Plutarch, De Iside et Osiride, section 47

(플루타르코스, De Iside et Osiride, section 47)

τῶν θεῶν λέγουσιν, οἱᾶ καὶ ταῦτ’ ἐστίν. ὁ μὲν Ὡρομάζησ ἐκ τοῦ καθαρωτάτου φάουσ, ὁ δ’ Ἀρειμάνιοσ ἐκ τοῦ ζόφου γεγονώσ, πολεμοῦσιν ἀλλήλοισ· καὶ ὁ μὲν ἓξ θεοὺσ ἐποίησε τὸν μὲν πρῶτον εὐνοίασ, τὸν δὲ δεύτερον ἀληθείασ, τὸν δὲ τρίτον εὐνομίασ·

τῶν δὲ λοιπῶν τὸν μὲν σοφίασ, τὸν δὲ πλούτου, τὸν δὲ τῶν ἐπὶ τοῖσ καλοῖσ·

ἡδέων δημιουργόν· ὁ δὲ τούτοισ ὥσπερ ἀντιτέχνουσ ἴσουσ τὸν ἀριθμόν. εἶθ’ ὁ μὲν Ὡρομάζησ τρὶσ· ἑαυτὸν αὐξήσασ ἀπέστησε τοῦ ἡλίου τοσοῦτον, ὅσον ὁ ἥλιοσ τῆσ γῆσ ἀφέστηκε, καὶ τὸν οὐρανὸν ἄστροισ ἐκόσμησεν· ἕνα δ’ ἀστέρα πρὸ πάντων οἱο͂ν φύλακα καὶ προόπτην ἐγκατέστησε, τὸν σείριον.

ἄλλουσ δὲ ποιήσασ τέσσαρασ καὶ εἴκοσι θεοὺσ εἰσ ᾠὸν ἔθηκεν. οἱ δ’ ἀπὸ τοῦ Ἀρειμανίου, γενόμενοι καὶ αὐτοὶ τοσοῦτοι, διατρήσαντεσ τὸ ᾠὸν γαν ὅθεν ἀναμέμικται τὰ κακὰ τοῖσ ἀγαθοῖσ.

ἔπεισι δὲ χρόνοσ εἱμαρμένοσ; ἐν ᾧ τὸν Ἀρειμάνιον λοιμὸν ἐπάγοντα καὶ λιμὸν ὑπὸ τούτων ἀνάγκη φθαρῆναι παντάπασι καὶ ἀφανισθῆναι, τῆσ δὲ γῆσ ἐπιπέδου καὶ ὁμαλῆσ γενομένησ, ἕνα βίον καὶ μίαν πολιτείαν ἀνθρώπων μακαρίων καὶ ὁμογλώσσων ἁπάντων γενέσθαι.

Θεόπομποσ δέ φησι κατὰ·

τοὺσ μάγουσ ἀνὰ μέροσ τρισχίλια ἔτη τὸν μὲν κρατεῖν τὸν δὲ κρατεῖσθαι τῶν θεῶν, ἄλλα δὲ τρισχίλια μάχεσθαι καὶ πολεμεῖν καὶ ἀναλύειν τὰ τοῦ ἑτέρου τὸν ἕτερον· τέλοσ;

δ’ ἀπολείπεσθαι τὸν Αἵδην, καὶ τοὺσ μὲν ἀνθρώπουσ; εὐδαίμονασ ἔσεσθαι, μήτε τροφῆσ δεομένουσ μήτε σκιὰν ποιοῦντασ·

τὸν δὲ ταῦτα μηχανησάμενον θεὸν ἠρεμεῖν καὶ ἀναπαύεσθαι χρόνον, ἄλλωσ μὲν οὐ πολὺν ὡσ θεῷ, ὥσπερ δ’ ἀνθρώπῳ κοιμωμένῳ μέτριον. ἡ μὲν οὖν μάγων μυθολογία τοιοῦτον ἔχει τρόπον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION