뜻

1. 범죄, 잘못, 결점

1. that against which one strikes, a stumbling-block, offence

예문

• πολλῶν γὰρ τότε προσκρουσμάτων τῇ πόλει καὶ μεγάλων γενομένων, οὐδενὸς ἁπλῶς ἐκεῖνος μετέσχεν, ἀλλὰ περὶ Θρᾴκην μὲν ἡττήθησαν ὑπὸ Χαλκιδέων Καλλιάδου τε καὶ Ξενοφῶντος στρατηγούντων, τὸ δ Αἰτωλικὸν πταῖσμα συνέβη Δημοσθένους ἄρχοντος, ἐν δὲ Δηλίῳ χιλίους αὑτῶν ἀπέβαλον Ἱπποκράτους ἡγουμένου, τοῦ δὲ λοιμοῦ τὴν πλείστην αἰτίαν ἔλαβε Περικλῆς διὰ τὸν πόλεμον εἰς τὸ ἄστυ κατακλείσας τὸν ἀπὸ τῆς χώρας ὄχλον, ἐκ τῆς μεταβολῆς τῶν τόπων καὶ διαίτης ἀήθους γενομένου. (Plutarch, , chapter 6 3:2)

  (플루타르코스, , chapter 6 3:2)

• θαυμαστὸν μὲν ἦν καὶ τοῦτ, ὦ βουλή, εἰ ταύτην ἔχοντες ἄνθρωποι τὴν ἡλικίαν ἔχουσιν, οἱ πρὸ ἐμοῦ γνώμην ἀποφηνάμενοι καὶ πρωτεύειν ἀξιοῦντες τῶν συνέδρων, τὴν ἐκ τῶν πολιτικῶν προσκρουσμάτων ἀπέχθειαν ἀδιάλλακτον πρὸς τοὺς προεστηκότας τῆς πόλεως, οὓς ἐχρῆν% οἱό῀ν τε δεῖ φυλάττειν, καὶ τοῖς νέοις παραινεῖν ἀπὸ τοῦ κρατίστου ποιεῖσθαι τοὺς ὑπὲρ τῶν καλῶν ἀγῶνας, καὶ μὴ πολεμίους, ἀλλὰ φίλους ἡγεῖσθαι τοὺς περὶ τῶν κοινῶν ἀγαθῶν ἀντιπάλους. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 16 3:2)

  (디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 16 3:2)

• καὶ πάλιν λαβὼν καιρὸν Ἀντίπατρος ἑτέρους κατὰ τῶν ἀδελφῶν ὑπέπεμπεν κατηγόρους λέγειν, ὅτι Ιοὐκούνδῳ καὶ Τυράννῳ λάθρα διαλέγοιντο τοῖς ἱππάρχοις μέν ποτε τοῦ βασιλέως γενομένοις, τότε δ ἔκ τινων προσκρουσμάτων ἀποπεπτωκόσι τῆς τάξεως. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 742:1)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 742:1)

• Θηβαῖοι πρὶν παθεῖν ὁτιοῦν ὑφ ἡμῶν ἀγαθὸν, μᾶλλον δὲ ἐν χερσὶν ἔτι τῶν προσκρουσμάτων ὄντων, οὐ μόνον οὐκ ἦλθον εἰς Πειραιᾶ, κελευόντων Λακεδαιμονίων, ἀλλ ἔτι καὶ τῆς τυραννίδος καταστάσης, ἣ καὶ μικρὸν χρόνον εἰ προσδιήρκεσεν, οὐκέτ ἂν ἀντέσχεν ἡ πόλις, πάντων ἄριστοι περὶ ἡμᾶς ἐγένοντο. (Aristides, Aelius, Orationes, 15:12)

  (아리스티데스, 아일리오스, 연설, 15:12)

유사 형태

• προσκροῦσαι (14)
• προσκρούσας (10)
• πρόσκρουσμα (5)
• προσκρούσματα (5)
• προσκρουσμάτων (4)
• προσκρούσαντας (3)
• προσκρούσεις (2)
• προσκρούσει (2)
• προσκρούσματος (2)
• προσκρούσαντες (2)
• προσκρούσμασιν (1)
• προσκρούσαντος (1)
• πρόσκρουσιν (1)
• προσκρούσωσι (1)
• προσκρούσαντα (1)
• προσκρούσειν (1)
• προσκρούσασιν (1)
• προσκρούσμασι (1)
• προσκρούσῃ (1)
• προσκρούσοντος (1)
• προσκροῦσαν (1)
• προσκρούσειε? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.