Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 57:

(루키아노스, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 57:)

ἀλλὰ νὴ Δία ὁ μὲν βίοσ τοῦ παρασίτου κρείττων ἐστὶν τοῦ τῶν ῥητόρων καὶ τῶν φιλοσόφων, ὁ δὲ θάνατοσ φαυλότεροσ; πάνυ μὲν οὖν τοὐναντίον παρὰ πολὺ εὐδαιμονέστεροσ. φιλοσόφουσ μὲν γὰρ ἴσμεν ἅπαντασ ἢ τοὺσ πλείστουσ κακοὺσ κακῶσ ἀποθανόντασ, τοὺσ μὲν ἐκ καταδίκησ, ἑαλωκότασ ἐπὶ τοῖσ μεγίστοισ ἀδικήμασι, φαρμάκῳ, τοὺσ δὲ καταπρησθέντασ τὸ σῶμα ἅπαν, τοὺσ δὲ ἀπὸ δυσουρίασ φθινήσαντασ, τοὺσ δὲ φυγόντασ. παρασίτου δὲ θάνατον οὐδεὶσ ἔχει τοιοῦτον εἰπεῖν, ἀλλὰ τὸν εὐδαιμονέστατον φαγόντοσ καὶ πιόντοσ. εἰ δέ τισ καὶ δοκεῖ βιαίῳ τετελευτηκέναι θανάτῳ, ἀπεπτήσασ ἀπέθανεν.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION