ἄπιστος
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἄπιστος
ἄπιστος
ἄπιστον
Structure:
ἀ
(Prefix)
+
πιστ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- not to be trusted, (of persons and their acts) untrustworthy, faithless, groundless
- (of reports and the like) incredible
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- α τοῦ πιστοῦ ὅλοσ ὁ κόσμοσ τῶν χρημάτων, τοῦ δὲ ἀπίστου οὐδὲ ὀβολόσ. (Septuagint, Liber Proverbiorum 17:7)
- ἀληθέα τάδε ὁ λόγοσ ὑμῖν, ἄνδρεσ δικασταί, μυθέεται καὶ οἱ πείθεσθε ὅσα ἂν λέγῃ τουτέων πέρι ὄψιν ἀκοῆσ προτιμέων ὦτα γὰρ τυγχάνει ἐόντα ἀπιστότερα ὀφθαλμῶν· (Lucian, De Domo, (no name) 20:4)
- ἦν δὲ τὸ μηχάνημα τοῦτο ἀνδρὶ μὲν οἱῴ σοί, εἰ δὲ μὴ φορτικὸν εἰπεῖν, καὶ οἱῴ ἐμοί, πρόδηλον καὶ γνῶναι ῥᾴδιον, τοῖσ δὲ ἰδιώταισ καὶ κορύζησ μεστοῖσ τὴν ῥῖνα τεράστιον καὶ πάνυ ἀπίστῳ ὅμοιον. (Lucian, Alexander, (no name) 20:1)
- "ἐγὼ δὲ καὶ αὐτὸσ ἀπιστότεροσ ὤν σου πάλαι τὰ τοιαῦτα ‐ ‐ ᾤμην γὰρ οὐδενὶ λόγῳ δυνατὸν γίγνεσθαι ἂν αὐτὰ ‐ ‐ ὅμωσ ὅτε τὸ πρῶτον εἶδον πετόμενον τὸν ξένον τὸν βάρβαρον ‐ ἐξ Ὑπερβορέων δ’ ἦν, ὡσ ἔφασκεν ‐ ἐπίστευσα καὶ ἐνικήθην ἐπὶ πολὺ ἀντισχών. (Lucian, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 12:3)
- ὦ φιλτάτη μοι σύγγον’, ἐκπεπληγμένοσ ὅμωσ σ’ ἀπίστῳ περιβαλὼν βραχίονι ἐσ τέρψιν εἶμι, πυθόμενοσ θαυμάστ’ ἐμοί. (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode, lyric 8:1)
- ἄπιστοσ ἀνὴρ κρίνει εἰκῆ, ὃσ δὲ πέποιθεν ἐπὶ Κύριον ἐν ἐπιμελείᾳ ἔσται. (Septuagint, Liber Proverbiorum 28:26)
- καὶ ὅλωσ ἐχθρὸν μὲν οὐδεὶσ ἂν τολμήσειε διαβαλεῖν ἄπιστοσ γὰρ αὐτόθι ἡ κατηγορία πρόδηλον ἔχουσα τὴν αἰτίαν τοῖσ δοκοῦσι δὲ μάλιστα φίλοισ ἐπιχειροῦσι τὴν πρὸσ τοὺσ ἀκούοντασ εὔνοιαν ἐμφῆναι προαιρούμενοι, ὅτι ἐπὶ τῷ ἐκείνων συμφέροντι οὐδὲ τῶν οἰκειοτάτων ἀπέσχοντο. (Lucian, Calumniae non temere credundum, (no name) 24:8)
- οὐ γὰρ ἐκθήσω τὸ τεχθέν, καὶ μάλιστα εἰ ἄρρεν γένοιτο, ἀλλὰ Πάμφιλον ὀνομάσασα ἐγὼ μὲν ἕξω παραμύθιον τοῦ ἔρωτοσ, σοὶ δὲ ὀνειδιεῖ ποτε προσελθὼν ἐκεῖνοσ, ὡσ ἄπιστοσ γεγένησαι περὶ τὴν ἀθλίαν αὐτοῦ μητέρα. (Lucian, Dialogi meretricii, 1:4)
- ἄνασσ’ Ἀθάνα, τοῖσι τῶν θεῶν λόγοισ ὅστισ κλύων ἄπιστοσ, οὐκ ὀρθῶσ φρονεῖ. (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode 11:1)
- ὁ φόνοσ ἦν ὃν Ἀργολὶσ ἔχει πέτρα τότε μὲν περισαμότατοσ καὶ ἄπιστοσ Ἑλλάδι τῶν Δαναοῦ παίδων· (Euripides, Heracles, choral, lyric1)