Plutarch, De Iside et Osiride, section 61

(플루타르코스, De Iside et Osiride, section 61)

ὁ δ’ Ὄσιρισ ἐκ τοῦ ὁσίου καὶ ἱεροῦ τοὔνομα μεμιγμένον ἔσχηκε· κοινὸσ γάρ ἐστι τῶν ἐν οὐρανῷ καὶ τῶν ἐν Αἵδου λόγοσ· ὧν τὰ μὲν ἱερὰ τὰ δ’ ὅσια τοῖσ παλαιοῖσ ἔθοσ ἦν προσαγορεύειν. ὁ δ’ ἀναφαίνων τὰ οὐράνια καὶ τῶν ἄνω φερομένων λόγοσ Ἄνουβισ, ἔστι δ’ ὅτε καὶ Ἑρμάνουβισ ὀνομάζεται, τὸ μὲν ὡσ· τοῖσ ἄνω τὸ δ’ ὡσ τοῖσ κάτω προσήκων.

διὸ καὶ θύουσιν αὐτῷ τὸ μὲν λευκὸν ἀλεκτρυόνα, τὸ δὲ κροκίαν, τὰ μὲν εἰλικρινῆ καὶ φανά, τὰ δὲ μικτὰ καὶ ποικίλα νομίζοντεσ. οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν τῶν ὀνομάτων τὴν εἰσ τὸ Ἑλληνικὸν ἀνάπλασιν· καὶ γὰρ ἄλλα μυρία τοῖσ μεθισταμένοισ ἐκ τῆσ Ἑλλάδοσ συνεκπεσόντα μέχρι νῦν παραμένει καὶ ξενιτεύει παρ’ ἑτέροισ, ὧν ἔνια τὴν ποιητικὴν ἀνακαλουμένην διαβάλλουσιν ὡσ βαρβαρίζουσαν οἱ γλώττασ τὰ τοιαῦτα προσαγορεύοντεσ.

ἐν δὲ ταῖσ Ἑρμοῦ λεγομέναισ βίβλοισ ἱστοροῦσι γεγράφθαι περὶ τῶν ἱερῶν ὀνομάτων, ὅτι τὴν μὲν ἐπὶ τῆσ τοῦ ἡλίου περιφορᾶσ τεταγμένησ δύναμιν Ὧρον, Ἕλληνεσ δ’ Ἀπόλλωνα καλοῦσι·

μὲν Ὄσιριν, οἱ δὲ Σάραπιν, οἱ δὲ Σῶθιν Αἰγυπτιστί·

σημαίνει δὲ κύησιν ἢ τὸ κύειν.

διὸ καὶ παρατροπῆσ γενομένησ; τοῦ ὀνόματοσ, Ἑλληνιστὶ κύων κέκληται τὸ ἄστρον, ὅπερ ἴδιον τῆσ Ἴσιδοσ νομίζουσιν. ἀλλὰ μᾶλλον ἂν ὑφείμην τοῦ Σαράπιδοσ Αἰγυπτίοισ ἢ τοῦ Ὀσίριδοσ, ἐκεῖνο μὲν ξενικόν, τοῦτο δ’ Ἑλληνικόν, ἄμφω δ’ ἑνὸσ θεοῦ καὶ μιᾶσ δυνάμεωσ ἡγούμενοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION