Plutarch, De Iside et Osiride, section 1

(플루타르코스, De Iside et Osiride, section 1)

πάντα μέν, ὦ Κλέα, δεῖ τἀγαθὰ τοὺσ νοῦν ἔχοντασ αἰτεῖσθαι παρὰ τῶν θεῶν, μάλιστα δὲ τῆσ περὶ αὐτῶν ἐπιστήμησ ὅσον ἐφικτόν ἐστιν ἀνθρώποισ μετιόντεσ εὐχώμεθα τυγχάνειν παρ’ αὐτῶν ἐκείνων· ὡσ οὐδὲν ἀνθρώπῳ λαβεῖν μεῖζον οὐδὲ χαρίσασθαι θεῷ σεμνότερον ἀληθείασ;

.

τἄλλα μὲν γὰρ ἀνθρώποισ ὁ θεὸσ ὧν δέονται δίδωσιν, νοῦ δὲ καὶ φρονήσεωσ μεταδίδωσιν, οἰκεῖα κεκτημένοσ ταῦτα καὶ χρώμενοσ. οὐ γὰρ ἀργύρῳ καὶ χρυσῷ μακάριον τὸ θεῖον, οὐδὲ βρονταῖσ καὶ κεραυνοῖσ ἰσχυρόν, ἀλλ’ ἐπιστήμῃ καὶ φρονήσει. καὶ τοῦτο κάλλιστα πάντων Ὅμηροσ ὧν εἴρηκε περὶ θεῶν ἀναφθεγξάμενοσ ἦ μὰν ἀμφοτέροισιν ὁμὸν γένοσ ἠδ’ ἰά πάτρη, ἀλλὰ Ζεὺσ πρότεροσ γεγόνει καὶ πλείονα ᾔδει, σεμνοτέραν ἀπέφηνε τὴν τοῦ Διὸσ ἡγεμονίαν, ἐπιστήμῃ καὶ σοφίᾳ πρεσβυτέραν οὖσαν.

οἶμαι δὲ καὶ τῆσ αἰωνίου ζωῆσ, ἣν ὁ θεὸσ εἴληχεν, εὔδαιμον εἶναι τὸ τῇ γνώσει μὴ προαπολείπειν τὰ γιγνόμενα·

τοῦ δὲ γιγνώσκειν τὰ ὄντα καὶ φρονεῖν ἀφαιρεθέντοσ, οὐ βίον ἀλλὰ χρόνον εἶναι τὴν ἀθανασίαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION