Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ἰσχύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἰσχύω ἰσχύσω ἴσχυσα ἴσχυκα ἰσχύθην

Structure: ἰσχύ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from i)sxu/_s

Sense

  1. to be physically strong
  2. to be strong, mighty, powerful, to prevail
  3. (not of persons) to prevail

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἰσχύω ἰσχύεις ἰσχύει
Dual ἰσχύετον ἰσχύετον
Plural ἰσχύομεν ἰσχύετε ἰσχύουσιν*
SubjunctiveSingular ἰσχύω ἰσχύῃς ἰσχύῃ
Dual ἰσχύητον ἰσχύητον
Plural ἰσχύωμεν ἰσχύητε ἰσχύωσιν*
OptativeSingular ἰσχύοιμι ἰσχύοις ἰσχύοι
Dual ἰσχύοιτον ἰσχυοίτην
Plural ἰσχύοιμεν ἰσχύοιτε ἰσχύοιεν
ImperativeSingular ί̓σχυε ἰσχυέτω
Dual ἰσχύετον ἰσχυέτων
Plural ἰσχύετε ἰσχυόντων, ἰσχυέτωσαν
Infinitive ἰσχύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἰσχυων ἰσχυοντος ἰσχυουσα ἰσχυουσης ἰσχυον ἰσχυοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἰσχύομαι ἰσχύει, ἰσχύῃ ἰσχύεται
Dual ἰσχύεσθον ἰσχύεσθον
Plural ἰσχυόμεθα ἰσχύεσθε ἰσχύονται
SubjunctiveSingular ἰσχύωμαι ἰσχύῃ ἰσχύηται
Dual ἰσχύησθον ἰσχύησθον
Plural ἰσχυώμεθα ἰσχύησθε ἰσχύωνται
OptativeSingular ἰσχυοίμην ἰσχύοιο ἰσχύοιτο
Dual ἰσχύοισθον ἰσχυοίσθην
Plural ἰσχυοίμεθα ἰσχύοισθε ἰσχύοιντο
ImperativeSingular ἰσχύου ἰσχυέσθω
Dual ἰσχύεσθον ἰσχυέσθων
Plural ἰσχύεσθε ἰσχυέσθων, ἰσχυέσθωσαν
Infinitive ἰσχύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἰσχυομενος ἰσχυομενου ἰσχυομενη ἰσχυομενης ἰσχυομενον ἰσχυομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἰσχύσω ἰσχύσεις ἰσχύσει
Dual ἰσχύσετον ἰσχύσετον
Plural ἰσχύσομεν ἰσχύσετε ἰσχύσουσιν*
OptativeSingular ἰσχύσοιμι ἰσχύσοις ἰσχύσοι
Dual ἰσχύσοιτον ἰσχυσοίτην
Plural ἰσχύσοιμεν ἰσχύσοιτε ἰσχύσοιεν
Infinitive ἰσχύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἰσχυσων ἰσχυσοντος ἰσχυσουσα ἰσχυσουσης ἰσχυσον ἰσχυσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἰσχύσομαι ἰσχύσει, ἰσχύσῃ ἰσχύσεται
Dual ἰσχύσεσθον ἰσχύσεσθον
Plural ἰσχυσόμεθα ἰσχύσεσθε ἰσχύσονται
OptativeSingular ἰσχυσοίμην ἰσχύσοιο ἰσχύσοιτο
Dual ἰσχύσοισθον ἰσχυσοίσθην
Plural ἰσχυσοίμεθα ἰσχύσοισθε ἰσχύσοιντο
Infinitive ἰσχύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἰσχυσομενος ἰσχυσομενου ἰσχυσομενη ἰσχυσομενης ἰσχυσομενον ἰσχυσομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἰσχυθήσομαι ἰσχυθήσῃ ἰσχυθήσεται
Dual ἰσχυθήσεσθον ἰσχυθήσεσθον
Plural ἰσχυθησόμεθα ἰσχυθήσεσθε ἰσχυθήσονται
OptativeSingular ἰσχυθησοίμην ἰσχυθήσοιο ἰσχυθήσοιτο
Dual ἰσχυθήσοισθον ἰσχυθησοίσθην
Plural ἰσχυθησοίμεθα ἰσχυθήσοισθε ἰσχυθήσοιντο
Infinitive ἰσχυθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἰσχυθησομενος ἰσχυθησομενου ἰσχυθησομενη ἰσχυθησομενης ἰσχυθησομενον ἰσχυθησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῑ́̓σχυον ῑ́̓σχυες ῑ́̓σχυεν*
Dual ῑ̓σχύετον ῑ̓σχυέτην
Plural ῑ̓σχύομεν ῑ̓σχύετε ῑ́̓σχυον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῑ̓σχυόμην ῑ̓σχύου ῑ̓σχύετο
Dual ῑ̓σχύεσθον ῑ̓σχυέσθην
Plural ῑ̓σχυόμεθα ῑ̓σχύεσθε ῑ̓σχύοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῑ́̓σχυσα ῑ́̓σχυσας ῑ́̓σχυσεν*
Dual ῑ̓σχύσατον ῑ̓σχυσάτην
Plural ῑ̓σχύσαμεν ῑ̓σχύσατε ῑ́̓σχυσαν
SubjunctiveSingular ἰσχύσω ἰσχύσῃς ἰσχύσῃ
Dual ἰσχύσητον ἰσχύσητον
Plural ἰσχύσωμεν ἰσχύσητε ἰσχύσωσιν*
OptativeSingular ἰσχύσαιμι ἰσχύσαις ἰσχύσαι
Dual ἰσχύσαιτον ἰσχυσαίτην
Plural ἰσχύσαιμεν ἰσχύσαιτε ἰσχύσαιεν
ImperativeSingular ί̓σχυσον ἰσχυσάτω
Dual ἰσχύσατον ἰσχυσάτων
Plural ἰσχύσατε ἰσχυσάντων
Infinitive ἰσχύσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἰσχυσᾱς ἰσχυσαντος ἰσχυσᾱσα ἰσχυσᾱσης ἰσχυσαν ἰσχυσαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῑ̓σχυσάμην ῑ̓σχύσω ῑ̓σχύσατο
Dual ῑ̓σχύσασθον ῑ̓σχυσάσθην
Plural ῑ̓σχυσάμεθα ῑ̓σχύσασθε ῑ̓σχύσαντο
SubjunctiveSingular ἰσχύσωμαι ἰσχύσῃ ἰσχύσηται
Dual ἰσχύσησθον ἰσχύσησθον
Plural ἰσχυσώμεθα ἰσχύσησθε ἰσχύσωνται
OptativeSingular ἰσχυσαίμην ἰσχύσαιο ἰσχύσαιτο
Dual ἰσχύσαισθον ἰσχυσαίσθην
Plural ἰσχυσαίμεθα ἰσχύσαισθε ἰσχύσαιντο
ImperativeSingular ί̓σχυσαι ἰσχυσάσθω
Dual ἰσχύσασθον ἰσχυσάσθων
Plural ἰσχύσασθε ἰσχυσάσθων
Infinitive ἰσχύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἰσχυσαμενος ἰσχυσαμενου ἰσχυσαμενη ἰσχυσαμενης ἰσχυσαμενον ἰσχυσαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῑ̓σχύθην ῑ̓σχύθης ῑ̓σχύθη
Dual ῑ̓σχύθητον ῑ̓σχυθήτην
Plural ῑ̓σχύθημεν ῑ̓σχύθητε ῑ̓σχύθησαν
SubjunctiveSingular ἰσχύθω ἰσχύθῃς ἰσχύθῃ
Dual ἰσχύθητον ἰσχύθητον
Plural ἰσχύθωμεν ἰσχύθητε ἰσχύθωσιν*
OptativeSingular ἰσχυθείην ἰσχυθείης ἰσχυθείη
Dual ἰσχυθείητον ἰσχυθειήτην
Plural ἰσχυθείημεν ἰσχυθείητε ἰσχυθείησαν
ImperativeSingular ἰσχύθητι ἰσχυθήτω
Dual ἰσχύθητον ἰσχυθήτων
Plural ἰσχύθητε ἰσχυθέντων
Infinitive ἰσχυθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἰσχυθεις ἰσχυθεντος ἰσχυθεισα ἰσχυθεισης ἰσχυθεν ἰσχυθεντος

