Sense

1. that against which one strikes, a stumbling-block, offence

Examples

• θάνατον ἀγαθῶν καὶ καλῶν ἐλπίδες ἀμηχάνους ἡδονὰς καὶ προσδοκίας ἔχουσαι πᾶν μὲν ἔλλειμμα πᾶν δὲ πρόσκρουσμα τῆς ψυχῆς ἐξαλείφουσι καὶ ἀφανίζουσιν ὥσπερ ἐν ὁδῷ, μᾶλλον δ ὁδοῦ παρατροπῇ βραχείᾳ, ῥᾳδίως τὰ συντυγχάνοντα καὶ μετρίως φερούσης. (Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 29 2:1)
• οὐδὲν γὰρ οὐδ ἀπὸ τύχης πρόσκρουσμα συνέβη περὶ τοὺς στρατευομένους. (Plutarch, , chapter 19 4:2)
• θεωρήσαντες δὲ καὶ πανηγυρίσαντες καὶ τὰς ἄλλας φιλοφροσύνας παρ ἀλλήλων ἀναλαβόντες, εἴ τι πρόσκρουσμα πόλει πρὸς πόλιν ἐγεγόνει, δικασταὶ καθεζόμενοι διῄτων καὶ περὶ τοῦ πρὸς τοὺς βαρβάρους πολέμου καὶ περὶ τῆς πρὸς ἀλλήλους ὁμοφροσύνης κοινὰς ἐποιοῦντο βουλάς. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 25 8:1)
• συνεβούλευεν αὐτοῖς ἱερὸν ἄσυλον ἀπὸ κοινῶν ἀναλωμάτων ἐν Ῥώμῃ κατασκευάσασθαι, ἐν ᾧ θύσουσί θ αἱ πόλεις συνερχόμεναι καθ ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἰδίας τε καὶ κοινὰς θυσίας καὶ πανηγύρεις ἄξουσιν, ἐν οἷς ἂν ὁρίσωσι χρόνοις, καί, εἴ τι γένοιτο πρόσκρουσμα αὐταῖς πρὸς ἀλλήλας, ἐκ τῶν ἱερῶν τοῦτο διαλύσονται, ταῖς ἄλλαις πόλεσιν ἐπιτρέψασαι τὰ ἐγκλήματα διαγνῶναι. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 26 5:1)
• ποῖος τύραννος φοβερός, ποία νόσος, ποία πενία, ποῖον πρόσκρουσμα· (Epictetus, Works, book 4, chapter 12 9:2)

Similar forms

• προσκροῦσαι (14)
• προσκρούσας (10)
• προσκρούσματα (5)
• πρόσκρουσμα (5)
• προσκρουσμάτων (4)
• προσκρούσαντας (3)
• προσκρούσματος (2)
• προσκρούσαντες (2)
• προσκρούσεις (2)
• προσκρούσει (2)
• προσκρούσαντα (1)
• προσκρούσειν (1)
• προσκρούσασιν (1)
• προσκρούσμασι (1)
• προσκρούσῃ (1)
• προσκρούσοντος (1)
• προσκροῦσαν (1)
• προσκρούσειε (1)
• προσκρούσμασιν (1)
• προσκρούσαντος (1)
• πρόσκρουσιν (1)
• προσκρούσωσι? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.