αὐστηρός
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
αὐστηρός
αὐστηρά̄
αὐστηρόν
Structure:
αὐστηρ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Etym.: au)/w to dry
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- οἱ δὲ μειρακιώδεισ σχηματισμοὶ τῶν ἀντιθέτων τε καὶ παρομοιώσεων καὶ παρισώσεων, ἐν οἷσ οἱ περὶ τὸν Γοργίαν μάλιστα ἐπλεόνασαν, ἥκιστα τῷ χαρακτῆρι τούτῳ προσήκοντεσ, αὐστηρὰν ἔχοντι τὴν ἀγωγὴν καὶ τοῦ κομψοῦ πλεῖστον ἀφεστηκότι, τοιοῦτοί τινέσ εἰσι παρὰ τῷ συγγραφεῖ· (Dionysius of Halicarnassus, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 171)
- ἐπὶ δὲ τῆσ συνθέσεωσ τῶν τ’ ἐλαττόνων καὶ τῶν μειζόνων μορίων τὴν ἀξιωματικὴν καὶ αὐστηρὰν καὶ στιβαρὰν καὶ βεβηκυῖαν καὶ τραχύνουσαν ταῖσ τῶν γραμμάτων ἀντιτυπίαισ τὰσ ἀκοὰσ ἀντὶ τῆσ λιγυρᾶσ καὶ μαλακῆσ καὶ συνεξεσμένησ καὶ μηδὲν ἐχούσησ ἀντίτυπον· (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 243)
- ἐγὼ μέντοι κυρίοισ ὀνόμασιν οὐκ ἔχων αὐτὰσ προσαγορεῦσαι ὡσ ἀκατονομάστουσ μεταφορικοῖσ ὀνόμασι καλῶ τὴν μὲν αὐστηράν, τὴν δὲ γλαφυράν , τὴν δὲ τρίτην εὔκρατον· (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 214)
- τίνα δ’ ἐστὶ τὰ θεωρήματα οἷσ χρησάμενοσ ἁνὴρ οὗτοσ ἀπηνῆ καὶ αὐστηρὰν πεποίηκε τὴν ἁρμονίαν, δι’ ὀλίγων σημανῶ· (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 2275)
- τοιαύτην δὴ καταλαβὼν τὴν πολιτικὴν λέξιν ὁ Δημοσθένησ οὕτω κεκινημένην ποικίλωσ, καὶ τηλικούτοισ ἐπεισελθὼν ἀνδράσιν ἑνὸσ μὲν οὐθενὸσ ἠξίωσε γενέσθαι ζηλωτὴσ οὔτε χαρακτῆροσ οὔτε ἀνδρόσ, ἡμιέργουσ τινὰσ ἅπαντασ οἰόμενοσ εἶναι καὶ ἀτελεῖσ, ἐξ ἁπάντων δ’ αὐτῶν ὅσα κράτιστα καὶ χρησιμώτατα ἦν, ἐκλεγόμενοσ συνύφαινε καὶ μίαν ἐκ πολλῶν διάλεκτον ἀπετέλει, μεγαλοπρεπῆ λιτήν, περιττὴν ἀπέριττον, ἐξηλλαγμένην συνήθη, πανηγυρικὴν ἀληθινήν, αὐστηρὰν ἱλαράν, σύντονον ἀνειμένην, ἡδεῖαν πικράν, ἠθικὴν παθητικήν, οὐδὲν διαλλάττουσαν τοῦ μεμυθευμένου παρὰ τοῖσ ἀρχαίοισ ποιηταῖσ Πρωτέωσ, ὃσ ἅπασαν ἰδέαν μορφῆσ ἀμογητὶ μετελάμβανεν, εἴτε θεὸσ ἢ δαίμων τισ ἐκεῖνοσ ἄρα ἦν παρακρουόμενοσ ὄψεισ τὰσ ἀνθρωπίνασ εἴτε διαλέκτου ποικίλον τι χρῆμα ἐν ἀνδρὶ σοφῷ, πάσησ ἀπατηλὸν ἀκοῆσ, ὃ μᾶλλον ἄν τισ εἰκάσειεν, ἐπειδὴ ταπεινὰσ καὶ ἀσχήμονασ ὄψεισ οὔτε θεοῖσ οὔτε δαίμοσι προσάπτειν ὅσιον. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 83)