뜻

2. 유도하다, 유발하다, 야기시키다
3. 있다, 애원하다, 빌다, 요청하다, 돌보다
4. 거절하다, 거부하다, 피하다
5. 묻다, 청하다, 물어보다, 거절하다, 질문하다, 애원하다
6. 이혼하다, 개가하다

1. to beg from, ask as a favour of
2. to move by entreaty, obtain leave from, to intercede with, prevail upon, by supplications
3. to entreat, to, to beg of, to obtain leave to do
4. to decline, deprecate
5. to ask, to excuse, decline, invitation, excused
6. to divorce
7. to intercede for, beg off

예문

• δέον γὰρ ἀποθεραπεύειν τὸν ὄχλον ὀργῆσ εἰληφότα δικαίαν πρόφασιν, εἴξαντα μὲν ἐν τῷ παραχρῆμα χρόνῳ, ὕστερον δὲ τὰ μὲν ἀπολογούμενον, τὰ δὲ παραιτούμενον, τὰ δ’ ἑτέραισ τισὶν εὐεργεσίαισ ἀναλαβόντα, ἐπὶ τὸ βιαιότερον ἐνεχθεὶσ εἰσ ἀπόνοιαν αὐτοὺσ ἠνάγκασε τραπέσθαι. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 38 4:3)

  (디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 38 4:3)

• θῦσαι δὲ αὐτὸν καὶ Πριάμῳ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τοῦ Διὸσ τοῦ Ἑρκείου λόγοσ κατέχει, μῆνιν Πριάμου παραιτούμενον τῷ Νεοπτολέμου γένει, ὃ δὴ ἐσ αὐτὸν καθῆκεν. (Arrian, Anabasis, book 1, chapter 11 8:2)

  (아리아노스, Anabasis, book 1, chapter 11 8:2)

• πλὴν εἰ γένοιτο, ἵνα μὴ παρῶ τῷ δήμῳ μηδὲ ἕξουσιν οἱ συκοφαντούμενοι τὸν παραιτούμενον ἢ συναλγοῦντα. (Dio, Chrysostom, Orationes, 12:3)

  (디오, 크리소토모스, 연설 (2), 12:3)

• τὸν τοίνυν Φήμιον ἐν τῇ τῶν μνηστήρων σφαγῇ πεποίηκε τὸ ὑπὲρ ἑαυτοῦ παραιτούμενον καὶ λέγοντα αὐτοδίδακτοσ δ’ εἰμί· (Aristides, Aelius, Orationes, 23:9)

  (아리스티데스, 아일리오스, 연설, 23:9)

유사 형태

• παραιτήσομαι (5)
• παραιτησόμενος (4)
• παραιτησόμενοι (2)
• παραιτησόμεθα (2)
• παραιτεόμενον (1)
• παραιτησομένους (1)
• παραιτησόμενον (1)
• παραιτεομένους (1)
• παραιτεόμενος (1)
• παραιτησόμενός (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.