뜻

2. 보호자, 수호자, 방어자

1. one who is in charge
2. a protector, guardian

예문

• μὴ γάρ μοι ἐν ὀφθαλμοῖσι φαείνοι ἠώσ, μηδέ με δηρὸν ἔτι ζώουσαν ἴδοιο, εἴ γέ τι σῆσ ψυχῆσ προφερέστερον, ἠέ τι παίδων σῶν θείην, οἳ δή μοι ἀδελφειοὶ γεγάασιν, κηδεμόνεσ τε φίλοι καὶ ὁμήλικεσ. (Apollodorus, Argonautica, book 3 13:4)

  (아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 13:4)

• τόσσον δὲ προτέρω πέλεν ἄστεοσ ἀντιπέρηθεν, ὅσσον τ’ ἐκ βαλβῖδοσ ἐπήβολοσ ἁρ́ματι νύσσα γίγνεται, ὁππότ’ ἀέθλα καταφθιμένοιο ἄνακτοσ κηδεμόνεσ πεζοῖσι καὶ ἱππήεσσι τίθενται. (Apollodorus, Argonautica, book 3 21:15)

  (아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 21:15)

• κόνιν δέ σου ἀμφιμέλαιναν δέξαντ’ οἰζυροί, σχέτλιε, κηδεμόνεσ. (Unknown, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 7382)

  (작자 미상, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 7382)

• ἐκείνων μὲν οὖν εἰσι βασιλεῖσ, θεοὶ ἐπὶ σωτηρίᾳ κοινῇ γεγονότεσ, κηδεμόνεσ ὄντωσ καὶ προστάται χρηστοὶ καὶ δίκαιοι, τῶν μὲν ἀγαθῶν ἑκούσιοι ταμίαι, τῶν δὲ χαλεπῶν σπανίωσ μεταδιδόντεσ καὶ κατὰ ἀνάγκην, κόσμῳπόλεων ἡδόμενοι. (Dio, Chrysostom, Orationes, 35:1)

  (디오, 크리소토모스, 연설, 35:1)

• Ὡσ δ’ ἐσ τὴν πόλιν ἀφίκετο, ἡ μὲν μήτηρ αὖθισ καὶ Φίλιπποσ ὅσοι τε ἄλλοι κηδεμόνεσ ἦσαν αὐτοῦ, ἐδεδοίκεσαν τήν τε τῆσ βουλῆσ ἐσ τὸν Καίσαρα ἀλλοτρίωσιν καὶ τὸ δόγμα, μὴ εἶναι δίκασ ἐπὶ Καίσαρι φόνου, καὶ τὴν Ἀντωνίου τότε δυναστεύοντοσ ἐσ αὐτὸν ὑπεροψίαν, οὔτε ἀφικομένου πρὸσ τὸν Καίσαροσ υἱὸν ἐλθόντα οὔτε προσπέμψαντοσ αὐτῷ· (Appian, The Civil Wars, book 3, chapter 2 5:1)

  (아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 2 5:1)

유사 형태

• κηδεμόνα (15)
• κηδεμὼν (12)
• κηδεμόνες (9)
• κηδεμόνας (9)
• κηδεμόνος (8)
• κηδεμονίας (8)
• κηδεμονικὸν (8)
• κηδεμονίαν (8)
• κηδεμόνων (8)
• κηδεμονικῶς (6)
• κηδεμονίᾳ (4)
• κηδεμών (3)
• κηδεμονικὴν (2)
• κηδεμονία (2)
• κηδεμονῆες (1)
• κηδεμονικῷ (1)
• κηδεμόν (1)
• κηδεμονῆας (1)
• κηδεμονικὸς (1)
• κηδεμονῆα (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.