Sense

1. a leader of an army, a general, commander

Examples

• κεῖται γὰρ ἡμῖν Θρῄκιοσ στρατηλάτησ, ἵπποι τ’ ἔχονται, πολέμιοι δ’ ᾐσθημένοι χωροῦσ’ ἐφ’ ὑμᾶσ· (Euripides, Rhesus, episode 2:21)
• πορθήσεθ’ ἡβήσαντεσ Ἰσμηνοῦ πόλιν, πατέρων θανόντων ἐκδικάζοντεσ φόνον, σύ τ’ ἀντὶ πατρόσ, Αἰγιαλεῦ, στρατηλάτησ νέοσ καταστάσ, παῖσ τ’ ἀπ’ Αἰτωλῶν μολὼν Τυδέωσ, ὃν ὠνόμαζε Διομήδην πατήρ. (Euripides, Suppliants, episode 1:10)
• ποῦ τῶν Ἀχαιῶν ἐνθάδ’ ὁ στρατηλάτησ; (Euripides, Iphigenia in Aulis, episode1)
• ἀσφαλὴσ γάρ ἐστ’ ἀμείνων ἢ θρασὺσ στρατηλάτησ. (Euripides, Phoenissae, episode, trochees12)
• ὡσ στρατηλάτησ γενόμενοσ ἁπάντων κράτιστοσ τῶν καθ’ ἑαυτὸν Ἡρακλῆσ καὶ δυνάμεωσ πολλῆσ ἡγούμενοσ ἅπασαν ἐπῆλθε τὴν ἐντὸσ Ὠκεανοῦ, καταλύων μὲν εἴ τισ εἰή τυραννὶσ βαρεῖα καὶ λυπηρὰ τοῖσ ἀρχομένοισ ἢ πόλισ ὑβρίζουσα καὶ λωβωμένη τὰσ πέλασ ἢ μοναὶ ἀνθρώπων ἀνημέρῳ διαίτῃ καὶ ξενοκτονίαισ ἀθεμίστοισ χρωμένων, καθιστὰσ δὲ νομίμουσ βασιλείασ καὶ σωφρονικὰ πολιτεύματα καὶ βίων ἔθη φιλάνθρωπα καὶ κοινοπαθῆ· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 41 1:2)

Similar forms

• στρατηλάτην (9)
• στρατηλάται (8)
• στρατηλάταις (7)
• στρατηλάτῃ (6)
• στρατηλάτας (6)
• στρατηλάτου (6)
• στρατηλατῶν (5)
• στρατηλάτης (5)
• στρατηλάτεε (4)
• στρατηλατεῖν (3)
• στρατηλατέειν (3)
• στρατηλάταν (1)
• στρατηλατοῦνθ (1)
• στρατηλατέῃς (1)
• στρατηλατήσειν (1)
• στρατηλάταισιν (1)
• στρατηλάτα (1)
• στρατηλατήσας (1)
• στρατηλατᾶν (1)
• στρατηλατῇ (1)
• στρατηλατοῦσαι (1)
• στρατηλατεῖ (1)
• στρατηλατήσω (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.