헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́10́38́

(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 38)

ἡ δὲ γῆ ἡ Λοκρῶν τῶν καλουμένων Ὀζολῶν προσεχὴσ τῇ Φωκίδι ἐστὶ κατὰ τὴν Κίρραν. ἐσ δὲ τὴν ἐπίκλησιν τῶν Λοκρῶν τούτων διάφορα ἤκουσα, ὁμοίωσ δὲ ἅπαντα δηλώσω. Ὀρεσθεῖ τῷ Δευκαλίωνοσ βασιλεύοντι ἐν τῇ χώρᾳ κύων ἔτεκεν ἀντὶ σκύλακοσ ξύλον· κατορύξαντοσ δὲ τοῦ Ὀρεσθέωσ τὸ ξύλον ἅμα τῷ ἦρι φῦναι ἄμπελον ἀπ’ αὐτοῦ λέγουσι καὶ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῶν ὄζων γενέσθαι τὸ ὄνομα τοῖσ ἀνθρώποισ. οἱ δὲ Νέσσον πορθμεύοντα ἐπὶ τῷ Εὐήνῳ τρωθῆναι μὲν ὑπὸ Ἡρακλέουσ, οὐ μέντοι καὶ αὐτίκα γε ἀποθανεῖν ἀλλὰ ἐσ τὴν γῆν ταύτην ἐκφυγεῖν νομίζουσι, καὶ ὡσ ἀπέθανε σήπεσθαί τε ἄταφον καὶ ὀσμῆσ τῷ ἐνταῦθα ἀέρι μεταδοῦναι δυσώδουσ.

ὁ δὲ τρίτοσ τῶν λόγων καὶ ὁ τέταρτοσ, ὁ μὲν ποταμοῦ τινοσ ἄτοπον τήν τε ἀτμίδα καὶ αὐτό φησιν εἶναι τὸ ὕδωρ, ὁ δὲ τὸν ἀσφόδελον φύεσθαι πολὺν καὶ ἀνθοῦντα ὑπὸ τῆσ ὀσμῆσ. λέγεται δὲ καὶ ὡσ οἱ πρῶτοι τῶν ἐνταῦθα ἀνθρώπων ἦσαν αὐτόχθονεσ, ἐσθῆτα δὲ οὐκ ἐπιστάμενοί πω ὑφαίνεσθαι σκέπην πρὸσ τὸ ῥῖγοσ θηρίων δέρματα ἐποιοῦντο ἀδέψητα, τὸ δασὺ τῶν δερμάτων ἐσ τὸ ἐκτὸσ ὑπὲρ εὐπρεπείασ τρέποντεσ·

ἔμελλεν οὖν κατὰ τὸ αὐτὸ ταῖσ βύρσαισ καὶ ὁ χρώσ σφισιν ἔσεσθαι δυσώδησ. Δελφῶν δὲ ἀπωτέρω σταδίοισ εἴκοσί τε καὶ ἑκατόν ἐστιν Ἄμφισσα μεγίστη καὶ ὀνομαστοτάτη πόλισ τῶν Λοκρῶν.

ἐσποιοῦσι δὲ αὑτοὺσ ἐσ τὸ Αἰτωλικὸν αἰσχύνῃ τῶν Ὀζολῶν τοῦ ὀνόματοσ· καὶ δὴ καὶ ἔχει λόγον εἰκότα, ὅτε βασιλεὺσ ὁ Ῥωμαίων ἀναστάτουσ ἐσ τὸν Νικοπόλεωσ συνοικισμὸν ἐποίησεν Αἰτωλούσ, ἀποχωρῆσαι τοῦ δήμου τὸ πολὺ ἐσ τὴν Ἄμφισσαν. τὸ μέντοι ἐξ ἀρχῆσ γένουσ τοῦ Λοκρῶν εἰσι· τεθῆναι δὲ τῇ πόλει τὸ ὄνομα ἀπὸ Ἀμφίσσησ τῆσ Μάκαροσ τοῦ Αἰόλου φασὶ καὶ Ἀπόλλωνα ἐραστὴν γενέσθαι τῆσ Ἀμφίσσησ. κεκόσμηται δὲ ἡ πόλισ κατασκευῇ τε τῇ ἄλλῃ καὶ τὰ μάλιστα ἥκοντα ἐσ μνήμην ἔστι μὲν μνῆμα Ἀμφίσσησ, ἔστι δὲ Ἀνδραίμονοσ·

σὺν δὲ αὐτῷ ταφῆναι λέγουσι καὶ Γόργην τὴν Οἰνέωσ συνοικήσασαν τῷ Ἀνδραίμονι. ἐν δὲ τῇ ἀκροπόλει ναόσ σφισιν Ἀθηνᾶσ καὶ ἄγαλμα ὀρθὸν χαλκοῦ πεποιημένον, κομισθῆναι δὲ ὑπὸ Θόαντόσ φασιν αὐτὴν ἐξ Ἰλίου καὶ εἶναι λαφύρων τῶν ἐκ Τροίασ· οὐ μὴν καὶ ἐμέ γε ἔπειθον.

