οἰκτείρω
Non-contract Verb;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
οἰκτείρω
Structure:
οἰκτείρ
(Stem)
+
ω
(Ending)
Sense
- to pity, feel pity for, have pity upon, to pity, for or because of
- I am sorry
Conjugation
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- οὐ μὴν ἀλλὰ τοὺσ μὲν ἀγωνιστὰσ οἰκτείρειν μοι ἔπεισιν ὧν πάσχουσιν, τῶν δὲ θεατῶν οὓσ φὴσ ἁπανταχόθεν τοὺσ ἀρίστουσ παραγίγνεσθαι εἰσ τὰσ πανηγύρεισ καὶ πάνυ θαυμάζω, εἰ τἀναγκαῖα παρέντεσ σχολάζουσιν ἐπὶ τοῖσ τοιούτοισ. (Lucian, Anacharsis, (no name) 11:3)
- ἀεὶ δ’ ἀοιδῶν μοῦνοσ ἐν στέγαισ ὀργίλου ἀνδρόσ κωκυτὸσ ἐμπέπτωκε, μαστιγουμένων ἔνδον οἰκονόμων καὶ στρεβλουμένων θεραπαινίδων, ὥστε τοῦ θυμοῦ τὰσ λύπασ ἐν ταῖσ ἐπιθυμίαισ καὶ ταῖσ ἡδοναῖσ οἰκτείρειν ὁρῶντασ. (Plutarch, De cohibenda ira, section 15 2:1)
- ἤδη δὲ τὰσ δυνάμεισ ἐκ τῶν χειμαδίων συναθροίζοντοσ αὐτοῦ πρέσβεισ ἀφίκοντο παρ’ Ἀρσάκου βραχύν τινα λόγον κομίζοντεσ, ἔφασαν γάρ, εἰ μὲν ὑπὸ Ῥωμαίων ὁ στρατὸσ ἀπέσταλται, πόλεμον ἄσπονδον εἶναι καί ἀδιάλλακτον, εἰ δὲ τῆσ πατρίδοσ ἀκούσησ, ὡσ πυνθάνονται, Κράσσοσ ἰδίων ἕνεκα κερδῶν ὅπλα Πάρθοισ ἐπενήνοχε καί χώραν κατείληφε, μετριάζειν Ἀρσάκην καὶ τὸ μὲν Κράσσου γῆρασ οἰκτείρειν, ἀφιέναι δὲ Ῥωμαίοισ τοὺσ ἄνδρασ, οὓσ ἔχει φρουρουμένουσ μᾶλλον ἢ φρουροῦντασ· (Plutarch, chapter 18 1:1)
- ἐνίοισ μὲν οὖν ἤρεσκε ταῦτα πράττων, καὶ κατιόντεσ ἐθεῶντο τὴν φιλοτιμίαν αὐτοῦ καὶ τὰσ ἁμίλλασ, τοῖσ δὲ βελτίστοισ ὁρῶσιν οἰκτείρειν ἐπῄει τὴν πλεονεξίαν καὶ τὴν φιλοδοξίαν, ὅτι πλουσιώτατοσ ἐκ πένητοσ καὶ μέγιστοσ ἐκ μικροῦ γεγονώσ ὁρ́ον οὐκ οἶδεν εὐτυχίασ, οὐδὲ θαυμαζόμενοσ ἀγαπᾷ καὶ ἀπολαύων ἐν ἡσυχίᾳ τῶν παρόντων, ἀλλ’ ὥσπερ ἐνδεὴσ ἁπάντων εἰσ Καππαδοκίαν καὶ τὸν Εὔξεινον Πόντον ἄρασ ἐκ θριάμβων καὶ δόξησ ἐκφέρει τοσοῦτον γῆρασ, Ἀρχελάῳ καὶ Νεοπτολέμῳ τοῖσ Μιθριδάτου σατράπαισ διαμαχούμενοσ. (Plutarch, Caius Marius, chapter 34 4:1)
- χωροῦσιν, οἰκτείρειν τὴν ἀσθένειαν αὐτῶν ἐγνωκότεσ δ’ οὖν Καίσαροσ δεῖσθαι καὶ πέμπειν πρὸσ αὐτόν, ὑπὲρ ἐκείνου μάλιστα καὶ πρώτου ποιήσεσθαι δέησιν· (Plutarch, Cato the Younger, chapter 64 4:1)