ἀριστεύς?
Third declension Noun; Masculine
Transliteration: aristeus
Principal Part:
ἀριστεύς
Structure:
ἀριστευ
(Stem)
+
ς
(Ending)
Sense
- the best man, the best or noblest, chiefs, princes
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καίτοι εἰ καὶ μηδὲν αὐτῇ τοιοῦτο ἐπέπρακτο, καλῶς εἶχέ μοι ἀνδρὶ ἤδη τετταράκοντα ἔτη σχεδὸν γεγονότι θορύβων μὲν ἐκείνων καὶ δικῶν ἀπηλλάχθαι καὶ τοὺς ἄνδρας τοὺς δικαστὰς ἀτρεμεῖν ἐᾶν, τυράννων κατηγορίας καὶ ἀριστέων ἐπαίνους ἐκφυγόντα, εἰς δὲ τὴν Ἀκαδήμειαν ἢ εἰς τὸ Λύκειον ἐλθόντα τῷ βελτίστῳ τούτῳ Διαλόγῳ συμπεριπατεῖν ἠρέμα διαλεγομένους, τῶν ἐπαίνων καὶ κρότων οὐ δεομένους. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 32:2)
- οὐδὲν γοῦν καὶ ἐν ἐκείνοις μᾶλλον ἐπαινοῦμεν ἢ τὸ ^ ἐοικέναι τοῖς ὑποκειμένοις προσώποις καὶ μὴ ἀπῳδὰ εἶναι τὰ λεγόμενα τῶν εἰσαγομένων ἀριστέων ἢ τυραννοκτόνων ἢ πενήτων ἢ γεωργῶν, ἀλλ ἐν ἑκάστῳ τούτων τὸ ἴδιον καὶ τὸ ἐξαίρετον δείκνυσθαι. (Lucian, De saltatione, (no name) 65:2)
- δείσας δὲ μή τῳ παῖδ ἀριστέων τέκοι Ἀγαμέμνονος ποινάτορ, εἶχεν ἐν δόμοις Αἴγισθος οὐδ ἡρ´μοζε νυμφίῳ τινί. (Euripides, episode 1:8)
- ὁ δ Ἡρακλῆς ὁμοίως ἑταῖρον ἀγένειον ἐπιδιώκων ἀπελείφθη τῶν ἀριστέων καὶ προύδωκε τὸν στόλον: (Plutarch, Bruta animalia ratione uti, chapter, section 7 14:1)
- καὶ τότε μὲν εἰς Ἰσθμὸν μετὰ τῶν ἀριστέων πλεύσας ἀνέθηκε τὴν ναῦν Ποσειδῶνι, αὖθις δὲ Μήδειαν παρακαλεῖ ζητεῖν ὅπως Πελίας αὐτῷ δίκας ὑπόσχῃ. (Apollodorus, Library and Epitome, book 1, chapter 9 27:6)
Related
명사
형용사
동사
- ὁρμαίνω (to turn over or revolve anxiously in the mind)
- ἐπαίσσω (to rush at or upon)
- κοτέω (to bear a grudge against)
- ἡγεμονεύω (to be or act as)
- ἰθύ̄νω (Alternative form of εὐθύνω )
부사