ἐδήλωσα δὲ ἐν τοῖσ προτέροισ τοῦ λόγου Σαμίουσ Ῥοῖκον Φιλαίου καὶ Θεόδωρον Τηλεκλέουσ εἶναι τοὺσ εὑρόντασ χαλκὸν ἐσ τὸ ἀκριβέστατον τῆξαι· καὶ ἐχώνευσαν οὗτοι πρῶτοι. Θεοδώρου μὲν δὴ οὐδὲν ἔτι οἶδα ἐξευρών, ὅσα γε χαλκοῦ πεποιημένα· ἐν δὲ Ἀρτέμιδοσ τῆσ Ἐφεσίασ πρὸσ τὸ οἴκημα ἐρχομένῳ τὸ ἔχον τὰσ γραφὰσ λίθου θριγκόσ ἐστιν ὑπὲρ τοῦ βωμοῦ τῆσ Πρωτοθρονίησ καλουμένησ Ἀρτέμιδοσ· τέχνη τοῦ Ῥοίκου, Νύκτα δὲ οἱ Ἐφέσιοι καλοῦσι.

τοῦτο οὖν τὸ ἄγαλμα τῆσ ἐν τῇ Ἀμφίσσῃ Ἀθηνᾶσ καὶ ἰδεῖν ἔστιν ἀρχαιότερον καὶ ἀργότερον τὴν τέχνην.

ἄγουσι δὲ καὶ τελετὴν οἱ Ἀμφισσεῖσ Ἀνάκτων καλουμένων παίδων· οἵτινεσ δὲ θεῶν εἰσιν οἱ Ἄνακτεσ παῖδεσ, οὐ κατὰ ταὐτά ἐστιν εἰρημένον, ἀλλ’ οἱ μὲν εἶναι Διοσκούρουσ, οἱ δὲ Κούρητασ, οἱ δὲ πλέον τι ἐπίστασθαι νομίζοντεσ Καβείρουσ λέγουσι. τούτων δὲ τῶν Λοκρῶν τοσαίδε ἄλλαι πόλεισ εἰσίν·

ἄνω μὲν ὑπὲρ Ἀμφίσσησ πρὸσ ἤπειρον Μυονία σταδίοισ ἀπωτέρω τριάκοντα Ἀμφίσσησ· οὗτοι καὶ τῷ Διὶ ἐν Ὀλυμπίᾳ εἰσὶν οἱ ἀναθέντεσ Μυᾶνεσ τὴν ἀσπίδα. κεῖται δὲ τὸ πόλισμα ἐπὶ ὑψηλοῦ, καί σφισιν ἄλσοσ καὶ βωμὸσ θεῶν Μειλιχίων ἐστί· νυκτεριναὶ δὲ αἱ θυσίαι θεοῖσ τοῖσ Μειλιχίοισ εἰσὶ καὶ ἀναλῶσαι τὰ κρέα αὐτόθι πρὶν ἢ ἥλιον ἐπισχεῖν νομίζουσι. καὶ Ποσειδῶνόσ ἐστιν ὑπὲρ τὴν πόλιν τέμενοσ καλούμενον Ποσειδώνιον, ἐν δὲ αὐτῷ ναὸσ Ποσειδῶνοσ· τὸ δὲ ἄγαλμα ἐσ ἐμὲ οὐκ ἦν. οὗτοι μὲν δὴ ὑπεροικοῦσιν Ἀμφίσσησ·

ἐπὶ θαλάσσησ δὲ Οἰάνθεια καὶ ταύτῃ ὁμοροῦσά ἐστι Ναύπακτοσ. πλὴν δὲ Ἀμφίσσησ ὑπ’ Ἀχαιῶν οἱ ἄλλοι Πατρέων ἄρχονται, βασιλέωσ σφίσι δόντοσ Αὐγούστου. ἐν Οἰανθείᾳ δὲ Ἀφροδίτησ τε ἱερὸν καὶ ὀλίγον ὑπὲρ τὴν πόλιν κυπαρίσσου τε ἀναμὶξ καὶ τῆσ πίτυόσ ἐστιν ἄλσοσ καὶ ναόσ τε Ἀρτέμιδοσ καὶ ἄγαλμα ἐν τῷ ἄλσει· οὐδὲν ἔτι ἐλείπετο ἐσ θέαν αὐτῶν.

