Lucian, Dialogi mortuorum, Ζηνόφαντοσ καὶ Καλλιδημίδησ.

(루키아노스, Dialogi mortuorum, Ζηνόφαντοσ καὶ Καλλιδημίδησ.)

Σὺ δέ, ὦ Καλλιδημίδη, πῶσ ἀπέθανεσ; ἐγὼ μὲν γὰρ ὅτι παράσιτοσ ὢν Δεινίου πλέον τοῦ ἱκανοῦ ἐμφαγὼν ἀπεπνίγην, οἶσθα· παρῆσ γὰρ ἀποθνήσκοντί μοι. Παρῆν, ὦ Ζηνόφαντε· τὸ δὲ ἐμὸν παράδοξόν τι ἐγένετο. οἶσθα γὰρ καὶ σύ που Πτοιόδωρον τὸν γέροντα; Τὸν ἄτεκνον, τὸν πλούσιον, ᾧ σε τὰ πολλὰ ᾔδειν συνόντα. Ἐκεῖνον αὐτὸν ἀεὶ ἐθεράπευον ὑπισχνούμενον ἐπ̓ ἐμοὶ τεθνήξεσθαι. ἐπεὶ δὲ τὸ πρᾶγμα ἐσ μήκιστον ἐπεγίνετο καὶ ὑπὲρ τὸν Τιθωνὸν ὁ γέρων ἔζη, ἐπίτομόν τινα ὁδὸν ἐπὶ τὸν κλῆρον ἐξεῦρον· πριάμενοσ γὰρ φάρμακον ἀνέπεισα τὸν οἰνοχόον, ἐπειδὰν τάχιστα ὁ Πτοιόδωροσ αἰτήσῃ πιεῖν, ‐ πίνει δὲ ἐπιεικῶσ ζωρότερον ‐ ἐμβαλόντα ἐσ κύλικα ἕτοιμον ἔχειν αὐτὸ καὶ ἐπιδοῦναι αὐτῷ·

εἰ δὲ τοῦτο ποιήσειεν, ἐλεύθερον ἐπωμοσάμην ἀφήσειν αὐτόν. Τί οὖν ἐγένετο; πάνυ γάρ τι παράδοξον ἐρεῖν ἐοίκασ. Ἐπεὶ τοίνυν λουσάμενοι ἥκομεν, δύο δὴ ὁ μειρακίσκοσ κύλικασ ἑτοίμουσ ἔχων τὴν μὲν τῷ Πτοιοδώρῳ τὴν ἔχουσαν τὸ φάρμακον, τὴν δὲ ἑτέραν ἐμοί, σφαλεὶσ οὐκ οἶδ̓ ὅπωσ ἐμοὶ μὲν τὸ φάρμακον, Πτοιοδώρῳ δὲ τὸ ἀφάρμακτον ἔδωκεν·

εἶτα ὁ μὲν ἔπινεν, ἐγὼ δὲ αὐτίκα μάλα ἐκτάδην ἐκείμην ὑποβολιμαῖοσ ἀντ̓ ἐκείνου νεκρόσ.

τί τοῦτο γελᾷσ, ὦ Ζηνόφαντε; καὶ μὴν οὐκ ἔδει γε ἑταίρῳ ἀνδρὶ ἐπιγελᾶν Ἀστεῖα γάρ, ὦ Καλλιδημίδη, πέπονθασ. ὁ γέρων δὲ τί πρὸσ ταῦτα; Πρῶτον μὲν ὑπεταράχθη πρὸσ τὸ αἰφνίδιον, εἶτα συνείσ, οἶμαι, τὸ γεγενημένον ἐγέλα καὶ αὐτόσ, οἱᾶ́ γε ὁ οἰνοχόοσ εἴργασται. Πλὴν ἀλλ̓ οὐδὲ σὲ τὴν ἐπίτομον ἐχρῆν τραπέσθαι· ἧκε γὰρ ἄν σοι διὰ τῆσ λεωφόρου ἀσφαλέστερον, εἰ καὶ ὀλίγῳ βραδύτερον.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION