Lucian, Dialogi mortuorum, Ἀλέξανδροσ, Ἀννίβασ, Μίνωσ καὶ Σκηπίων.

(루키아노스, Dialogi mortuorum, Ἀλέξανδροσ, Ἀννίβασ, Μίνωσ καὶ Σκηπίων.)

Ἐμὲ δεῖ προκεκρίσθαι σου, ὦ Λίβυ· φησὶ γὰρ οὗτοσ ἀμείνων γεγενῆσθαι στρατηγὸσ ἐμοῦ, ἐγὼ δέ, ὥσπερ ἅπαντεσ ἴσασιν, οὐχὶ τούτου μόνον, ἀλλὰ πάντων σχεδὸν τῶν πρὸ ἐμοῦ φημὶ διενεγκεῖν τὰ πολέμια. ἀμείνων γάρ εἰμι. Οὐ μὲν οὖν, ἀλλ̓ ἐμέ. Οὐκοῦν ὁ Μίνωσ δικασάτω. Τίνεσ δὲ ἐστέ; Οὗτοσ μὲν Ἀννίβασ ὁ Καρχηδόνιοσ, ἐγὼ δὲ Ἀλέξανδροσ ὁ Φιλίππου. Νὴ Δία ἔνδοξοί γε ἀμφότεροι. ἀλλὰ περὶ τίνοσ ὑμῖν ἡ ἔρισ; Περὶ προεδρίασ· Οὐκοῦν ἐν μέρει ἑκάτεροσ εἰπάτω, σὺ δὲ πρῶτοσ ὁ Λίβυσ λέγε.

Ἓν μὲν τοῦτο, ὦ Μίνωσ, ὠνάμην, ὅτι ἐνταῦθα καὶ τὴν Ἑλλάδα φωνὴν ἐξέμαθον·

ὥστε οὐδὲ ταύτῃ πλέον οὗτοσ ἐνέγκαιτό μου. φημὶ δὲ τούτουσ μάλιστα ἐπαίνου ἀξίουσ εἶναι, ὅσοι τὸ μηδὲν ἐξ ἀρχῆσ ὄντεσ ὅμωσ ἐπὶ μέγα προεχώρησαν δἰ αὑτῶν δύναμίν τε περιβαλόμενοι καὶ ἄξιοι δόξαντεσ ἀρχῆσ. κατέδραμον καὶ ἀναστάτουσ ἐποίησα τοσαύτασ πόλεισ καὶ τὴν πεδινὴν Ἰταλίαν ἐχειρωσάμην καὶ μέχρι τῶν προαστείων τῆσ προὐχούσησ πόλεωσ ἦλθον καὶ τοσούτουσ ἀπέκτεινα μιᾶσ ἡμέρασ, ὥστε τοὺσ δακτυλίουσ αὐτῶν μεδίμνοισ ἀπομετρῆσαι καὶ τοὺσ ποταμοὺσ γεφυρῶσαι νεκροῖσ.

καὶ Ἀρμενίουσ καταγωνιζόμενοσ ὑποφεύγοντασ πρὶν διώκειν τινὰ καὶ τῷ τολμήσαντι παραδιδόντασ εὐθὺσ τὴν νίκην.

Ἀλέξανδροσ δὲ πατρῴαν ἀρχὴν παραλαβὼν ηὔξησε καὶ παρὰ πολὺ ἐξέτεινε χρησάμενοσ τῇ τῆσ τύχησ ὁρμῇ.

ἐπεὶ δ̓ οὖν ἐνίκησέ τε καὶ τὸν ὄλεθρον ἐκεῖνον Δαρεῖον ἐν Ἰσσῷ τε καὶ Ἀρβήλοισ ἐκράτησεν, ἀποστὰσ τῶν πατρῴων προσκυνεῖσθαι ἠξίου καὶ ἐσ δίαιταν τὴν Μηδικὴν μετεδιῄτησεν ἑαυτὸν καὶ ἐμιαιφόνει ἐν τοῖσ συμποσίοισ τοὺσ φίλουσ καὶ συνελάμβανεν ἐπὶ θανάτῳ. ἐγὼ δὲ ἦρξα ἐπ̓ ἴσησ τῆσ πατρίδοσ, καὶ ἐπειδὴ μετεπέμπετο τῶν πολεμίων μεγάλῳ στόλῳ ἐπιπλευσάντων τῇ Λιβύῃ, τὰχέωσ ὑπήκουσα, καὶ ἰδιώτην ἐμαυτὸν παρέσχον καὶ καταδικασθεὶσ ἤνεγκα εὐγνωμόνωσ τὸ πρᾶγμα. καὶ ταῦτα ἔπραξα βάρβαροσ ὢν καὶ ἀπαίδευτοσ παιδείασ τῆσ Ἑλληνικῆσ καὶ οὔτε Ὅμηρον ὥσπερ οὗτοσ ῥαψῳδῶν οὔτε ὑπ̓ Ἀριστοτέλει τῷ σοφιστῇ παιδευθείσ, μόνῃ δὲ τῇ φύσει ἀγαθῇ χρησάμενοσ.

ταῦτά ἐστιν ἃ ἐγὼ Ἀλεξάνδρου ἀμείνων φημὶ εἶναι.

εἰ δέ ἐστι καλλίων οὑτοσί, διότι διαδήματι τὴν κεφαλὴν διεδέδετο, Μακεδόσι μὲν ἴσωσ καὶ ταῦτα σεμνά, οὐ μὴν διὰ τοῦτο ἀμείνων δόξειεν ἂν γενναίου καὶ στρατηγικοῦ ἀνδρὸσ τῇ γνώμῃ πλέον ἤπερ τῇ τύχῃ κεχρημένου. Ὁ μὲν εἴρηκεν οὐκ ἀγεννῆ τὸν λόγον οὐδὲ ὡσ Λίβυν εἰκὸσ ἦν ὑπὲρ αὑτοῦ. σὺ δέ, ὦ Ἀλέξανδρε, τί πρὸσ ταῦτα φήσ; Ἐχρῆν μέν, ὦ Μίνωσ, μηδὲν πρὸσ ἄνδρα οὕτω θρασὺν ἀποκρίνασθαι·

ἱκανὴ γὰρ ἡ φήμη διδάξαι σε, οἱο͂σ μὲν ἐγὼ βασιλεύσ, οἱο͂σ δὲ οὗτοσ λῃστὴσ ἐγένετο. ὅμωσ δὲ ὁρ́α εἰ κατ̓ ὀλίγον αὐτοῦ διήνεγκα, ὃσ νέοσ ὢν ἔτι παρελθὼν ἐπὶ τὰ πράγματα καὶ τὴν ἀρχὴν τεταραγμένην κατέσχον καὶ τοὺσ φονέασ τοῦ πατρὸσ μετῆλθον, κᾆτα φοβήσασ τὴν Ἑλλάδα τῇ Θηβαίων ἀπωλείᾳ στρατηγόσ τε ὑπ̓ αὐτῶν χειροτονηθεὶσ οὐκ ἠξίωσα τὴν Μακεδόνων ἀρχὴν περιέπων ἀγαπᾶν ἄρχειν ὁπόσων ὁ πατὴρ κατέλιπεν, ἀλλὰ πᾶσαν ἐπινοήσασ τὴν γῆν καὶ δεινὸν ἡγησάμενοσ, εἰ μὴ ἁπάντων κρατήσαιμι, ὀλίγουσ ἄγων ἐσέβαλον ἐσ τὴν Ἀσίαν, καὶ ἐπί τε Γρανικῷ ἐκράτησα μεγάλῃ μάχῃ καὶ τὴν Λυδίαν λαβὼν καὶ Ιὠνίαν καὶ Φρυγίαν καὶ ὅλωσ τὰ ἐν ποσὶν ἀεὶ χειρούμενοσ ἦλθον ἐπὶ Ἰσσόν, ἔνθα Δαρεῖοσ ὑπέμεινε μυριάδασ πολλὰσ στρατοῦ ἄγων. καὶ τὸ ἀπὸ τούτου, ὦ Μίνωσ, ὑμεῖσ ἴστε ὅσουσ ὑμῖν νεκροὺσ ἐπὶ μιᾶσ ἡμέρασ κατέπεμψα·

φησὶ γοῦν ὁ πορθμεὺσ μὴ διαρκέσαι αὐτοῖσ τότε τὸ σκάφοσ. ἀλλα σχεδίασ πηξαμένουσ τοὺσ πολλοὺσ αὐτῶν διαπλεῦσαι. καὶ ταῦτα διέπραττον αὐτὸσ προκινδυνεύων καὶ τιτρωσκεσθαι ἀξιῶν· καὶ ἵνα σοὶ μὴ τὰ ἐν Τύρῳ μηδὲ τὰ ἐν Ἀρ βήλοισ διηγήσωμαι, ἀλλὰ καὶ μέχρι Ἰνδῶν ἦλθον καὶ τὸν Ὠκεανὸν ὁρ́ον ἐποιησάμην τῆσ ἀρχῆσ καὶ τοὺσ ἐλέφαντασ αὐτῶν εἷλον καὶ Πῶρον ἐχειρωσάμην, καὶ Σκύθασ δὲ οὐκ εὐκαταφρονήτουσ ἄνδρασ ὑπερβὰσ τὸν Τάναϊν ἐνίκησα μεγάλῃ ἱππομαχίᾳ, καὶ τοὺσ φίλουσ εὖ ἐποίησα καὶ τοὺσ ἐχθροὺσ ἠμυνάμην.

εἰ δὲ καὶ θεὸσ ἐδόκουν τοῖσ ἀνθρώποισ, συγγνωστοὶ ἐκεῖνοι πρὸσ τὸ μέγεθοσ τῶν πραγμάτων καὶ τοιοῦτόν τι πιστεύσαντεσ περὶ ἐμοῦ. τὸ δ̓ οὖν τελευταῖον ἐγὼ μὲν βασιλεύων ἀπέθανον, οὗτοσ δὲ ἐν φυγῇ ὢν παρὰ Προυσίᾳ τῷ Βιθυνῷ, καθάπερ ἄξιον ἦν πανουργότατον καὶ ὠμότατον ὄντα·

ὡσ γὰρ δὴ ἐκράτησε τῶν Ἰταλῶν, ἐῶ λέγειν ὅτι οὐκ ἰσχύι, ἀλλὰ πονηρίᾳ καὶ ἀπιστίᾳ καὶ δόλοισ, νόμιμον δὲ ἢ προφανὲσ οὐδέν. ἐπεὶ δέ μοι ὠνείδισε τὴν τρυφήν, ἐκλελῆσθαί μοι δοκεῖ οἱᾶ ἐποίει ἐν Καπύῃ ἑταίραισ συνὼν καὶ τοὺσ τοῦ ποκέμου καιροὺσ ὁ θαυμάσιοσ καθηδυπαθῶν. ἐγὼ δὲ εἰ μὴ μικρὰ τὰ ἑσπέρια δόξασ ἐπὶ τὴν ἑώ μᾶλλον ὡρ́μησα, τί ἂν μέγα ἔπραξα Ἰταλίαν ἀναιμωτὶ λαβὼν καὶ Λιβύην καὶ τὰ μέχρι Γαδείρων ὑπαγόμενοσ; ἀλλ̓ οὐκ ἀξιόμαχα ἔδοξέ μοι ἐκεῖνα ὑποπτήσσοντα ἤδη καὶ δεσπότην ὁμολογοῦντα.

εἴρηκα· σὺ δέ, ὦ Μίνωσ, δίκαζε· ἱκανὰ γὰρ ἀπὸ πολλῶν καὶ ταῦτα. Μὴ πρότερον, ἢν μὴ καὶ ἐμοῦ ἀκούσῃσ.

Τίσ γὰρ εἶ, ὦ βέλτιστε; ἢ πόθεν ὢν ἐρεῖσ; Ἰταλιώτησ Σκηπίων στρατηγὸσ ὁ καθελὼν Καρχηδόνα καὶ κρατήσασ Λιβύων μεγάλαισ μάχαισ. Τί οὖν καὶ σὺ ἐρεῖσ; Ἀλεξάνδρου μὲν ἥττων εἶναι, τοῦ δὲ Ἀννίβου ἀμείνων, ὃσ ἐδίωξα νικήσασ αὐτὸν καὶ φυγεῖν κατηναγκασα ἀτίμωσ. πῶσ οὖν οὐκ ἀναίσχυντοσ οὗτοσ, ὃσ προσ Ἀλέξανδρον ἁμιλλᾶται, ᾧ οὐδὲ Σκηπίων ἐγὼ ὁ νενικηκὼσ ἐμαυτὸν παραβάλλεσθαι ἀξιῶ;

Νὴ Δί̓ εὐγνώμονα φήσ, ὦ Σκηπίων· ὥστε πρῶτοσ μὲν κεκρίσθω Ἀλέξανδροσ, μετ̓ αὐτὸν δὲ σύ, εἶτα, εἰ δοκεῖ, τρίτοσ Ἀννίβασ οὐδὲ οὗτοσ εὐκαταφρόνητοσ ὤν.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION