ἀδίκημα
Third declension Noun; Neuter
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἀδίκημα
Structure:
ἀδικηματ
(Stem)
Sense
- a wrong done, a wrong, a wrong done to one
- that which is got by wrong, ill-gotten goods
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- οὗ ἂν ὁ λόγοσ ἀλλ’ ὁ μὲν λέγων ὡσ ἐπὶ Μόλωνοσ ἄρχοντοσ γεγενημένου τοῦ ἀδικήματοσ ποιεῖται τὸν λόγον. (Dionysius of Halicarnassus, De Dinarcho, , chapter 13 1:5)
- ὥστ’ εἰ μοιχεύσασ τύχοι, ἅμα τῷ ἀδικήματι καὶ τοὔνομα μεταλαμβάνει τοῦ ἀδικήματοσ. (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 56:3)
- ὁ γὰρ Ἀγησίλαοσ ἐφορεύων, ἀπηλλαγμένοσ οἷσ ταπεινὸσ ἦν πρότερον, οὐδενὸσ ἐφείδετο φέροντοσ ἀργύριον ἀδικήματοσ, ἀλλὰ μῆνα τρισκαιδέκατον, οὐκ ἀπαιτούσησ τότε τῆσ περιόδου, παρὰ τὴν νενομισμένην τάξιν τῶν χρόνων ἐνέβαλε τοῖσ τέλεσι καὶ παρέπραττε, δεδιὼσ δὲ τοὺσ ἀδικουμένουσ καὶ μισούμενοσ ὑπὸ πάντων ἔτρεφε μαχαιροφόρουσ, καὶ φυλαττόμενοσ ὑπὸ τούτων κατέβαινεν εἰσ τὸ ἀρχεῖον. (Plutarch, Agis, chapter 16 1:1)
- διὸ καὶ μάλιστ’, ὦ ἄνδρεσ, δεῖ ὑμᾶσ γενέσθαι μὴ μόνον τοῦ νῦν ἀδικήματοσ δικαστάσ, ἀλλὰ καὶ νομοθέτασ. (Lycurgus, Speeches, 13:2)
- περὶ μὲν οὖν τῆσ προκλήσεωσ καὶ τοῦ ἀδικήματοσ, ὅτι ὁμολογούμενόν ἐστιν, ἱκανῶσ ὑμᾶσ ἡγοῦμαι, ὦ ἄνδρεσ, μεμαθηκέναι· (Lycurgus, Speeches, 51:1)
- καὶ γὰρ] οὐχ ὑπὲρ [εἴκοσι τα]λάντων δ[ικάζετε], ἀλλὰ ὑπὲρ τ[ετρακο]σίων, οὐδ’ ὑ[πὲρ ἑνὸσ] ἀδικήμ[ατ]ο[σ, ἀλλ’ ὑ]πὲρ ἁπάντ[ων. (Hyperides, Speeches, 3:10)