κληθῆναι δὲ ἀπὸ γυναικὸσ ἢ νύμφησ τεκμαίρομαι τὴν πόλιν, ἐπεὶ ἐπὶ Ναυπάκτῳ γε οἶδα εἰρημένον ὡσ Δωριεῖσ οἱ ὁμοῦ τοῖσ Ἀριστομάχου παισὶ τὰ πλοῖα αὐτόθι ἐποιήσαντο, οἷσ ἐσ Πελοπόννησον ἐπεραιώθησαν·

καὶ ἀντὶ τούτου γενέσθαι τὸ ὄνομα τῷ χωρίῳ φασί. τὰ δέ μοι Ναυπακτίων, ὡσ τοῖσ ἐσ Ἰθώμην ἀποστᾶσιν ὁμοῦ τῷ σεισμῷ τῷ ἐν Λακεδαίμονι Ἀθηναῖοι Ναύπακτον ἐνοικῆσαί σφισιν ἔδοσαν ἀφελόμενοι τοὺσ Λοκροὺσ καὶ ὡσ τοῦ Ἀθηναίων ὕστερον πταίσματοσ τοῦ ἐν Αἰγὸσ ποταμοῖσ Λακεδαιμόνιοι τοὺσ Μεσσηνίουσ ἐδίωξαν καὶ ἐκ τῆσ Ναυπάκτου, τάδε μὲν ἐπεξῆλθέ μοι καὶ ἐσ πλέον ἡ Μεσσηνία συγγραφή· ἐκλιπόντων δὲ ὑπὸ ἀνάγκησ τῶν Μεσσηνίων, οὕτωσ οἱ Λοκροὶ συνελέγχθησαν αὖθισ ἐσ τὴν Ναύπακτον. τὰ δὲ ἔπη τὰ Ναυπάκτια ὀνομαζόμενα ὑπὸ Ἑλλήνων ἀνδρὶ ἐσποιοῦσιν οἱ πολλοὶ Μιλησίῳ·

Χάρων δὲ ὁ Πύθεώ φησιν αὐτὰ ποιῆσαι Ναυπάκτιον Καρκίνον. ἑπόμεθα δὲ καὶ ἡμεῖσ τῇ τοῦ Λαμψακηνοῦ δόξῃ· τίνα γὰρ καὶ λόγον ἔχοι ἂν ἔπεσιν ἀνδρὸσ Μιλησίου πεποιημένοισ ἐσ γυναῖκασ τεθῆναί σφισιν ὄνομα Ναυπάκτια; ἐνταῦθα ἔστι μὲν ἐπὶ θαλάσσῃ ναὸσ Ποσειδῶνοσ καὶ ἄγαλμα ὀρθὸν χαλκοῦ πεποιημένον, ἔστι δὲ καὶ ἱερὸν Ἀρτέμιδοσ καὶ ἄγαλμα λευκοῦ λίθου·

σχῆμα δὲ ἀκοντιζούσησ παρέχεται καὶ ἐπίκλησιν εἴληφεν Αἰτωλή. Ἀφροδίτη δὲ ἔχει μὲν ἐν σπηλαίῳ τιμάσ· εὔχονται δὲ καὶ ἄλλων εἵνεκα καὶ αἱ γυναῖκεσ μάλιστα αἱ χῆραι γάμον αἰτοῦσι παρὰ τῆσ θεοῦ. τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἱερὸν ἐρείπια ἦν, ἐξ ἀρχῆσ δὲ ᾠκοδόμησεν αὐτὸ ἀνὴρ ἰδιώτησ Φαλύσιοσ.

νοσήσαντι γάρ οἱ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ καὶ οὐ πολὺ ἀποδέον τυφλῷ ὁ ἐν Ἐπιδαύρῳ πέμπει θεὸσ Ἀνύτην τὴν ποιήσασαν τὰ ἔπη φέρουσαν σεσημασμένην δέλτον.

τοῦτο ἐφάνη τῇ γυναικὶ ὄψισ ὀνείρατοσ, ὕπαρ μέντοι ἦν αὐτίκα· καὶ εὑρ͂έ τε ἐν ταῖσ χερσὶ ταῖσ αὑτῆσ σεσημασμένην δέλτον καὶ πλεύσασα ἐσ τὴν Ναύπακτον ἐκέλευσεν ἀφελόντα τὴν σφραγῖδα Φαλύσιον ἐπιλέγεσθαι τὰ γεγραμμένα. τῷ δὲ ἄλλωσ μὲν οὐ δυνατὰ ἐφαίνετο ἰδεῖν τὰ γράμματα ἔχοντι οὕτω τῶν ὀφθαλμῶν· ἐλπίζων δέ τι ἐκ τοῦ Ἀσκληπιοῦ χρηστὸν ἀφαιρεῖ τὴν σφραγῖδα, καὶ ἰδὼν ἐσ τὸν κηρὸν ὑγιήσ τε ἦν καὶ δίδωσι τῇ Ἀνύτῃ τὸ ἐν τῇ δέλτῳ γεγραμμένον, στατῆρασ δισχιλίουσ χρυσοῦ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 38

(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 38)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION