뜻

2. 보호자, 수호자, 방어자

1. one who is in charge
2. a protector, guardian

예문

• "δενδρέων δε νομὸν Διόνυσοσ πολυγαθὴσ αὐξάνοι, ἁγνὸν φέγγοσ ὀπώρασ κατὰ Πίνδαρον μειρακίων δ’ ἄρα καὶ παίδων ἐν ὡρ́ᾳ καὶ ἄνθει πλαττομένων καὶ ῥυθμιζομένων τροφαὶ καὶ αὐξήσεισ οὐδενὶ θεῶν ἢ δαιμόνων προσήκουσιν, οὐδ’ ἔστιν ᾧ μέλει φυόμενον ἄνθρωπον εἰσ ἀρετὴν ὀρθὸν ἐλθεῖν καὶ μὴ παρατραπῆναι μηδὲ κλασθῆναι τὸ γενναῖον ἐρημίᾳ κηδεμόνοσ ἢ κακίᾳ τῶν προστυγχανόντων; (Plutarch, Amatorius, section 15 1:2)

  (플루타르코스, Amatorius, section 15 1:2)

• "ἦν δέ που μὴ γενέσθαι κρεῖττον ἢ γενέσθαι κακόν, ἁμαρτάνοντα κηδεμόνοσ ἀγαθοῦ καὶ φύλακοσ. (Plutarch, Amatorius, section 15 1:5)

  (플루타르코스, Amatorius, section 15 1:5)

• τῆσ οἰκίασ καὶ τῶν θυγατέρων κηδεμόνοσ δεομένων ἀνέλαβε πάλιν τὴν Μαρκίαν χηρεύουσαν ἐπὶ χρήμασι πολλοῖσ· (Plutarch, Cato the Younger, chapter 52 3:2)

  (플루타르코스, Cato the Younger, chapter 52 3:2)

• καὶ ἐσ βαθὺ γῆρασ ἵκοιο, τοίου κηδεμόνοσ, ὦ μάκαρ, ἀντιάσασ. (Unknown, Greek Anthology, Volume II, book 8, chapter 162)

  (작자 미상, Greek Anthology, Volume II, book 8, chapter 162)

• εἰ δὲ πείθοιντο ταῖσ ψυχραῖσ ἐλπίσιν τῶν νεωτερίζειν ἐπὶ κέρδεσιν οἰκείοισ ἐθελόντων, ὡσ αὐτόν τε πειράσουσιν ἀντὶ κηδεμόνοσ δεσπότην καὶ Ὑρκανὸν ἀντὶ βασιλέωσ τύραννον, Ῥωμαίουσ γε μὴν καὶ Καίσαρα πολεμίουσ ἀνθ’ ἡγεμόνων καὶ φίλων· (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 288:1)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 288:1)

유사 형태

• κηδεμόνα (15)
• κηδεμὼν (12)
• κηδεμόνες (9)
• κηδεμόνας (9)
• κηδεμονικὸν (8)
• κηδεμονίαν (8)
• κηδεμόνων (8)
• κηδεμόνος (8)
• κηδεμονίας (8)
• κηδεμονικῶς (6)
• κηδεμονίᾳ (4)
• κηδεμών (3)
• κηδεμονικὴν (2)
• κηδεμονία (2)
• κηδεμονῆα (1)
• κηδεμονῆες (1)
• κηδεμονικῷ (1)
• κηδεμόν (1)
• κηδεμονῆας (1)
• κηδεμονικὸς (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.