τετυφωμένως
Adverb;
Transliteration:
Principal Part:
τετυφωμένως
Etym.: adverb from pass. perf. part. of tufo/w
- καὶ μὴν εἰ μήτε φύσει πιστὸσ ὁ Κερσοβλέπτησ, ἔκ τε τῶν γεγενημένων πρότερον δικαίωσ ἄπιστοσ, μηδέν τε τοιοῦτον ὑπάρχει τοῖσ πράγμασιν δι’ ὃ κἂν παρὰ γνώμην καὶ φύσιν προνοηθείη τι τοῦ Χαριδήμου, τίνοσ εἵνεχ’ ἁπλῶσ καὶ κομιδῇ τετυφωμένωσ οὕτωσ, ἃ βούλεται διαπράξασθαι, συλλάβωμεν αὐτῷ, καὶ ταῦτ’ ἐφ’ ἡμῖν ὄντα; (Demosthenes, Speeches 21-30, 192:1)
- ὅτε δὲ ἐν μὲν τῇ ἡσυχίᾳ δόξα μετὰ ἀσφαλείασ, ἐν δὲ τῷ πολεμεῖν οὐ μόνον περὶ τῶν ὄντων, ἀλλὰ καὶ περὶ αὐτῆσ τῆσ δόξησ ὁ κίνδυνοσ, τί δεῖ τετυφωμένωσ οὕτω φιλονεικεῖν, ὥσπερ ὑμῖν αὐτοῖσ οὐχ ἧττον ἢ τούτοισ χαλεπαίνοντασ; (Aristides, Aelius, Orationes, 7:2)