δεσπότης
First declension Noun; Masculine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
δεσπότης
δεσπότου
Structure:
δεσποτ
(Stem)
+
ης
(Ending)
Etym.: The latter part -po/ths is prob. from same Root as po/sis, and Lat. potis, potior: the syll. des- is uncertain.
Sense
- master, lord (most commonly in the context of one who owns slaves)
- ruler, despot
- generally: owner
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- διόπερ καὶ αὐτὸσ ὁ τόποσ συμμετασχὼν τῶν τοῦ ἔθνουσ δυσπετημάτων γενομένων, ὕστερον εὐεργετημάτων ὑπὸ τοῦ Κυρίου ἐκοινώνησε, καὶ ὁ καταληφθεὶσ ἐν τῇ τοῦ Παντοκράτοροσ ὀργῇ πάλιν ἐν τῇ τοῦ μεγάλου Δεσπότου καταλλαγῇ μετὰ πάσησ δόξησ ἐπανωρθώθη. (Septuagint, Liber Maccabees II 5:20)
- καὶ ἡδίστῳ καὶ βαθεῖ κατεσχέθη τῇ ἐνεργείᾳ τοῦ Δεσπότου, τῆσ ἀθέσμου μὲν προθέσεωσ πολὺ διεσφαλμένοσ, τοῦ δὲ ἀμεταθέτου λογισμοῦ μεγάλωσ διεψευσμένοσ. (Septuagint, Liber Maccabees III 5:12)
- μὴ παραδῷσ οἰκέτην εἰσ χεῖρασ δεσπότου, μήποτε καταράσηταί σε καὶ ἀφανισθῇσ. (Septuagint, Liber Proverbiorum 24:36)
- καὶ τὸ πρᾶγμα γελοιότατόν ἐστιν, ὁπόταν τισ ἄφνω ἀκούσῃ ὅτι ὁ Ἡρακλῆσ μὲν θεὸσ ἀπεδείχθη, ὁ δὲ Εὐρυσθεύσ, ὃσ ἐπέταττεν αὐτῷ, τέθνηκεν, καὶ πλησίον Ἡρακλέουσ νεὼσ οἰκέτου ὄντοσ καὶ Εὐρυσθέωσ τάφοσ τοῦ δεσπότου αὐτοῦ, καὶ πάλιν ἐν Θήβαισ Διόνυσοσ μὲν θεόσ, οἱ δ’ ἀνεψιοὶ αὐτοῦ ὁ Πενθεὺσ καὶ ὁ Ἀκταίων καὶ ὁ Λέαρχοσ ἀνθρώπων ἁπάντων κακοδαιμονέστατοι. (Lucian, Deorum concilium, (no name) 7:1)
- ἡ ἐλευθερία δὲ πρόχειροσ ἄκοντοσ τοῦ δεσπότου, κἂν εἰ βούλοιτο ἀπάγειν, παταχθησομένου τῷ ξύλῳ. (Lucian, Fugitivi, (no name) 14:3)
Synonyms
-
master
-
ruler
-
generally
