Plutarch, De Iside et Osiride, section 73

(플루타르코스, De Iside et Osiride, section 73)

πρῶτον ἂν δ’ ἐπιμένῃ, καθιερεύουσι καὶ σφάττουσιν, ὡσ δή τινα κολασμὸν ὄντα τοῦ δαίμονοσ τοῦτον ἢ καθαρμὸν ἄλλωσ μέγαν ἐπὶ μεγίστοισ καὶ γὰρ ἐν Εἰλειθυίασ πόλει ζῶντασ ἀνθρώπουσ κατεπίμπρασαν ὡσ Μανεθὼσ ἱστόρηκε, Τυφωνείουσ καλοῦντεσ, καὶ τὴν τέφραν αὐτῶν λικμῶντεσ ἠφάνιζον καὶ διέσπειρον. ἀλλὰ τοῦτο μὲν ἐδρᾶτο φανερῶσ καὶ καθ’ ἕνα καιρὸν ἐν ταῖσ κυνάσιν ἡμέραισ·

ἀτάκτοισ πρὸσ τὰ συμπίπτοντα γιγνόμεναι τοὺσ πολλοὺσ λανθάνουσι, πλὴν ὅταν ταφὰσ ἔχωσι, καὶ τῶν ἄλλων ἀναδεικνύντεσ ἔνια πάντων παρόντων συνεμβάλλωσιν, οἰόμενοι τοῦ Τυφῶνοσ ἀντιλυπεῖν καὶ κολούειν τὸ ἡδόμενον.

ὁ γὰρ Ἆπισ δοκεῖ μετ’ ὀλίγων ἄλλων ἱερὸσ εἶναι τοῦ Ὀσίριδοσ·

ἐκείνῳ δὲ τὰ πλεῖστα προσνέμουσι. ἡγοῦμαι τὸ ζητούμενον ἐπὶ τῶν ὁμολογουμένων καὶ κοινὰσ ἐχόντων τὰσ τιμάσ, οἱο͂́ν ἐστιν ἶβισ καὶ ἱέραξ καὶ κυνοκέφαλοσ, αὐτὸσ ὁ Ἆπισ οὕτω δὴ γὰρ τὸν ἐν Μένδητι τράγον καλοῦσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION