헬라어 문장 검색 - Διονψσ́Αντιθυι

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 72)

πρὶν ἄρξασθαι τῶν ἀγώνων, πομπὴν ἔστελλον τοῖσ θεοῖσ οἱ τὴν μεγίστην ἔχοντεσ ἐξουσίαν, ἀπὸ τοῦ Καπιτωλίου τε καὶ δι’ ἀγορᾶσ ἄγοντεσ ἐπὶ τὸν μέγαν ἱππόδρομον. ἡγοῦντο δὲ τῆσ πομπῆσ πρῶτον μὲν οἱ παῖδεσ αὐτῶν οἱ πρόσηβοί τε καὶ τοῦ πομπεύειν ἔχοντεσ ἡλικίαν, ἱππεῖσ μέν, ὧν οἱ πατέρεσ τιμήματα ἱππέων εἶχον, πεζοὶ δ’ οἱ μέλλοντεσ ἐν τοῖσ πεζοῖσ στρατεύεσθαι· οἱ μὲν κατ’ ἴλασ τε καὶ κατὰ λόχουσ, οἱ δὲ κατὰ συμμορίασ τε καὶ τάξεισ ὡσ εἰσ διδασκαλεῖον πορευόμενοι·

ἵνα φανερὰ γίνοιτο τοῖσ ξένοισ ἡ μέλλουσα ἀνδροῦσθαι τῆσ πόλεωσ ἀκμὴ πλῆθόσ τε καὶ κάλλοσ οἱά τισ ἦν. τούτοισ ἠκολούθουν ἡνίοχοι τὰ τέθριππά τε καὶ τὰσ συνωρίδασ καὶ τοὺσ ἀζεύκτουσ ἵππουσ ἐλαύνοντεσ· μεθ’ οὓσ οἱ τῶν ἀθλημάτων ἀγωνισταὶ τῶν τε κούφων καὶ τῶν βαρέων τὸ μὲν ἄλλο σῶμα γυμνοί, τὸ δὲ περὶ τὴν αἰδῶ καλυπτόμενοι.

τοῦτο καὶ εἰσ ἐμὲ τὸ ἔθοσ ἐν Ῥώμῃ διέμενεν, ὡσ ἐξ ἀρχῆσ ἐγίνετο παρ’ Ἕλλησιν· ἐν δὲ τῇ Ἑλλάδι καταλέλυται Λακεδαιμονίων αὐτὸ καταλυσάντων. ὁ δὲ πρῶτοσ ἐπιχειρήσασ ἀποδυθῆναι τὸ σῶμα καὶ γυμνὸσ Ὀλυμπίασι δραμὼν ἐπὶ τῆσ πεντεκαιδεκάτησ ὀλυμπιάδοσ Ἄκανθοσ ὁ Λακεδαιμόνιοσ ἦν.

τὰ δὲ πρὸ τούτων δι’ αἰσχύνησ εἶχον ἅπαντεσ Ἕλληνεσ ὅλα γυμνὰ φαίνειν ἐν ταῖσ ἀγωνίαισ τὰ σώματα, ὡσ Ὅμηροσ τεκμηριοῖ, μαρτύρων ἀξιοπιστότατόσ τε καὶ ἀρχαιότατοσ ὢν ζωννυμένουσ τοὺσ ἡρ́ωασ ποιῶν. τὴν γοῦν Αἰάντοσ καὶ Ὀδυσσέωσ πάλην ἐπὶ τῇ Πατρόκλου ταφῇ γενομένην ἀφηγούμενόσ φησι· τὼ δὲ ζωσαμένω βήτην ἐσ μέσσον ἀγῶνα·

καὶ ἔτι σαφέστερον ἐν Ὀδυσσείᾳ τοῦτο ποιεῖ φανερὸν ἐπὶ τῆσ Ἴρου καὶ Ὀδυσσέωσ πυγμῆσ ἐν τοῖσδε τοῖσ ἔπεσιν·

ὥσ ἔφαθ’· οἱ δ’ ἄρα πάντεσ ἐπῄνεον· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺσ ζώσατο μὲν ῥάκεσιν περὶ μήδεα, φαῖνε δὲ μηροὺσ καλούσ τε μεγάλουσ τε. φάνεν δέ οἱ εὐρέεσ ὦμοι στήθεά τε στιβαροί τε βραχίονεσ. τὸν δὲ πτωχὸν οὐκέτι βουλόμενον μάχεσθαι, ἀλλ’ ἀποδειλιῶντα εἰσάγων τάδε εἴρηκεν· ὡσ ἂρ ἔφαν· Ἴρῳ δὲ κακῶσ ὠρίνετο θυμόσ· ἀλλὰ καὶ ὣσ μνηστῆρεσ ἄγον ζώσαντεσ ἀνάγκῃ. μέχρι τοῦδε Ῥωμαῖοι δῆλοί εἰσιν οὐ προσμαθόντεσ παρ’ ἡμῶν ὕστερον, ἀλλ’ οὐδὲ μεταθέμενοι σὺν χρόνῳ καθάπερ ἡμεῖσ.

ἠκολούθουν δὲ τοῖσ ἀγωνισταῖσ ὀρχηστῶν χοροὶ πολλοὶ τριχῇ νενεμημένοι, πρῶτοι μὲν ἀνδρῶν, δεύτεροι δ’ ἀγενείων, τελευταῖοι δὲ παίδων, οἷσ παρηκολούθουν αὐληταί τ’ ἀρχαϊκοῖσ ἐμφυσῶντεσ αὐλίσκοισ βραχέσιν, ὡσ καὶ εἰσ τόδε χρόνου γίνεται, καὶ κιθαρισταὶ λύρασ ἑπταχόρδουσ ἐλεφαντίνασ καὶ τὰ καλούμενα βάρβιτα κρέκοντεσ.

ὧν παρὰ μὲν Ἕλλησιν ἐκλέλοιπεν ἡ χρῆσισ ἐπ’ ἐμοῦ πάτριοσ οὖσα· παρὰ δὲ Ῥωμαίοισ ἐν ἁπάσαισ φυλάττεται ταῖσ ἀρχαίαισ θυηπολίαισ. σκευαὶ δὲ τῶν ὀρχηστῶν ἦσαν χιτῶνεσ φοινίκεοι ζωστῆρσι χαλκέοισ ἐσφιγμένοι, καὶ ξίφη παρηρτημένα, καὶ λόγχαι βραχύτεραι τῶν μετρίων·

πτεροῖσ.

ἡγεῖτο δὲ καθ’ ἕκαστον χορὸν εἷσ ἀνήρ, ὃσ ἐνεδίδου τοῖσ ἄλλοισ τὰ τῆσ ὀρχήσεωσ σχήματα, πρῶτοσ εἰδοφορῶν τὰσ πολεμικὰσ καὶ συντόνουσ κινήσεισ ἐν τοῖσ προκελευσματικοῖσ ὡσ τὰ πολλὰ ῥυθμοῖσ. κτύπῳ τε ὅπλων καὶ κινήσει μελῶν ἐνρύθμῳ καθάπερ ὁ μῦθοσ ἔχει.

δηλοῖ δὲ καὶ τούτου τὴν ἀρχαιότητα ὡσ ἐπιχωρίου τοῖσ Ἕλλησιν Ὅμηροσ πολλαχῇ μὲν καὶ ἄλλῃ, μάλιστα δ’ ἐν ἀσπίδοσ κατασκευῇ, ἣν Ἀχιλλεῖ δωρήσασθαί φησιν Ἥφαιστον.

ὑποθέμενοσ γὰρ ἐν αὐτῇ δύο πόλεισ τὴν μὲν εἰρήνῃ κοσμουμένην, τὴν δὲ πολέμῳ κακοπαθοῦσαν, ἐν ᾗ τὴν ἀμείνω καθίστησι τύχην ἑορτὰσ ποιῶν καὶ γάμουσ καὶ θαλίασ ὥσπερ εἰκὸσ καὶ ταῦτα λέγει· κοῦροι δ’ ὀρχηστῆρεσ ἐδίνεον· ἐν δ’ ἄρα τοῖσιν αὐλοὶ φόρμιγγέσ τε βοὴν ἔχον· αἱ δὲ γυναῖκεσ ἱστάμεναι θαύμαζον ἐπὶ προθύροισιν ἑκάστη. καὶ αὖθισ ἕτερον ἐν αὐτῇ λέγων διακεκοσμῆσθαι Κρητικὸν ἠιθέων τε καὶ παρθένων χορὸν ὧδε εἴρηκεν·

ἐν δὲ χορὸν ποίκιλλε περικλυτὸσ ἀμφιγυήεισ, τῷ ἴκελον οἱο͂́ν ποτ’ ἐνὶ Κνωσσῷ εὐρείῃ Δαίδαλοσ ἤσκησεν καλλιπλοκάμῳ Ἀριάδνῃ. ἔνθα μὲν ἠίθεοι καὶ παρθένοι ἀλφεσίβοιαι ὠρχεῦντ’ ἀλλήλων ἐπὶ καρπῷ χεῖρασ ἔχουσαι. κόσμον τ’ αὐτοῦ ἀφηγούμενοσ, ἵνα δῆλον ἡμῖν ποιήσειεν, ὅτι ἡ τῶν ἀρρένων κίνησισ ἐνόπλιοσ ἦν, τάδε λέγει·

καί ῥ’ αἱ μὲν καλὰσ στεφάνασ ἔχον, οἱ δὲ μαχαίρασ εἶχον χρυσείασ ἐξ ἀργυρέων τελαμώνων. ἡγεμόνασ τε τῆσ ὀρχήσεωσ αὐτῶν τοὺσ ἐνδιδόντασ τοῖσ ἄλλοισ καὶ προκαταρχομένουσ εἰσάγων τοιάδε γράφει· πολλὸσ δ’ ἱμερόεντα χορὸν περιΐσταθ’ ὅμιλοσ τερπόμενοι· δοιὼ δὲ κυβιστητῆρε κατ’ αὐτοὺσ μολπῆσ ἐξάρχοντεσ ἐδίνευον κατὰ μέσσουσ. οὐ μόνον δ’ ἐκ τῆσ ἐναγωνίου τε καὶ κατεσπουδασμένησ ὀρχήσεωσ τῶν χορῶν, ᾗ παρὰ τὰσ θυηπολίασ τε καὶ πομπὰσ ἐχρῶντο Ῥωμαῖοι, τὸ συγγενὲσ ἄν τισ αὐτῶν τὸ πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ ἴδοι, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆσ κερτόμου καὶ τωθαστικῆσ.

μετὰ γὰρ τοὺσ ἐνοπλίουσ χοροὺσ οἱ τῶν σατυριστῶν ἐπόμπευον χοροὶ τὴν Ἑλληνικὴν εἰδοφοροῦντεσ σίκιννιν. σκευαὶ δ’ αὐτοῖσ ἦσαν τοῖσ μὲν εἰσ Σιληνοὺσ εἰκασθεῖσι μαλλωτοὶ χιτῶνεσ, οὓσ ἔνιοι χορταίουσ καλοῦσι, καὶ περιβόλαια ἐκ παντὸσ ἄνθουσ·

τοῖσ δ’ εἰσ Σατύρουσ περιζώματα καὶ δοραὶ τράγων καὶ ὀρθότριχεσ ἐπὶ ταῖσ κεφαλαῖσ φόβαι καὶ ὅσα τούτοισ ὅμοια. οὗτοι κατέσκωπτόν τε καὶ κατεμιμοῦντο τὰσ σπουδαίασ κινήσεισ ἐπὶ τὰ γελοιότερα μεταφέροντεσ. δηλοῦσι δὲ καὶ αἱ τῶν θριάμβων εἴσοδοι παλαιὰν καὶ ἐπιχώριον οὖσαν Ῥωμαίοισ τὴν κέρτομον καὶ σατυρικὴν παιδιάν.

τὰσ νίκασ ἰαμβίζειν τε καὶ κατασκώπτειν τοὺσ ἐπιφανεστάτουσ ἄνδρασ αὐτοῖσ στρατηλάταισ, ὡσ Ἀθήνησι τοῖσ πομπευταῖσ τοῖσ ἐπὶ τῶν ἁμαξῶν πρότερον ἅμα σκώμμασι παροχουμένοισ, νῦν δὲ ποιήματ’ ᾅδουσιν αὐτοσχέδια.

εἶδον δὲ καὶ ἐν ἀνδρῶν ἐπισήμων ταφαῖσ ἅμα ταῖσ ἄλλαισ πομπαῖσ προηγουμένουσ τῆσ κλίνησ τοὺσ σατυριστῶν χοροὺσ κινουμένουσ τὴν σίκιννιν ὄρχησιν, μάλιστα δ’ ἐν τοῖσ τῶν εὐδαιμόνων κήδεσιν.

παιδιὰ καὶ ὄρχησισ ἦν, ἀλλ’ Ἑλλήνων, δέδοικα, μὴ καὶ ὀχληρὸσ εἶναί τισι δόξω, λόγοισ πλείοσι πιστοῦσθαι ὁμολογούμενον πρᾶγμα βουλόμενοσ.

μετὰ δὲ τοὺσ χοροὺσ τούτουσ κιθαρισταί τ’ ἀθρόοι καὶ αὐληταὶ πολλοὶ παρεξῄεσαν·

καὶ μετ’ αὐτοὺσ οἵ τε τὰ θυμιατήρια κομίζοντεσ, ἐφ’ ὧν ἀρώματα καὶ λιβανωτὸσ παρ’ ὅλην ὁδὸν ἐθυμιᾶτο, καὶ οἱ τὰ πομπεῖα παραφέροντεσ ἀργυρίου καὶ χρυσίου πεποιημένα τά τε ἱερὰ καὶ τὰ δημόσια. τελευταῖα δὲ πάντων αἱ τῶν θεῶν εἰκόνεσ ἐπόμπευον ὤμοισ ὑπ’ ἀνδρῶν φερόμεναι, μορφάσ θ’ ὁμοίασ παρέχουσαι ταῖσ παρ’ Ἕλλησι πλαττομέναισ καὶ σκευὰσ καὶ σύμβολα καὶ δωρεάσ, ὧν εὑρεταὶ καὶ δοτῆρεσ ἀνθρώποισ ἕκαστοι παραδίδονται, οὐ μόνον Διὸσ καὶ Ἥρασ καὶ Ἀθηνᾶσ καὶ Ποσειδῶνοσ καὶ τῶν ἄλλων, οὓσ Ἕλληνεσ ἐν τοῖσ δώδεκα θεοῖσ καταριθμοῦσιν, ἀλλὰ καὶ τῶν προγενεστέρων, ἐξ ὧν οἱ δώδεκα θεοὶ μυθολογοῦνται γενέσθαι, Κρόνου καὶ Ῥέασ καὶ Θέμιδοσ καὶ Λητοῦσ καὶ Μοιρῶν καὶ Μνημοσύνησ καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων, ὅσων ἐστὶν ἱερὰ καὶ τεμένη παρ’ Ἕλλησι· καὶ τῶν ὕστερον, ἀφ’ οὗ τὴν ἀρχὴν Ζεὺσ παρέλαβε, μυθολογουμένων γενέσθαι, Περσεφόνησ Εἰλειθυίασ Νυμφῶν Μουσῶν Ὡρῶν Χαρίτων Διονύσου, καὶ ὅσων ἡμιθέων γενομένων αἱ ψυχαὶ τὰ θνητὰ ἀπολιποῦσαι σώματα εἰσ οὐρανὸν ἀνελθεῖν λέγονται, καὶ τιμὰσ λαχεῖν ὁμοίασ θεοῖσ, Ἡρακλέουσ Ἀσκληπιοῦ Διοσκούρων Σελήνησ Πανὸσ ἄλλων μυρίων.

καίτοι εἰ βάρβαροι ἦσαν οἱ τὴν Ῥώμην οἰκίσαντεσ καὶ τὴν ἑορτὴν ταύτην καταστησάμενοι, τί προσῆκεν αὐτοῖσ τοὺσ μὲν Ἑλληνικοὺσ ἅπαντασ σέβειν θεούσ τε καὶ δαίμονασ, τῶν δὲ πατρίων ὑπερορᾶν;

ἢ δειξάτω τισ ἡμῖν ἔξω τοῦ Ἑλληνικοῦ φῦλον ἕτερον, ᾧ πάτριά ἐστι ταῦτα τὰ ἱερά, καὶ τότε διαβαλλέτω ταύτην τὴν ἀπόδειξιν ὡσ οὐχ ὑγιῆ. συντελεσθείσησ δὲ τῆσ πομπῆσ ἐβουθύτουν εὐθὺσ οἵ θ’ ὕπατοι καὶ τῶν ἱερέων οἷσ ὅσιον, καὶ ὁ τῶν θυηπολιῶν τρόποσ ὁ αὐτὸσ ἦν τῷ παρ’ ἡμῖν.

χερνιψάμενοί τε γὰρ αὐτοὶ καὶ τὰ ἱερὰ καθαρῷ περιαγνίσαντεσ ὕδατι καὶ Δημητρίουσ καρποὺσ ἐπιρράναντεσ αὐτῶν ταῖσ κεφαλαῖσ, ἔπειτα κατευξάμενοι, θύειν τότε τοῖσ ὑπηρέταισ αὐτὰ ἐκέλευον. τῶν δ’ οἱ μὲν ἑστῶτοσ ἔτι τοῦ θύματοσ σκυτάλῃ τοὺσ κροτάφουσ ἔπαιον, οἱ δὲ πίπτοντοσ ὑπετίθεσαν τὰσ σφαγίδασ, καὶ μετὰ τοῦτο δείραντέσ τε καὶ μελίσαντεσ ἀπαρχὰσ ἐλάμβανον ἐξ ἑκάστου σπλάγχνου καὶ παντὸσ ἄλλου μέλουσ, ἃσ ἀλφίτοισ ζέασ ἀναδεύσαντεσ προσέφερον τοῖσ θύουσιν ἐπὶ κανῶν·

οἱ δ’ ἐπὶ τοὺσ βωμοὺσ ἐπιθέντεσ ὑφῆπτον καὶ προσέσπενδον οἶνον κατὰ τῶν ἁγνιζομένων. ἕκαστον δ’ ὅτι κατὰ νόμουσ ἐγίνετο τοὺσ ἀμφὶ θυσίαν ὑφ’ Ἑλλήνων κατασταθέντασ, ἐκ τῆσ Ὁμήρου ποιήσεωσ γνῶναι ῥᾴδιον.

καὶ γὰρ χερνιπτομένουσ εἰσάγει τοὺσ ἡρ́ωασ καὶ οὐλαῖσ χρωμένουσ ἐν οἷσ φησι·

χερνίψαντο δ’ ἔπειτα καὶ οὐλοχύτασ ἀνέλοντο. τριχοτομοῦντάσ τ’ ἀπὸ τῆσ κεφαλῆσ τὰσ τρίχασ καὶ τιθέντασ ἐπὶ τὸ πῦρ ὧδε γράφων· ἀλλ’ ὅ γ’ ἀπαρχόμενοσ κεφαλῆσ τρίχασ ἐν πυρὶ βάλλε. σκυτάλαισ τε παίοντασ τὰ μέτωπα τῶν ἱερείων καὶ τὰ πεσόντα θύοντασ, ὡσ ἐπὶ τῆσ Εὐμαίου ποιεῖ θυσίασ· κόψε δ’ ἀπαρχόμενοσ σχίζῃ δρυόσ, ἣν λίπε κείων. τὸν δ’ ἔλιπε ψυχή· τοὶ δ’ ἔσφαξάν τε καὶ εὗσαν. ἀπαρχάσ τ’ ἀπὸ τῶν σπλάγχνων καὶ ἀπὸ τῶν ἄλλων λαμβάνοντασ μελῶν, καὶ ταύτασ ἀλφίτοισ δεύοντασ καὶ καθαγίζοντασ ἐπὶ τῶν βωμῶν, ὡσ ἐπὶ τῆσ αὐτῆσ ποιεῖ θυσίασ·

ὁ δ’ ὠμοθετεῖτο συβώτησ, πάντοθεν ἀρχόμενοσ μελέων ἐσ πίονα δημόν· καὶ τὰ μὲν πυρὶ βάλλε παλύνασ ἀλφίτου ἀκτῇ.

ταῦτα δὲ Ῥωμαίουσ ἔτι καὶ εἰσ ἐμὲ πράττοντασ ἐπὶ ταῖσ θυσίαισ ἰδὼν ἐπίσταμαι·

καὶ μιᾷ πίστει τῇδε ἀρκούμενοσ οὐ βαρβάρουσ ἐπείσθην εἶναι τοὺσ οἰκιστὰσ τῆσ Ῥώμησ, ἀλλ’ ἐκ πολλῶν τόπων συνεληλυθότασ Ἕλληνασ. ὀλίγα μὲν γὰρ ἐπιτηδεύματα περὶ θυσίασ τε καὶ ἑορτὰσ ὁμοίωσ Ἕλλησι καὶ βαρβάρουσ τινὰσ ἐπιτελεῖν ἐνδέχεται, πάντα δὲ ταὐτὰ πράττειν ἀπίθανον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 72

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 72)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION