Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κτείνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: κτείνω κτενῶ ἔκτεινα ἔκτονα

Structure: κτείν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: Root KTEN or KTAN

Sense

  1. to kill, slay

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κτείνω κτείνεις κτείνει
Dual κτείνετον κτείνετον
Plural κτείνομεν κτείνετε κτείνουσιν*
SubjunctiveSingular κτείνω κτείνῃς κτείνῃ
Dual κτείνητον κτείνητον
Plural κτείνωμεν κτείνητε κτείνωσιν*
OptativeSingular κτείνοιμι κτείνοις κτείνοι
Dual κτείνοιτον κτεινοίτην
Plural κτείνοιμεν κτείνοιτε κτείνοιεν
ImperativeSingular κτείνε κτεινέτω
Dual κτείνετον κτεινέτων
Plural κτείνετε κτεινόντων, κτεινέτωσαν
Infinitive κτείνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κτεινων κτεινοντος κτεινουσα κτεινουσης κτεινον κτεινοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κτείνομαι κτείνει, κτείνῃ κτείνεται
Dual κτείνεσθον κτείνεσθον
Plural κτεινόμεθα κτείνεσθε κτείνονται
SubjunctiveSingular κτείνωμαι κτείνῃ κτείνηται
Dual κτείνησθον κτείνησθον
Plural κτεινώμεθα κτείνησθε κτείνωνται
OptativeSingular κτεινοίμην κτείνοιο κτείνοιτο
Dual κτείνοισθον κτεινοίσθην
Plural κτεινοίμεθα κτείνοισθε κτείνοιντο
ImperativeSingular κτείνου κτεινέσθω
Dual κτείνεσθον κτεινέσθων
Plural κτείνεσθε κτεινέσθων, κτεινέσθωσαν
Infinitive κτείνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κτεινομενος κτεινομενου κτεινομενη κτεινομενης κτεινομενον κτεινομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κτενῶ κτενεῖς κτενεῖ
Dual κτενεῖτον κτενεῖτον
Plural κτενοῦμεν κτενεῖτε κτενοῦσιν*
OptativeSingular κτενοῖμι κτενοῖς κτενοῖ
Dual κτενοῖτον κτενοίτην
Plural κτενοῖμεν κτενοῖτε κτενοῖεν
Infinitive κτενεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
κτενων κτενουντος κτενουσα κτενουσης κτενουν κτενουντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κτενοῦμαι κτενεῖ, κτενῇ κτενεῖται
Dual κτενεῖσθον κτενεῖσθον
Plural κτενούμεθα κτενεῖσθε κτενοῦνται
OptativeSingular κτενοίμην κτενοῖο κτενοῖτο
Dual κτενοῖσθον κτενοίσθην
Plural κτενοίμεθα κτενοῖσθε κτενοῖντο
Infinitive κτενεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κτενουμενος κτενουμενου κτενουμενη κτενουμενης κτενουμενον κτενουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓κτεινον έ̓κτεινες έ̓κτεινεν*
Dual ἐκτείνετον ἐκτεινέτην
Plural ἐκτείνομεν ἐκτείνετε έ̓κτεινον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκτεινόμην ἐκτείνου ἐκτείνετο
Dual ἐκτείνεσθον ἐκτεινέσθην
Plural ἐκτεινόμεθα ἐκτείνεσθε ἐκτείνοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓κτεινα έ̓κτεινας έ̓κτεινεν*
Dual ἐκτείνατον ἐκτεινάτην
Plural ἐκτείναμεν ἐκτείνατε έ̓κτειναν
SubjunctiveSingular κτείνω κτείνῃς κτείνῃ
Dual κτείνητον κτείνητον
Plural κτείνωμεν κτείνητε κτείνωσιν*
OptativeSingular κτείναιμι κτείναις κτείναι
Dual κτείναιτον κτειναίτην
Plural κτείναιμεν κτείναιτε κτείναιεν
ImperativeSingular κτείνον κτεινάτω
Dual κτείνατον κτεινάτων
Plural κτείνατε κτεινάντων
Infinitive κτείναι
Participle MasculineFeminineNeuter
κτεινᾱς κτειναντος κτεινᾱσα κτεινᾱσης κτειναν κτειναντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκτεινάμην ἐκτείνω ἐκτείνατο
Dual ἐκτείνασθον ἐκτεινάσθην
Plural ἐκτεινάμεθα ἐκτείνασθε ἐκτείναντο
SubjunctiveSingular κτείνωμαι κτείνῃ κτείνηται
Dual κτείνησθον κτείνησθον
Plural κτεινώμεθα κτείνησθε κτείνωνται
OptativeSingular κτειναίμην κτείναιο κτείναιτο
Dual κτείναισθον κτειναίσθην
Plural κτειναίμεθα κτείναισθε κτείναιντο
ImperativeSingular κτείναι κτεινάσθω
Dual κτείνασθον κτεινάσθων
Plural κτείνασθε κτεινάσθων
Infinitive κτείνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κτειναμενος κτειναμενου κτειναμενη κτειναμενης κτειναμενον κτειναμενου

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓κτονα έ̓κτονας έ̓κτονεν*
Dual ἐκτόνατον ἐκτόνατον
Plural ἐκτόναμεν ἐκτόνατε ἐκτόνᾱσιν*
SubjunctiveSingular ἐκτόνω ἐκτόνῃς ἐκτόνῃ
Dual ἐκτόνητον ἐκτόνητον
Plural ἐκτόνωμεν ἐκτόνητε ἐκτόνωσιν*
OptativeSingular ἐκτόνοιμι ἐκτόνοις ἐκτόνοι
Dual ἐκτόνοιτον ἐκτονοίτην
Plural ἐκτόνοιμεν ἐκτόνοιτε ἐκτόνοιεν
ImperativeSingular έ̓κτονε ἐκτονέτω
Dual ἐκτόνετον ἐκτονέτων
Plural ἐκτόνετε ἐκτονόντων
Infinitive ἐκτονέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκτονως ἐκτονοντος ἐκτονυῑα ἐκτονυῑᾱς ἐκτονον ἐκτονοντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ συμπατάξαντεσ μέσον πάντα στρατὸν ἔκτεινον ἐκτείνοντο, καὶ παρηγγύων κελευσμὸν ἀλλήλοισι σὺν πολλῇ βοῇ· (Euripides, Suppliants, episode 1:8)
  • καὶ γὰρ πατὴρ παῖδα ἀπέκτεινε, καὶ ἀπὸ τῶν ἱερῶν ἀπεσπῶντο καὶ πρὸσ αὐτοῖσ ἐκτείνοντο, οἳ δέ τινεσ καὶ περιοικοδομηθέντεσ ἐν τοῦ Διονύσου τῷ ἱερῷ ἀπέθανον οὕτωσ ὠμὴ στάσισ προὐχώρησε, καὶ ἔδοξε μᾶλλον, διότι ἐν τοῖσ πρώτη ἐγένετο· (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 28 3:2)
  • οἱ δὲ ἄνθρωποι πρόσ τε ταῖσ ναυσὶν ἀπέθνησκον ἄνοπλοι καὶ σποράδεσ ἐπιβοηθοῦντεσ, ἔν τε τῇ γῇ φεύγοντεσ ἀποβάντων τῶν πολεμίων ἐκτείνοντο. (Plutarch, , chapter 11 5:2)
  • οἱ δ’ ἀνέστρεφον μὲν ἐκ προθυμίασ, οὔτε δὲ στρατηγῶν ἢ ἐπιστατῶν ἐσ διάταξιν ἔτι σφίσι παρόντων, οὔτε τὰ σημεῖα ἕκαστοι τὰ ἑαυτῶν ἐπιγιγνώσκοντεσ ὡσ ἐν ἀκόσμῳ τροπῇ διερριμμένοι, χωρίου τε καὶ ἐσ φυγὴν καὶ ἐσ μάχην ἀποροῦντεσ, στενωτάτου τότε μάλιστα αὐτοῖσ διὰ τὴν δίωξιν γενομένου, ἐκτείνοντο μετ’ ἀργίασ, οἱ μὲν ὑπὸ τῶν πολεμίων, οὐδὲν ἀντιδρᾶσαι φθάνοντεσ, οἱ δὲ ὑπὸ σφῶν αὐτῶν ὡσ ἐν πλήθει καὶ στενοχωρίᾳ θορυβούμενοι. (Appian, The Foreign Wars, chapter 6 7:5)
  • ἐκτείνοντο δ’ οἱ μὲν ἐπιβαίνοντεσ τῶν σκαφῶν, οἱ δὲ τοῖσ ἀναχθεῖσιν προσπίπτειν πειρώμενοι. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 592:1)

Synonyms

  1. to kill

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION