢ ἐξ ἄλλου τινὸς τοιούτου τρόπου, ἀλλ οὖν γε τοῖς προσηρτημένοις πρὸς τὸ πρᾶγμα χρηστέον, ὅθεν εἰώθασι θεραπεύειν τὰ τοιαῦτα ἢ αἰτιολογίαις ἢ ἐπαγγελίαις, οἱο῀ν ἓν ἐκ πολλῶν ἵνα τοίνυν γνῶτε ὡς οὐδέ ἐστι τοῦ τῆς πόλεως ἤθους κύριον ποιῆσαι τοιοῦτον νόμον, εἶθ ἑξῆς λέγονται χρήματα. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , chapter 2 16:3)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , chapter 2 16:3)
- χρῶνται δὲ καὶ οἱ πολιτικοὶ τοῖς ἔξωθεν ἐπινοήμασιν, οἱο῀ν ἱστορίαις ἢ παραδείγμασιν ἀλλὰ θεραπεύουσιν αὐτὰ ἐπαγγελίαις ἢ αἰτιολογίαις. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , chapter 13 9:3)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , chapter 13 9:3)
- ἐπαγγελιῶν ἴδιος χαρακτήρ. (Plutarch, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 10 20:1)
(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 10 20:1)
- οὐ μὴν ἀλλὰ δεῖ πρῶτον ἐν ταῖς ἐπαγγελίαις σκοπεῖν τὴν διαφοράν. (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 22 2:1)
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 22 2:1)
- " οἱ δὲ προλαμβάνοντες τὸ ἀργύριον, εἶτα μηδὲν ποιοῦντες ὧν ἔφασαν διὰ τὰς ὑπερβολὰς τῶν ἐπαγγελιῶν, εἰκότως ἐν ἐγκλήμασι γίνονται: (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 10:3)
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 10:3)
- τὴν ζωήν μου ἐξήγγειλά σοι, ἔθου τὰ δάκρυά μου ἐνώπιόν σου ὡς καὶ ἐν τῇ ἐπαγγελίᾳ σου. (Septuagint, Liber Psalmorum 55:9)
(70인역 성경, 시편 55:9)
- καὶ ἐπιχαρέντες ὅ τε βασιλεὺς καὶ οἱ σὺν αὐτῷ μάλιστα ἐπὶ τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ παιδὸς ταχέως ἔλυσαν αὐτόν. (Septuagint, Liber Maccabees IV 12:9)
(70인역 성경, Liber Maccabees IV 12:9)
- ἐπαγγελία τε καὶ μεγαλαυχία πρὸς ἀρετὴν πρέπουσα ταῖς ἡλικίαις. (Plutarch, Instituta Laconica, section 14 2:1)
(플루타르코스, Instituta Laconica, section 14 2:1)
- καὶ ἑτέρωθι δὲ ἐν ἐπαγγελίᾳ χρησάμενος λέξω δὲ μετὰ παρρησίας: (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 12:14)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 12:14)
- εἰσὶ δὲ καὶ ἄλλαι συμπληρώσεις θαυμαστὴν περιβολὴν ἐργαζόμεναι, ἅμα τε τὸ προειρημένον συμπληροῦσαι καὶ ἀπαρτίζουσαι καὶ μετάβασιν ἐπὶ τὸ ἑξῆς εἰσαγόμενον παρέχουσαι, ὡς ἐν τῷ ὑπὲρ τοῦ στεφάνου, ἃ μὲν τοίνυν ἐγὼ παρεσχόμην εἰς τὸ δικαιοῦν τοιαῦτα γράφειν περὶ ἐμοῦ πρὸς πολλοῖς ἄλλοις ταῦτα καὶ παραπλήσια τούτοις ἐστί, μέχρις ἐνταῦθα ἡ συμπλήρωσις, εἶτα ἡ ἐπαγγελία τοῦ ἐφεξῆς, ἃ δὲ πάντες ὑμεῖς ἴστε, ταῦτ ἤδη λέξω. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 17:3)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 17:3)
