Sense

1. to beg from, ask as a favour of
2. to move by entreaty, obtain leave from, to intercede with, prevail upon, by supplications
3. to entreat, to, to beg of, to obtain leave to do
4. to decline, deprecate
5. to ask, to excuse, decline, invitation, excused
6. to divorce
7. to intercede for, beg off

Examples

• δῆλον γὰρ ὡσ ὀλίγον ὕστερον, ὅταν αὐτὸν δέῃ λέγειν, παραιτήσεται καθάπερ ὑμεῖσ· (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 12:5)
• εἰ μὲν οὖν τι χεῖρον Ἀθηναίουσ ἐκεῖνοι προὐδίδαξαν, λεγέσθω τοῦτο κατ’ αὐτῶν, οὐδεὶσ λόγοσ αὐτοὺσ παραιτήσεται τὸ μὴ οὐ φαύλουσ εἶναι· (Aristides, Aelius, Orationes, 111:2)
• δοὺσ δὲ αὐτῷ καὶ τὸ ἀντίγραφον τῶν ἐν Σούσοισ προτεθέντων κομίσαι τῇ Ἐσθῆρι καὶ περὶ τούτων δεηθῆναι τοῦ βασιλέωσ ἐνετέλλετο καὶ σωτηρίασ ἕνεκεν τοῦ ἔθνουσ μὴ ἀδοξῆσαι λαβεῖν σχῆμα ταπεινόν, ᾧ παραιτήσεται τοὺσ Ιοὐδαίουσ κινδυνεύοντασ ἀπολέσθαι· (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 11 270:1)
• διακαρτεροῦντόσ τε τοῦ Τίρωνοσ ὁρῶν ὁ νεανίσκοσ τὸν πατέρα χαλεπῶσ μὲν ἤδη διακείμενον, ἔχοντα δὲ οὐδεμίαν ἐλπίδα σωτηρίασ αὑτῷ τε τὸ μέλλον ἐκ τῆσ περὶ τὸν πάσχοντα δυσχερείασ προῦπτον, ἔφη μηνύσειν τῷ βασιλεῖ τὴν ἀλήθειαν, εἰ παραιτήσεται διὰ τοῦ φράσαι τῆσ βασάνου καὶ τῆσ αἰκίασ αὐτόν τε καὶ τὸν πατέρα. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 16 459:1)

Similar forms

• παραιτήσομαι (5)
• παραιτησόμενος (4)
• παραιτησόμενοι (2)
• παραιτησόμεθα (2)
• παραιτεόμενον (1)
• παραιτησομένους (1)
• παραιτησόμενον (1)
• παραιτεομένους (1)
• παραιτεόμενος (1)
• παραιτησόμενός (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.