Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

στρατηλάτης

First declension Noun; Masculine 자동번역 Transliteration:

Principal Part: στρατηλάτης στρατηλάτου

Structure: στρατηλατ (Stem) + ης (Ending)

Etym.: e)lau/nw

Sense

  1. a leader of an army, a general, commander

Declension

First declension
Singular Dual Plural
Nominative στρατηλάτης στρατηλάτᾱ στρατηλάται
Genitive στρατηλάτου στρατηλάταιν στρατηλατῶν
Dative στρατηλάτῃ στρατηλάταιν στρατηλάταις
Accusative στρατηλάτην στρατηλάτᾱ στρατηλάτᾱς
Vocative στρατηλάτα στρατηλάτᾱ στρατηλάται

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἢ Σίπυλοσ ἔσται πόλισ, ὁρ́ισμα βαρβάρων, ὅθεν πεφύκασ’ οἱ στρατηλάται γένοσ, Φθίασ δὲ τοὔνομ’ οὐδαμοῦ κεκλήσεται. (Euripides, Iphigenia in Aulis, episode, dialogue 2:3)
  • ὦ γῆσ Ἑλλάδοσ στρατηλάται Δαναῶν ἀριστῆσ, οἵπερ ἤλθετ’ ἐνθάδε, Κάδμου τε λαόσ, μήτε Πολυνείκουσ χάριν ψυχὰσ ἀπεμπολᾶτε μήθ’ ἡμῶν ὕπερ. (Euripides, Phoenissae, episode 13:21)
  • ἐπὶ τοῖσδε δ’ ἐσπείσαντο, κἀν μεταιχμίοισ ὁρ́κουσ συνῆψαν ἐμμενεῖν στρατηλάται. (Euripides, Phoenissae, episode 13:28)
  • οἱο͂́ν τι ποιοῦσιν οἱ φρόνιμοι στρατηλάται κατὰ τὰσ συντάξεισ τῶν στρατευμάτων· (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 1216)
  • ὦ διπλοῖ στρατηλάται, Ἀγάμεμνον, ὦ Μενέλαε, πῶσ ἂν ἀντ’ ἐμοῦ τὸν ἴσον χρόνον τρέφοιτε τήνδε τὴν νόσον; (Sophocles, Philoctetes, episode 1:12)

Synonyms

  1. a leader of an army

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION