뜻

2. 보호자, 수호자, 방어자

1. one who is in charge
2. a protector, guardian

예문

• καὶ ἐν οἷσ τισ ἂν φιλόπολισ ἀνὴρ καὶ κηδεμὼν προείλετό τι πρᾶξαι, τοσοῦτον ἐδέησεν ὁ δημαγωγὸσ καὶ χρήσιμοσ αὐτίκα φήσων ὑμῖν γεγενῆσθαι πρᾶξίν τινα προφέρειν, ὥστε καὶ τοὺσ πράττοντασ ὑπὲρ ὑμῶν τι τῆσ αὑτοῦ τύχησ ἀνέπλησεν. (Dinarchus, Speeches, 37:4)

  (디나르코스, 연설, 37:4)

• χθὲσ οὖν Κλέων ὁ κηδεμὼν ἡμῖν ἐφεῖτ’ ἐν ὡρ́ᾳ ἥκειν ἔχοντασ ἡμερῶν ὀργὴν τριῶν πονηρὰν ἐπ’ αὐτόν, ὡσ κολωμένουσ ὧν ἠδίκησεν. (Aristophanes, Wasps, Parodos, prelude10)

  (아리스토파네스, Wasps, Parodos, prelude10)

• εἴθ’ ὤφελέν μοι κηδεμὼν ἢ ξυγγενὴσ εἶναί τισ ὅστισ τοιαῦτ’ ἐνουθέτει. (Aristophanes, Wasps, Choral, strophe2)

  (아리스토파네스, Wasps, Choral, strophe2)

• ὁ πρῶτοσ εὑρὼν μετὰ λυχνούχου περιπατεῖν τῆσ νυκτὸσ ἦν τισ κηδεμὼν τῶν δακτύλων. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 58 1:1)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 58 1:1)

• ἐν οἷσ ἅπασι καὶ στρατηγὸσ ἄριστοσ ἐγένετο καὶ σύμβουλοσ συνετώτατοσ καὶ πάντων κηδεμὼν ἀληθέστατοσ. (Flavius Josephus, Contra Apionem, 109:1)

  (플라비우스 요세푸스, Contra Apionem, 109:1)

유사 형태

• κηδεμόνα (15)
• κηδεμὼν (12)
• κηδεμόνας (9)
• κηδεμόνες (9)
• κηδεμόνος (8)
• κηδεμονίας (8)
• κηδεμονικὸν (8)
• κηδεμονίαν (8)
• κηδεμόνων (8)
• κηδεμονικῶς (6)
• κηδεμονίᾳ (4)
• κηδεμών (3)
• κηδεμονία (2)
• κηδεμονικὴν (2)
• κηδεμόν (1)
• κηδεμονῆας (1)
• κηδεμονικὸς (1)
• κηδεμονῆα (1)
• κηδεμονῆες (1)
• κηδεμονικῷ (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.