κατάδηλος
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
κατάδηλος
κατάδηλον
Structure:
καταδηλ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- quite manifest, plain, visible, known, discover, to be discovered
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- τούτουσ ἐκέλευσεν ὁ Θεοδότασ τέωσ μὲν ἔχειν ὡσ οἱο͂́ν τε κατακρύψαντασ, ὡσ μὴ κατάδηλοι εἰε͂ν ὑπερφαινόμενοι τοῦ στρατοῦ, ἐπειδὰν δὲ σημήνῃ ὁ σαλπιγκτὴσ καὶ δέῃ συμπλέκεσθαι καὶ εἰσ χεῖρασ ἰέναι καὶ ἡ ἵπποσ ἡ τῶν πολεμίων ἐπελαύνηται καὶ τὰ ἁρ́ματα οἱ Γαλάται ἀνοίξαντεσ τὴν φάλαγγα καὶ διαστήσαντεσ ἐπαφῶσι, τότε ἀνὰ τέτταρασ μὲν τῶν ἐλεφάντων ἀπαντᾶν ἐφ̓ ἑκάτερα τοῖσ ἱππεῦσι, τοὺσ ὀκτὼ δὲ ἀντεπαφεῖναι τοῖσ ἁρματηλάταισ καὶ συνωριασταῖσ· (Lucian, Zeuxis 17:2)
- ἕλκοντεσ οὖν ἐκεῖνοι διὰ τοῦ κεραμίου τὸ ὑγρὸν εἰσ αὑτοὺσ ὄγκον μὲν καὶ βάροσ προσκτῶνται, κατάδηλοι δ’ οὐ πάνυ γίγνονται τοῖσ ὁρῶσιν, εἰ μή τισ προπεπυσμένοσ ἤδη περιεργότερον ἐπισκοποῖτο. (Galen, On the Natural Faculties., , section 1480)
- τῷ Τυφῶνι τὴν φυγὴν ἑπτὰ ἡμέρασ γενέσθαι, καὶ σωθέντα γεννῆσαι παῖδασ Ιἑροσόλυμον καὶ Ιοὐδαῖον, αὐτόθεν εἰσὶ κατάδηλοι τὰ Ιοὐδαϊκὰ παρέλκοντεσ εἰσ τὸν μῦθον. (Plutarch, De Iside et Osiride, section 31 7:1)
- " τὰ γὰρ ἀληθῆ οἰόμαι οὐκ ἂν ἐθέλοιεν λέγειν, ὅτι κατάδηλοι γίγνονται προσποιούμενοι μὲν εἰδέναι, εἰδότεσ δὲ οὐδέν. (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 52:2)
- Οὗτοι τοίνυν παραμπεχόμενοι καὶ προβαλλόμενοι τὸ θεῖον τῆσ ἀμηχανίησ τοῦ μὴ ἴσχειν ὅ τι προσενέγκαντεσ ὠφελήσουσιν, ὡσ μὴ κατάδηλοι ἐώσιν οὐδὲν ἐπιστάμενοι, ἱερὸν ἐνόμισαν τοῦτο τὸ πάθοσ εἶναι, καὶ λόγουσ ἐπιλέξαντεσ ἐπιτηδείουσ τὴν ἰήσιν κατεστήσαντο ἐσ τὸ ἀσφαλὲσ σφίσιν αὐτοῖσι, καθαρμοὺσ προσφέροντεσ καὶ ἐπαοιδὰσ, λουτρῶν τε ἀπέχεσθαι κελεύοντεσ καὶ ἐδεσμάτων πολλῶν καὶ ἀνεπιτηδείων ἀνθρώποισι νοσέουσιν ἐσθίειν, θαλασσίων μὲν τρίγλησ, μελανούρου, κεστρέοσ, ἐγχέλυοσ οὑ̔͂τοι γὰρ οἱ ἰχθύεσ εἰσὶν ἐπικαιρότατοἰ, κρεῶν δὲ αἰγείου καὶ ἐλάφων καὶ χοιρίων καὶ κυνὸσ ̔ταῦτα γὰρ κρεῶν ταρακτικώτατά ἐστι τῆσ κοιλίησ̓, ὀρνίθων δὲ ἀλεκτρυόνοσ καὶ τρυγόνοσ καὶ ὠτίδοσ, ἔτι δὲ ὅσα νομίζεται ἰσχυρότατα εἶναι, λαχάνων δὲ μίνθησ, σκορόδου καὶ κρομύου ̔δριμὺ γὰρ ἀσθενέοντι οὐδὲν ξυμφέρεἰ, ἱμάτιον δὲ μέλαν μὴ ἔχειν ̔θανατῶδεσ γὰρ τὸ μέλαν̓, μηδὲ ἐν αἰγείῳ κατακέεσθαι δέρματι μηδὲ φορέειν, μηδὲ πόδα ἐπὶ ποδὶ ἔχειν, μηδὲ χεῖρα ἐπὶ χειρὶ ̔ταῦτα γὰρ πάντα κωλύματα εἶναἰ. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 1.7)