ἐξίτηλος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
ἐξίτηλος
ἐξίτηλον
Structure:
ἐξιτηλ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- going out, losing colour, fading, evanescent, extinct, lost to memory, forgotten
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἐκεῖνοσ μὲν γὰρ κοινὴν Ἑλληνικῶν τε καὶ βαρβαρικῶν πράξεων ἐξενήνοχεν ἱστορίαν, ὡσ μήτε τὰ γενόμενα ἐξ ἀνθρώπων ἐξίτηλα γένηται, μήτε ἔργα καὶ ἅπερ αὐτὸσ εἴρηκε. (Dionysius of Halicarnassus, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 3 3:1)
- οὔτε γὰρ ἡ γονή πω αὐτοῖσ πέπηγεν, ἀλλ̓ ἐστιν ἐξίτηλοσ τὸ πολὺ καὶ ἀμαυρά, καθάπερ ἡ τῶν παίδων, αὐτοί τε διαφθείρονται πάμπαν, ὡσ μηδὲν ἔτι πράττοντα ὕστερον ὀρθῶσαι τὴν ἁμαρτίαν. (Arrian, Cynegeticus, chapter 26 4:2)
- τοιούτοισ προοιμίοισ οἱ ἄριστοι τῶν συγγραφέων ἐχρήσαντο, Ἡρόδοτοσ μέν, ὡσ μὴ τὰ γενόμενα ἐξίτηλα τῷ χρόνῳ γένηται, μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ὄντα, καὶ ταῦτα νίκασ Ἑλληνικὰσ δηλοῦντα καὶ ἥττασ βαρβαρικάσ· (Lucian, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 541)
- ἢ ἄρχοντα καλὸν ἐντάφιον ὡσ ἀληθῶσ τὴν ἀπὸ τοῦ βίου δόξαν τῷ θανάτῳ προστίθησι τοῦτο γάρ ἔσχατον δύεται κατὰ γᾶσ ὥσ φησι Σιμωνίδησ, πλὴν ὧν προαποθνήσκει τὸ φιλάνθρωπον καὶ φιλόκαλον καὶ προαπαυδᾷ τῆσ τῶν ἀναγκαίων ἐπιθυμίασ ὁ τῶν καλῶν ζῆλοσ, ὡσ τὰ πρακτικὰ μέρη καὶ θεῖα τῆσ ψυχῆσ ἐξιτηλότερα τῶν παθητικῶν καὶ σωματικῶν ἐχούσησ· (Plutarch, An seni respublica gerenda sit, chapter, section 1 11:1)
- "εἰσ ῥίσκον ἔτι ὀδωδότα ἀπὸ τῆσ τῶν μήλων τούτων συνθέσεωσ ἐξίτηλον γενέσθαι μὴ τηρῆσαν τὴν ἰδίαν δύναμιν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 21 1:2)
- Γίγνεται δὲ καὶ ἐξίτηλοσ, ὁτὲ μὲν ἡ προτέρη ἐν χρόνῳ ἀπολυθεῖσα ἢ ἐπιπροστεθεῖσα, ὁτὲ δὲ ἡ ὑστέρη ἐν χρόνῳ ἀπολυθεῖσα ἢ ἐπιπροστεθεῖσα. (Hippocrates, Hippocrates Collected Works I, , iv.1)
- ἐπεὶ δ’ ἡ τοῦ θεοῦ μὲν μοῖρα ἐξίτηλοσ ἐγίγνετο ἐν αὐτοῖσ πολλῷ τῷ θνητῷ καὶ πολλάκισ ἀνακεραννυμένη, τὸ δὲ ἀνθρώπινον ἦθοσ ἐπεκράτει, τότε ἤδη τὰ παρόντα φέρειν ἀδυνατοῦντεσ ἠσχημόνουν, καὶ τῷ δυναμένῳ μὲν ὁρᾶν αἰσχροὶ κατεφαίνοντο, τὰ κάλλιστα ἀπὸ τῶν τιμιωτάτων ἀπολλύντεσ, τοῖσ δὲ ἀδυνατοῦσιν ἀληθινὸν πρὸσ εὐδαιμονίαν βίον ὁρᾶν τότε δὴ μάλιστα πάγκαλοι μακάριοί τε ἐδοξάζοντο εἶναι, πλεονεξίασ ἀδίκου καὶ δυνάμεωσ ἐμπιμπλάμενοι. (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 102:2)
- ἐτῶν δὲ μετὰ τὸ πάθοσ ὁμοῦ τι πεντακοσίων ἤδη διαγεγονότων εἰσ τόνδε τὸν χρόνον οὐ γέγονεν ἐξίτηλοσ ἡ τοῦ ἀνδρὸσ μνήμη, ἀλλ’ ᾅδεται καὶ ὑμνεῖται πρὸσ πάντων ὡσ εὐσεβὴσ καὶ δίκαιοσ ἀνήρ. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 62 4:1)
- αὕτη δὲ πρόσφατοσ μὲν οὖσα τοῖσ ὄμμασι προσηνεστάτην παρέχεται τέρψιν, ἐγχρονισθεῖσα δὲ συντόμωσ γίνεται ἐξίτηλοσ. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 46 2:2)