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ί̓σχυκα ί̓σχυκας ί̓σχυκεν*
Dual ἰσχύκατον ἰσχύκατον
Plural ἰσχύκαμεν ἰσχύκατε ἰσχύκᾱσιν*
SubjunctiveSingular ἰσχύκω ἰσχύκῃς ἰσχύκῃ
Dual ἰσχύκητον ἰσχύκητον
Plural ἰσχύκωμεν ἰσχύκητε ἰσχύκωσιν*
OptativeSingular ἰσχύκοιμι ἰσχύκοις ἰσχύκοι
Dual ἰσχύκοιτον ἰσχυκοίτην
Plural ἰσχύκοιμεν ἰσχύκοιτε ἰσχύκοιεν
ImperativeSingular ί̓σχυκε ἰσχυκέτω
Dual ἰσχύκετον ἰσχυκέτων
Plural ἰσχύκετε ἰσχυκόντων
Infinitive ἰσχυκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἰσχυκως ἰσχυκοντος ἰσχυκυῑα ἰσχυκυῑᾱς ἰσχυκον ἰσχυκοντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ νῦν ἰσχύει ἡ χείρ μου κακοποιῆσαί σε. ὁ δὲ Θεὸσ τοῦ πατρόσ σου ἐχθὲσ εἶπε πρόσ με λέγων. φύλαξε σεαυτόν, μή ποτε λαλήσῃσ μετὰ Ἰακὼβ πονηρά. (Septuagint, Liber Genesis 31:29)
  • εἶπε δὲ τῷ ἔθνει αὐτοῦ. ἰδοὺ τὸ γένοσ τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ μέγα πλῆθοσ καὶ ἰσχύει ὑπὲρ ἡμᾶσ. (Septuagint, Liber Exodus 1:9)
  • ἐὰν δὲ ταπεινὸσ ᾖ τῇ τιμῇ, στήσεται ἐναντίον τοῦ ἱερέωσ, καὶ τιμήσεται αὐτὸν ὁ ἱερεύσ. καθάπερ ἰσχύει ἡ χεὶρ τοῦ εὐξαμένου, τιμήσεται αὐτὸν ὁ ἱερεύσ. (Septuagint, Liber Leviticus 27:8)
  • καὶ νῦν δεῦρο ἄρασαί μοι τὸν λαὸν τοῦτον, ὅτι ἰσχύει οὗτοσ ἢ ὑμεῖσ. ἐὰν δυνώμεθα πατάξαι ἐξ αὐτῶν, καὶ ἐκβαλῶ αὐτοὺσ ἐκ τῆσ γῆσ. ὅτι οἶδα οὓσ ἐὰν εὐλογήσῃσ σύ, εὐλόγηνται, καὶ οὓσ ἐὰν καταράσῃ σύ, κεκατήρανται. (Septuagint, Liber Numeri 22:6)
  • καὶ ποιήσεισ ἑορτὴν ἑβδομάδων Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου καθὼσ ἡ χείρ σου ἰσχύει, ὅσα ἂν δῷ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου. (Septuagint, Liber Deuteronomii 16:10)

Synonyms

  1. to be strong

  2. to prevail

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION