- ἔτι περιβολῆσ, ὅταν τισ διὰ μέσου τοῦ νοήματοσ ἢ τῶν νοημάτων, πρὶν ἀπαρτίσαι τὸν νοῦν, ἕτερα ἐμβάλῃ νοήματα, ὅπερ ἐὰν μὴ ἔν τινι μέτρῳ γένηται, δεινὴν ἀσάφειαν ἐργάζεται. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 4:1)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 4:1)
- κέχρηται δὲ καὶ ἀπ’ αὐτῶν τῶν πραγμάτων ἐν τοῖσ Ἀπομνημονεύμασιν, ὥστε ἄντικρυσ δόξαι δικανικὸν εἶναι τὸν λόγον κατὰ τὴν ἀρχὴν τῆσ πρώτησ ὑποβολῆσ τῶν πραγμάτων μὴ ἀπηρτισμένου τοῦ νοήματοσ, πολλάκισ φησὶν ἐθαύμασα τίσι ποτὲ λόγοισ Ἀθηναίουσ ἔπεισαν. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 4:1)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 4:1)
- ἔστι δὲ τοῦτο τὸ θεώρημα ἐν ἁπάσαισ ταῖσ ἀρχαῖσ τῶν λόγων αὐτοῦ, τὸ μὴ εἰπόντα ὥσπερ δεύτερον νόημα εἰσαγαγόντα χωρίσαι τὸ πρῶτον, ἀλλ’ ὑποβάλλειν τὰ ἐξηρτημένα τοῦ νοήματοσ εὐθέωσ καὶ ἐπεξιέναι ἐπὶ μακρόν· (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 5:1)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 5:1)
- ἰδίωμα τὸ μὴ μεταβάλλοντα τὴν ποιότητα τοῦ νοήματοσ οὕτωσ εἰσαγαγεῖν ἐν γένει πρῶτον, ὅπερ ἄν τισ πολιτικὸσ ἐποίησεν ἐξαίρων τὸν λόγον τῷ ἀξιώματι, οἱο͂ν ἔννοιά ποθ’ ἡμῖν ἐγένετο, ὁποῖον εἶναι συμβέβηκε τὸ κατὰ τὴν τῶν καλῶν φύσιν, εἶτα οὕτωσ τὸ κατ’ εἶδοσ, ὅσαι δημοκρατίαι καὶ ὅσαι τυραννίδεσ. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 5:2)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 5:2)
- πρῶτον μὲν τό, πρὶν ἀπαρτίσαι τὸ ἡγούμενον εἴτε νόημα χρὴ λέγειν εἴτε κῶλον, ἕτερον παρεμβαλεῖν καὶ μηδὲ τοῦ δευτέρου τέλοσ ἔχοντοσ τὸ τρίτον ἐπιζεῦξαι, εἶτα τὴν τοῦ δευτέρου νοήματοσ ἀκολουθίαν ἐπὶ τῷ τρίτῳ τέλοσ εἰληφότι θεῖναι, κἄπειτα ἐπὶ πᾶσιν, ὃ τοῦ πρώτου μέροσ ἦν, διὰ μακροῦ καὶ οὐκέτι τῆσ διανοίασ αὐτὸ προσδεχομένησ ἀποδοῦναι. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 9 5:2)
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 9 5:2)
