Sense

1. contempt, a spirit of disdain

Examples

• ἰέναι δὲ τοῖσ ἐχθροῖσ ὁμόσε καὶ ἀμύνεσθαι μὴ φρονήματι μόνον, ἀλλὰ καὶ καταφρονήματι. (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 462)
• ἰέναι δ’ ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ μὴ φρονήματι μόνον, ἀλλὰ καὶ καταφρονήματι. (Aristides, Aelius, Orationes, 18:10)
• οἱ δὲ δοῦλοι διὰ τὸ ἐν προσηγορίᾳ τε εἶναι καὶ καταφρονήματι τῶν δεσποτῶν, ἀποστροφῆσ τῷ ὑβρίζοντι αὐτὴν οὔσησ τῆσ κατ’ ἐκεῖνον ἐπικουρίασ· (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 19 148:1)
• ἐφθάκει δὲ ἤδη τῶν βουλευτῶν τὸ πᾶν πλῆθοσ συνειλεγμένον καὶ μάλιστα οἱ εἰσ τοῦ Γαί̈ου συνελθόντεσ τὸν φόνον θράσει τε ἤδη χρώμενοι κἀν καταφρονήματι μεγάλῳ ὄντεσ ὡσ εἰσ αὐτοὺσ ἀνακειμένων δὴ τῶν πραγμάτων. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 19 182:1)

Similar forms

• καταφρονήσας (40)
• καταφρόνησιν (40)
• καταφρονήσει (33)
• καταφρονῆσαι (25)
• καταφρονήσεως (23)
• καταφρονηθῆναι (15)
• καταφρόνησις (12)
• καταφρονητικῶς (11)
• καταφρονήσαντα (9)
• καταφρονήσῃ (6)
• καταφρονήσειε (4)
• καταφρονήματι (4)
• καταφρονηταί (4)
• καταφρονητικὸν (4)
• καταφρονηθεὶς (4)
• καταφρονηταὶ (4)
• καταφρονήσῃς (3)
• καταφρονήσειν (3)
• καταφρονήσωσιν (3)
• καταφρονηθῶσι (3)
• καταφρονήσωσι (2)
• καταφρονηθῶμεν (2)
• καταφρονήσουσι (2)
• καταφρονητέον (2)
• καταφρονήσασαν (2)
• καταφρόνησίς (2)
• καταφρονήσειεν (2)
• καταφρονήσητε (2)
• καταφρονήσειαν (2)
• καταφρόνησον (2)
• καταφρονητικὸς (2)
• καταφρονήματος (2)
• καταφρονητής (1)
• καταφρονηθείη (1)
• καταφρονήσομεν (1)
• καταφρονητὰς (1)
• καταφρονητικόν (1)
• καταφρονητικά (1)
• καταφρονηθῇ (1)
• καταφρονῆσαν (1)
• καταφρονήσειας (1)
• καταφρονητικῶν (1)
• καταφρονημάτων (1)
• καταφρονῇς (1)
• καταφρονήσετε (1)
• καταφρονητάς (1)
• καταφρονηθήσῃ (1)
• καταφρονήσαντι (1)
• καταφρονητὴς (1)
• καταφρονήσαιεν (1)
• καταφρονήσεωσ̓ (1)
• καταφρονῆτε (1)
• καταφρονήσασα (1)
• καταφρονήσεις (1)
• καταφρονητική (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.