Plutarch, De Iside et Osiride, section 40

(플루타르코스, De Iside et Osiride, section 40)

Ὄσιριν καὶ αὐξανούσησ τὸν Ὧρον, ἀναθυμιάσεσι καὶ ὁμίχλαισ καὶ νέφεσι ῥωννύμενον, ἐκρατήθη μέν, οὐκ ἀνῃρέθη δ’ ὁ Τυφών. οὐ γὰρ εἰάσεν ἡ κυρία τῆσ γῆσ θεὸσ ἀναιρεθῆναι παντάπασι τὴν ἀντικειμένην τῇ ὑγρότητι φύσιν, ἀλλ’ ἐχάλασε καὶ ἀνῆκε βουλομένη διαμένειν τὴν κρᾶσιν· οὐ γὰρ ἦν κόσμον εἶναι τέλειον, ἐκλιπόντοσ καὶ ἀφανισθέντοσ τοῦ πυρώδουσ.

εἰ δὲ ταῦτα μὴ λέγεται παρὰ τὸ εἰκόσ, εἰκότωσ οὐδ’ ἐκεῖνον ἄν τισ ἀπορρίψειε τὸν λόγον, ὡσ Τυφὼν μὲν ἐκράτει πάλαι τῆσ Ὀσίριδοσ μοίρασ θάλασσα γὰρ ἦν ἡ Αἴγυπτοσ διὸ πολλὰ μὲν ἐν τοῖσ μετάλλοισ καὶ τοῖσ ὄρεσιν εὑρίσκεται μέχρι νῦν κογχύλια ἔχειν πᾶσαι δὲ πηγαὶ καὶ φρέατα πάντα, πολλῶν ὑπαρχόντων, ἁλμυρὸν ὕδωρ καὶ πικρὸν ἔχουσιν, ὡσ ἂν ὑπόλειμμα τῆσ πάλαι θαλάσσησ;

ἑώλον ἐνταυθοῖ συνερρυηκόσ.

ὁ δ’ Ὧροσ; χρόνῳ τοῦ Τυφῶνοσ ἐπεκράτησε τουτέστιν εὐκαιρίασ ὄμβρων γενομένησ, ὁ Νεῖλοσ ἐξεώσασ τὴν θάλασσαν ἀνέφηνε τὸ πεδίον καὶ ἀνεπλήρωσε ταῖσ; προσχώσεσιν.

ὃ δὴ μαρτυροῦσαν ἔχει τὴν αἴσθησιν ὁρῶμεν γὰρ ἔτι νῦν ἐπιφέροντι τῷ ποταμῷ νέαν ἰλὺν καὶ προάγοντι τὴν γῆν κατὰ μικρὸν ὑποχωροῦν ὀπίσω τὸ πέλαγοσ, καὶ τὴν θάλασσαν, ὕψοσ τῶν ἐν βάθει λαμβανόντων διὰ τὰσ· προσχώσεισ, ἀπορρέουσαν·

τὴν δὲ Φάρον, ἣν Ὅμηροσ ᾔδει δρόμον ἡμέρασ ἀπέχουσαν Αἰγύπτου, νῦν μέροσ οὖσαν αὐτῆσ, οὐκ αὐτὴν ἀναδραμοῦσαν οὐδὲ προσαναβᾶσαν, ἀλλὰ τῆσ μεταξὺ θαλάττησ ἀναπλάττοντι τῷ ποταμῷ καὶ τρέφοντι τὴν ἤπειρον ἀνασταλείσησ. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὅμοια τοῖσ ὑπὸ τῶν Στωικῶν θεολογουμένοισ ἐστί·

· λέγουσι, τὸ πληκτικὸν δὲ καὶ διαιρετικὸν Ἡρακλέα, τὸ δὲ δεκτικὸν Ἄμμωνα, Δήμητρα δὲ καὶ Κόρην τὸ διὰ τῆσ γῆσ καὶ τῶν καρπῶν διῆκον, Ποσειδῶνα δὲ τὸ διὰ τῆσ θαλάττησ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION