- τί μέλλετε σκηπτοῦ πιόντος πολεμίων σῷσαι βίον· (Euripides, Rhesus, episode 2:23)
(에우리피데스, Rhesus, episode 2:23)
- ἦ σ1 ἀνακινεῖ στέρνοις ἐνναίων σκηπτὸς πόθος ὄμμασι θραυσθεὶς παιδὸς ἀνικήτου, τὸν ἐγὼ τιθασόν σοι ὑπέστην ποιῆσαι· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 61 4:3)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 61 4:3)
- ὅτι τῦφος οὐκ ἔνεστιν, ἀλλὰ τοῖς φίλοις τοιοῦτὸς εἰμ, ἥδιστε, τύπτεσθαι μύδρος, τύπτειν κεραυνός, ἐκτυφλοῦν τιν ἀστραπή, φέρειν τιν ἄρας ἄνεμος, ἀποπνῖξαι βρόχος, θύρας μοχλεύειν σεισμός, εἰσπηδᾶν ἀκρίς, δειπνεῖν ἄκλητος μυῖα, μὴ ξελθεῖν φρέαρ, ἄγχειν, φονεύειν, μαρτυρεῖν, ὅσ1 ἂν μόνον τύχῃ τις εἰπών, ταῦτ ἀπροσκέπτως ποεῖν ἅπαντα, καὶ καλοῦσὶ μ οἱ νεώτεροι διὰ ταῦτα πάντα σκηπτὸν ἀλλ οὐδὲν μέλει τῶν σκωμμάτων μοι: (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 35 1:1)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 35 1:1)
- Ἡρακλείας τύραννος γενόμενος σκηπτὸν ἐφόρει, καὶ τῶν υἱῶν ἕνα Κεραυνὸν ὠνόμασε· (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 5 13:2)
(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 5 13:2)
- ἀλλ ὡς σκηπτὸς ἀπέκοψε τοὺς ἄλλους καὶ διέφθειρε, πρὸς δ Ἀλέξανδρον αὐτῆς τὸ δυσμενὲς: (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 10 3:1)
(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 10 3:1)
- ἀλλ ὡς σκηπτὸς ἀπέκοψε τοὺς ἄλλους καὶ διέφθειρε, πρὸς δ Ἀλέξανδρον αὐτῆς τὸ δυσμενὲς γέγονε φιλόνεικον καὶ δύσερι καὶ δυσεκβίαστον, ὥσπερ πρὸς τὸν Ἡρακλέα. (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 10 2:1)
(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 10 2:1)
- ἔστω δὲ ὁ λόγος εἰς τὰ τῆς γνώμης ἔτι τὸ εἰκόσι χρῆσθαι σεμνότητα καὶ ἀξίωμα ἔχοντα τὸν λόγον ἐργάζεται, ὥσπερ ἐν θαλάττῃ πνεῦμα ἀκατάστατον ὡς ἂν τύχῃ κινούμενον, καὶ πάλιν ὥσπερ σκηπτὸς ἢ χειμάρρους ἅπαν τοῦτο τὸ πρᾶγμα εἰς τὴν πόλιν εἰσέπεσεν, καὶ ἑτέρωθι πάλιν ἐπεὶ ὅτι γε ὥσπερ περίοδος ἢ καταβολὴ πυρετοῦ ἢ ἄλλου τινὸς κακοῦ καὶ τῷ πάνυ πόρρω δοκοῦντι νῦν ἀφεστάναι προσέρχεται οὐδεὶς ἀγνοεῖ. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 15:3)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 15:3)
- λοιμοῦ τις ἦλθε σκηπτὸς ἢ στάσις πόλει· (Aeschylus, Persians, episode, trochees 1:2)
(아이스킬로스, 페르시아인들, episode, trochees 1:2)
