- ἦν οὖν, ὡσ εἰκὸσ, ὁ Δίων ἐπαχθήσ εἰσ οὐδὲν ἡδὺ καὶ νεωτερικὸν ἐνδιδοὺσ ἑαυτόν, διὸ καὶ πιθανὰ κακιῶν προσρήματα ταῖσ ἀρεταῖσ ἐπιφέροντεσ αὐτοῦ διέβαλλον, ὑπεροψίαν τὴν σεμνότητα καὶ τὴν παρρησίαν αὐθάδειαν ἀποκαλοῦντεσ· (Plutarch, Dion, chapter 8 1:1)
(플루타르코스, Dion, chapter 8 1:1)
- τῷ δ’ ἀπὸ τῶν δαιμόνων προσρήματι χρωμένου κοινῶσ ἐπί τε χρηστῶν καὶ φαύλων, δαιμόνιε σχεδὸν ἐλθέ· (Plutarch, De Iside et Osiride, section 26 2:2)
(플루타르코스, De Iside et Osiride, section 26 2:2)
- καὶ γὰρ τοῦτο οὕτω μοι δοκεῖ τὸ γράμμα ἀνακεῖσθαι, ὡσ δὴ πρόσρησισ οὖσα τοῦ θεοῦ τῶν εἰσιόντων ἀντὶ τοῦ χαῖρε, ὡσ τούτου μὲν οὐκ ὀρθοῦ ὄντοσ τοῦ προσρήματοσ, τοῦ χαίρειν, οὐδὲ δεῖν τοῦτο παρακελεύεσθαι ἀλλήλοισ ἀλλὰ σωφρονεῖν. (Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 240:1)
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 240:1)
- μέχρι φύσεωσ τῶν περὶ τὸ στόμα συνόδων, ταύτῃ τῇ δυνάμει γλυκύτητα παρεχόμενον, μέλι τὸ κατὰ πάντων μάλιστα πρόσρημα ἔσχεν, τὸ δὲ τῆσ σαρκὸσ διαλυτικὸν τῷ κάειν, ἀφρῶδεσ γένοσ, ἐκ πάντων ἀφορισθὲν τῶν χυμῶν, ὀπὸσ ἐπωνομάσθη. (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 275:1)
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 275:1)
- οὗ μὲν γὰρ ἦν αἰτία τὸ πρᾶγμα, τὴν κρίσιν εἴρηκεν, οὗ δ’ ὁ ἁλοὺσ ἔνοχοσ τῷ προσρήματι τούτῳ καθέστηκεν, τὴν τιμωρίαν ἔγραψεν. (Demosthenes, Speeches 21-30, 39:4)
(데모스테네스, Speeches 21-30, 39:4)
- τοῦτο δὴ βούλομαι διὰ βραχέων ἐπανελθὼν ἐξετάσαι καὶ δεῖξαι τὴν συνέχειαν τῆσ πολιτείασ, ᾗ κέχρηται πρὸσ τὸ Ἑλληνικὸν ἡ πόλισ, καὶ ὅτι οὐκ ἔστι πρόσρημα βέλτιον ἐπενεγκεῖν οὗ νῦν ἐφθεγξάμην. (Aristides, Aelius, Orationes, 24:1)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 24:1)
- περὶ μὲν οὖν αἰκίασ καὶ βλάβησ καὶ τῶν τοιούτων ἔξεστιν εἰπεῖν ὡσ ἄκων τισ ἔπραξε, τὸ δὲ τῆσ κακοηθίασ τοσοῦτον διενήνοχεν ὥστε πρῶτον μὲν ἐπώνυμόν ἐστι τῆσ κακίασ, ὡσ οὐδεμίαν συγγνώμην ἐνδεχόμενον, ἔπειτ’ οὐδενὸσ πράγματόσ ἐστι πρόσρημα, ἀλλὰ φύσεωσ μηδὲν ἄν τῳ χρηστὸν εἶναι συμβουλομένησ. (Aristides, Aelius, Orationes, 3:2)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 3:2)
- ταῦτ’ ἐστὶν ἄνω βλεπόντων, οὐκ εἰσ ὀρύγματα καὶ πέτρασ, ταῦθ’ ὡσ ἀληθῶσ ἑορακότων τὴν φύσιν, οὐ τὴν τῶν λίθων οὐδὲ τῶν ξύλων, ἀλλ’ ὑφ’ ᾗ πάντα ἄγεται, ταῦτα ὃ τῆσ θείασ πολιτείασ μέροσ ἡμῖν ἐπιβάλλει μετειληφότων, ἐπεὶ καὶ τὸν πάντα οὐρανὸν καὶ κόσμον, ὃσ τὸ κάλλιστον ἁπάντων σχῆμα καὶ πρόσρημα εἴληφε, μία δή που γνώμη καὶ φιλίασ δύναμισ διοικεῖ· (Aristides, Aelius, Orationes, 21:4)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 21:4)
- δύ’ ἐν τούτοισ μαρτυρῶν, ὅτι τε ἡ ῥητορικὴ σύνεδροσ τῆσ βασιλικῆσ καὶ ὅτι περὶ τὸν αὐτόν ἐστι τό τε τοῦ ἐχέφρονοσ πρόσρημα καὶ τὸ λέγειν καλῶσ. (Aristides, Aelius, Orationes, 98:2)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 98:2)