Plutarch, De Iside et Osiride, section 20

(플루타르코스, De Iside et Osiride, section 20)

ταῦτα σχεδόν ἐστι τοῦ μύθου τὰ κεφάλαια τῶν δυσφημοτάτων ἐξαιρεθέντων, οἱο͂́ν ἐστι τὸ περὶ τὸν ’· Ὥρου διαμελισμὸν καὶ τὸν Ἴσιδοσ ἀποκεφαλισμόν.

"ἀποπτύσαι δεῖ καὶ καθήρασθαι στόμα" κατ’ Αἰσχύλον, οὐδὲν δεῖ λέγειν πρὸσ; σέ.

καὶ γὰρ αὐτὴ δυσκολαίνεισ τοῖσ οὕτω παρανόμουσ καὶ βαρβάρουσ δόξασ περὶ θεῶν ἔχουσιν. ἀράχναι γεννῶντεσ ἀφ’ ἑαυτῶν ἀπ’ ἀρχῆσ ἀνυποθέτου ὑφαίνουσι καὶ ἀποτείνουσιν, ἀλλ’ ἔχει τινὰσ ἱστορίασ καὶ παθῶν διηγήσεισ, οἶσθ’ αὐτή, καὶ καθάπερ οἱ μαθηματικοὶ τὴν ἶριν ἔμφασιν εἶναι τοῦ ἡλίου λέγουσι ποικιλλομένην τῇ πρὸσ τὸ νέφοσ ἀναχωρήσει τῆσ ὄψεωσ, οὕτωσ μῦθοσ ἐνταῦθα λόγου τινὸσ;

ἔμφασίσ ἐστιν ἀνακλῶντοσ ἐπ’ ἄλλα τὴν διάνοιαν, ὡσ ὑποδηλοῦσιν αἵ τε θυσίαι τὸ πένθιμον ἔχουσαι καὶ σκυθρωπὸν ἐμφαινόμενον, αἵ τε τῶν ναῶν διαθέσεισ πῆ μὲν ἀνειμένων εἰσ πτερὰ καὶ δρόμουσ ὑπαιθρίουσ καὶ καθαρούσ, πῆ δὲ κρυπτὰ καὶ σκότια κατὰ γῆσ ἐχόντων στολιστήρια Θηβαίοισ ἐοικότα καὶ σηκοῖσ·

οὐχ ἥκιστα δ’ ἡ τῶν Ὀσιρείων δόξα, πολλαχοῦ κεῖσθαι λεγομένου τοῦ σώματοσ·

τε γὰρ Διοχίτην ὀνομάζεσθαι πολίχνην λέγουσιν, ὡσ μόνην τὸν ἀληθινὸν ἔχουσαν, ἒν τ’ Ἀβύδῳ τοὺσ εὐδαίμονασ τῶν Αἰγυπτίων καὶ δυνατοὺσ μάλιστα θάπτεσθαι, φιλοτιμουμένουσ ὁμοτάφουσ;

εἶναι τοῦ σώματοσ Ὀσίριδοσ, ἐν δὲ Μέμφει τρέφεσθαι τὸν Ἆπιν, εἴδωλον ὄντα τῆσ ἐκείνου ψυχῆσ, ὅπου καὶ τὸ σῶμα κεῖσθαι·

καὶ τὴν μὲν πόλιν οἱ μὲν ὁρ́μον ἀγαθῶν ἑρμηνεύουσιν, οἱ δ’ ἰδίωσ τάφον Ὀσίριδοσ.

τὴν δὲ πρὸσ Φιλαῖσ νιστιτάνην ἄλλωσ μὲν ἄβατον ἅπασι καὶ ἀπροσπέλαστον εἶναι καὶ μηδ’ ὄρνιθασ· τοὺσ ἱερεῖσ διαβαίνοντασ ἐναγίζειν καὶ καταστέφειν τὸ σῆμα μηθίδησ φυτῷ περισκιαζόμενον, ὑπεραίροντι πάσησ ἐλαίασ μέγεθοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION