Plutarch, De Iside et Osiride, section 35

(플루타르코스, De Iside et Osiride, section 35)

ὅτι μὲν οὖν ὁ αὐτόσ ἐστι Διονύσῳ, τίνα μᾶλλον ἢ σὲ γιγνώσκειν, ὦ Κλέα, δὴ προσῆκόν ἐστιν, ἀρχικλὰ μὲν οὖσαν ἐν Δελφοῖσ τῶν Θυιάδων, τοῖσ· δ’ Ὀσιριακοῖσ καθωσιωμένην ἱεροῖσ ἀπὸ πατρὸσ καὶ μητρόσ; τὰ μὲν ἀπόρρητα κατὰ χώραν ἐῶμεν, ἃ δ’ ἐμφανῶσ δρῶσι θάπτοντεσ τὸν Ἆπιν οἱ ἱερεῖσ, ὅταν παρακομίζωσιν ἐπὶ σχεδίασ τὸ σῶμα, βακχείασ οὐδὲν ἀποδεῖ.

καὶ γὰρ νεβρίδασ περικαθάπτονται καὶ θύρσουσ φοροῦσι, καὶ βοαῖσ χρῶνται καὶ κινήσεσιν ὥσπερ οἱ κάτοχοι τοῖσ περὶ τὸν Διόνυσον ὀργιασμοῖσ. πρὸσ αὐτάσ.

Ἀργείοισ δὲ βουγενὴσ Διόνυσοσ ἐπίκλην, ἐστίν· ἀνακαλοῦνται δ’ αὐτὸν ὑπὸ σαλπίγγων ἐξ ὕδατοσ, ἐμβάλλοντεσ εἰσ τὴν ἄβυσσον ἄρνα τῷ Πυλαόχῳ τὰσ δὲ σάλπιγγασ ἐν θύρσοισ ἀποκρύπτουσιν, ὡσ Σωκράτησ ἐν τοῖσ περὶ Ὁσίων εἴρηκεν.

ὁμοίωσ δὲ καὶ τὰ περὶ τὰσ ταφάσ.

Αἰγύπτιοί τε γὰρ Ὀσίριδοσ πολλαχοῦ θήκασ, ὥσπερ εἴρηται, δεικνύουσι, καὶ Δελφοὶ τὰ τοῦ Διονύσου λείψανα παρ’ αὐτοῖσ παρὰ τὸ χρηστήριον ἀποκεῖσθαι νομίζουσι· ἡγοῦνται κύριον καὶ ἀρχηγόν, ἀρκεῖ Πίνδαροσ μάρτυσ εἶναι λέγων δενδρέων δὲ νομὸν Διόνυσοσ πολυγαθὴσ αὐξάνοι, ἁγνὸν φέγγοσ ὀπώρασ.

διὸ καὶ τοῖσ τὸν Ὄσιριν σεβομένοισ ἀπαγορεύεται δένδρον ἥμερον ἀπολλύναι καὶ πηγὴν ὕδατοσ;

ἐμφράττειν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION