Plutarch, De Iside et Osiride, section 77

(플루타르코스, De Iside et Osiride, section 77)

στολαὶ δ’ αἱ μὲν Ἴσιδοσ ποικίλαι ταῖσ βαφαῖσ περὶ γὰρ ὕλην ἡ δύναμισ αὐτῆσ πάντα γιγνομένην καὶ δεχομένην, φῶσ σκότοσ, ἡμέραν νύκτα, πῦρ ὕδωρ, ζωὴν θάνατον, ἀρχὴν τελευτήν· Ὀσίριδοσ οὐκ ἔχει σκιὰν οὐδὲ ποικιλμόν, ἀλλ’ ἓν ἁπλοῦν τὸ φωτοειδέσ·

ἄκρατον γὰρ ἡ ἀρχὴ καὶ ἀμιγὲσ τὸ πρῶτον καὶ νοητόν.

ὅθεν ἅπαξ ταύτην ἀναλαβόντεσ ἀποτίθενται καὶ φυλάττουσιν ἀόρατον καὶ ἄψαυστον. ταῖσ δ’ Ἰσιακαῖσ χρῶνται πολλάκισ· ἐν χρήσει γὰρ τὰ αἰσθητὰ καὶ πρόχειρα ὄντα πολλὰσ ἀναπτύξεισ καὶ θέασ αὑτῶν ἄλλοτ’ ἄλλωσ ἀμειβομένων δίδωσιν. ἡ δὲ τοῦ νοητοῦ καὶ εἰλικρινοῦσ καὶ ἁπλοῦ νόησισ ὥσπερ ἀστραπὴ διαλάμψασα τῆσ ψυχῆσ ἅπαξ ποτὲ θιγεῖν καὶ προσιδεῖν παρέσχε. καὶ θιγόντεσ ἁπλῶσ τῆσ περὶ αὐτὸ καθαρᾶσ ἀληθείασ οἱο͂ν ἐντελῆ τέλοσ ἔχειν φιλοσοφίαν νομίζουσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION