εἰκός
Third declension Noun; Neuter
Transliteration:
Principal Part:
εἰκός
εἰκότος
Structure:
εἰκοτ
(Stem)
+
ς
(Ending)
Etym.: neut. partic. of ei)=ka or e)/oika,
Sense
- likely, probable, reasonable, (neuter substantive) likelihood, probability, (in Aristotle's Logic) a probable proposition
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὁ δὲ Πτολεμαῖοσ ὡσ ἂν καὶ τἆλλα οὐ κάρτα φρενήρησ τισ ὤν, ἀλλ’ ἐν κολακείᾳ δεσποτικῇ τεθραμμένοσ, οὕτωσ ἐξεκαύθη καὶ συνεταράχθη πρὸσ τῆσ παραδόξου ταύτησ διαβολῆσ, ὥστε μηδὲν τῶν εἰκότων λογισάμενοσ, μηδ’ ὅτι ἀντίτεχνοσ ἦν ὁ διαβάλλων μηδ’ ὅτι μικρότεροσ ἢ κατὰ τηλικαύτην προδοσίαν ζωγράφοσ, καὶ ταῦτα εὖ πεπονθὼσ ὑπ’ αὐτοῦ καὶ παρ’ ὁντινοῦν τῶν ὁμοτέχνων, τετιμημένοσ, ἀλλ’ οὐδὲ τὸ παράπαν εἰ ἐξέπλευσεν Ἀπελλῆσ ἐσ Τύρον ἐξετάσασ, εὐθὺσ ἐξεμήνιεν καὶ βοῆσ ἐνεπίμπλα τὰ βασίλεια τὸν ἀχάριστον κεκραγὼσ καὶ τὸν ἐπίβουλον καὶ συνωμότην. (Lucian, Calumniae non temere credundum, (no name) 3:1)
- καὶ οὐδὲ ταύτην τὴν διήγησιν ἁπλῶσ πωσ συστρέψασ καὶ ἀκατασκευάστωσ τίθησιν, ἀλλὰ καὶ ταύτην μακροτέραν οὖσαν ἀποτομαῖσ τισι διαλαμβάνει καὶ καθ’ ἕκαστον εἶδοσ μάρτυρασ ἀναβιβάζεται καὶ προκλήσεισ ἀναγινώσκει καὶ συνθήκασ παρέχεται τεκμηρίοισ τε καὶ σημείοισ καὶ τοῖσ ἐκ τῶν εἰκότων ἐλέγχοισ ἅπασι χρῆται. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 15 1:1)
- ἄτοπον ἀπορρίψασ τὸν λόγον ἐγώ μοι δοκῶ μηδὲ τὴν γῆν ἄμοιρον εἰκότων καὶ πιθανῶν ἀποφαίνειν, ποιησάμενοσ ἀρχὴν ᾧ μάλιστα Χρύσιπποσ ὑπὲρ τοῦ ἀέροσ κέχρηται. (Plutarch, De primo frigido, chapter, section 17 2:2)
- οὐ μὴν ἀλλὰ συμβαίνει τι τῶν εἰκότων αὐτοῖσ πρὸσ σωτηρίαν. (Plutarch, Caius Marius, chapter 40 5:2)
- δ’ ἐννοεῖν ὑμᾶσ ἀμφοτέρουσ χρεὼν καὶ ἀναμιμνῄσκεσθαι ποσάκισ ἐν ἐλπίδι ἑκάτεροι γεγόνατε τοῦ νῦν οἰέσθαι σχεδὸν ἀεί τινοσ σμικροῦ ἐπιδεεῖσ εἶναι τὸ μὴ πάντα κατὰ νοῦν πράττειν, καὶ δὴ καὶ ὅτι τὸ σμικρὸν τοῦτο μεγάλων καὶ μυρίων κακῶν αἴτιον ἑκάστοτε συμβαίνει γιγνόμενον, καὶ πέρασ οὐδέν ποτε τελεῖται, συνάπτει δὲ ἀεὶ παλαιὰ τελευτὴ δοκοῦσα ἀρχῇ φυομένῃ νέᾳ, διολέσθαι δ’ ὑπὸ τοῦ κύκλου τούτου κινδυνεύσει καὶ τὸ τυραννικὸν ἅπαν καὶ τὸ δημοτικὸν γένοσ, ἥξει δέ, ἐάνπερ τῶν εἰκότων γίγνηταί τι καὶ ἀπευκτῶν, σχεδὸν εἰσ ἐρημίαν τῆσ Ἑλληνικῆσ φωνῆσ Σικελία πᾶσα, Φοινίκων ἢ Ὀπικῶν μεταβαλοῦσα εἴσ τινα δυναστείαν καὶ κράτοσ. (Plato, Epistles, Letter 8 12:1)