δραπέτης
First declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
δραπέτης
δραπέτου
Structure:
δραπετ
(Stem)
+
ης
(Ending)
Sense
- a runaway, especially a runaway slave
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ταπεινωθεὶσ ὑπὸ τῶν κατ̓ αὐτὸν νομιζομένων ἐλαχίστων εἶναι, τῇ τοῦ Κυρίου βοηθείᾳ τὴν δοξικὴν ἀποθέμενοσ ἐσθῆτα, διὰ τῆσ μεσογείου, δραπέτου τρόπον, ἔρημον ἑαυτὸν ποιήσασ, ἧκεν εἰσ Ἀντιόχειαν ὑπεράγαν δυσημερήσασ ἐπὶ τῇ τοῦ στρατοῦ διαφθορᾷ. (Septuagint, Liber Maccabees II 8:35)
- ἕπου νῦν, δραπέτα· (Lucian, Cataplus, (no name) 13:9)
- δραπέται γὰρ ἐκεῖνοι ἅπαντεσ. (Lucian, Fugitivi, (no name) 27:7)
- σὺ δέ, ὦ κακέ, οὐ Ληκυθίων οὑμὸσ δραπέτησ τυγχάνεισ οὐ μὲν οὖν ἄλλοσ. (Lucian, Fugitivi, (no name) 32:1)
- ἐν ὄρφνῃ δραπέτησ μέγα σθένει. (Euripides, Rhesus, episode9)
- τοιοῦτοσ οὗτοσ, ἐν μὲν ταῖσ παρατάξεσιν οἰκουρόσ, ἐν δὲ τοῖσ οἴκοι μένουσι πρεσβευτήσ, ἐν δὲ τοῖσ πρεσβευταῖσ δραπέτησ ἐστίν. (Dinarchus, Speeches, 98:2)
- ταῦτα καὶ αὐτὸσ ἀγανακτῶ, πρὸσ ἐνίων μὲν ἀτίμωσ λακτιζόμενοσ καὶ λαφυσσόμενοσ καὶ ἐξαντλούμενοσ, ὑπ’ ἐνίων δὲ ὥσπερ στιγματίασ δραπέτησ πεπεδημένοσ. (Lucian, Timon, (no name) 17:2)
- εἰ δὲ τυγχάνει τισ ὑμῶν δραπέτησ ἐστιγμένοσ, ἀτταγᾶσ οὗτοσ παρ’ ἡμῖν ποικίλοσ κεκλήσεται. (Aristophanes, Birds, Parabasis, epirrheme4)
