뜻

1. a runaway, especially a runaway slave

예문

• ταπεινωθεὶς ὑπὸ τῶν κατ᾿ αὐτὸν νομιζομένων ἐλαχίστων εἶναι, τῇ τοῦ Κυρίου βοηθείᾳ τὴν δοξικὴν ἀποθέμενος ἐσθῆτα, διὰ τῆς μεσογείου, δραπέτου τρόπον, ἔρημον ἑαυτὸν ποιήσας, ἧκεν εἰς Ἀντιόχειαν ὑπεράγαν δυσημερήσας ἐπὶ τῇ τοῦ στρατοῦ διαφθορᾷ. (Septuagint, Liber Maccabees II 8:35)

  (70인역 성경, Liber Maccabees II 8:35)

• "καὶ ὃς ἀφελόμενος αὐτοῦ τὴν κεφαλὴν λαμβάνει παρὰ τῶν Χίων τὰ ἐπικηρυχθέντα χρήματα καὶ θάψας τὸ σῶμα τοῦ δραπέτου εἰς τὴν ἰδίαν ἐχώρησε. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 81 1:79)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 81 1:79)

• Ἀντιγόνου δὲ θαυμάζειν τὴν τόλμαν, εἰ πολεμίου Ῥωμαίων υἱὸς ὢν καὶ Ῥωμαίων δραπέτου καὶ τὸ νεωτεροποιὸς εἶναι καὶ στασιώδης αὐτὸς πατρῷον ἔχων, παρὰ τῷ Ῥωμαίων ἡγεμόνι κατηγορεῖν ἐπικεχείρηκεν ἑτέρων καὶ πειρᾶται τυχεῖν ἀγαθοῦ τινος, δέον ἀγαπᾶν ὅτι ζῇ: (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 282:1)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 282:1)

유사 형태

• δραπέτην (12)
• δραπέτης (11)
• δραπέται (9)
• δραπετῶν (7)
• δραπέταις (6)
• δραπέτας (4)
• δραπετεύειν (4)
• δραπέτου (3)
• δραπετεύει (2)
• δραπέτῃ (2)
• δραπετεύω (2)
• δραπετεύωσι (2)
• Δραπέτισιν (2)
• δραπετεύων (1)
• δραπέτιν (1)
• Δραπεταγωγῷ (1)
• δραπετεύετε (1)
• δραπέτι (1)
• δραπετίσκω (1)
• δραπετικὸν (1)
• δραπέτα (1)
• δραπετεύεις (1)
• δραπέτευέ (1)
• δραπετεύσας (1)
• δραπετίδας? (1)

출처: Wiktionary 고전 그리스어 단어 목록