Hippocrates, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΗΣ ΙΗΤΡΙΚΗΣ, iii.

(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΗΣ ΙΗΤΡΙΚΗΣ, iii.)

Τὴν γὰρ ἀρχὴν οὔτ’ ἂν εὑρέθη ἡ τέχνη ἡ ἰητρικὴ οὔτ’ ἂν ἐζητήθη‐‐οὐδὲν γὰρ αὐτῆσ ἔδει‐εἰ τοῖσι κάμνουσι τῶν ἀνθρώπων τὰ αὐτὰ διαιτωμένοισί τε καὶ προσφερομένοισι, ἅπερ οἱ ὑγιαίνοντεσ ἐσθίουσί τε καὶ πίνουσι καὶ τἄλλα διαιτέονται, συνέφερεν, καὶ μὴ ἦν ἕτερα τούτων βελτίω. νῦν δὲ αὐτὴ ἡ ἀνάγκη ἰητρικὴν ἐποίησεν ζητηθῆναί τε καὶ εὑρεθῆναι ἀνθρώποισι, ὅτι τοῖσι κάμνουσι ταὐτὰ προσφερομένοισι, ἅπερ οἱ ὑγιαίνοντεσ, οὐ συνέφερεν, ὡσ οὐδὲ νῦν συμφέρει. ἔτι δὲ ἄνωθεν ἔγωγε ἀξιῶ οὐδ’ ἂν τὴν τῶν ὑγιαινόντων δίαιτάν τε καὶ τροφήν, ᾗ νῦν χρέονται, εὑρεθῆναι, εἰ ἐξήρκει τῷ ἀνθρώπῳ ταὐτὰ ἐσθίοντι καὶ πίνοντι βοί̈ τε καὶ ἵππῳ καὶ πᾶσιν ἐκτὸσ ἀνθρώπου, οἱο͂ν τὰ ἐκ τῆσ γῆσ φυόμενα, καρπούσ τε καὶ ὕληνν καὶ χόρτον. ἀπὸ τούτων γὰρ καὶ τρέφονται καὶ αὔξονται καὶ ἄπονοι διάγουσιν οὐδὲν προσδεόμενοι ἄλλησ διαίτησ. καί τοι τήν γε ἀρχὴν ἔγωγε δοκέω καὶ τὸν ἄνθρωπον τοιαύτῃ τροφῇ κεχρῆσθαι. τὰ δὲ νῦν διαιτήματα εὑρημένα καὶ τετεχνημένα ἐν πολλῷ χρόνῳ γεγενῆσθαί μοι δοκεῖ. ὡσ γὰρ ἔπασχον πολλά τε καὶ δεινὰ ὑπὸ ἰσχυρῆσ τε καὶ θηριώδεοσ διαίτησ ὠμά τε καὶ ἄκρητα καὶ μεγάλασ δυνάμιασ ἔχοντα ἐσφερόμενοι. οἱᾶ́ περ ἂν καὶ νῦν ὑπ’ αὐτῶν πάσχοιεν πόνοισί τε ἰσχυροῖσι καὶ νούσοισ περιπίπτοντεσ καὶ διὰ τάχεοσ θανάτοισι. ἧσσον μὲν οὖν ταῦτα τότε εἰκὸσ ἦν πάσχειν διὰ τὴν συνήθειαν, ἰσχυρῶσ δὲ καὶ τότε. καὶ τοὺσ μὲν πλείστουσ τε καὶ ἀσθενεστέρην φύσιν ἔχοντασ ἀπόλλυσθαι εἰκόσ, τοὺσ δὲ τούτων ὑπερέχοντασ πλείω χρόνον ἀντέχειν· ὥσπερ καὶ νῦν ἀπὸ τῶν ἰσχυρῶν βρωμάτων οἱ μὲν Ῥηϊδίωσ ἀπαλλάσσονται, οἱ δὲ μετὰ πολλῶν πόνων τε καὶ κακῶν. διὰ δὴ ταύτην τὴν αἰτίην καὶ οὗτοί μοι δοκέουσι ζητῆσαι τροφὴν ἁρμόζουσαν τῇ φύσει καὶ εὑρεῖν ταύτην, ᾗ νῦν χρεώμεθα. ἐκ μὲν οὖν τῶν πυρῶν βρέξαντέσ σφασ καὶ πτίσαντεσ καὶ καταλέσαντέσ τε καὶ διασήσαντεσ καὶ φορύξαντεσ καὶ ὀπτήσαντεσ ἀπετέλεσαν ἄρτον, ἐκ δὲ τῶν κριθέων μᾶζαν· ἄλλα τε πολλὰ περὶ ταῦτα πρηγματευσάμενοι ἥψησάν τε καὶ ὤπτησαν καὶ ἔμιξαν, καὶ ἐκέρασαν τὰ ἰσχυρά τε καὶ ἄκρητα τοῖσ ἀσθενεστέροισ, πλάσσοντεσ πάντα πρὸσ τὴν τοῦ ἀνθρώπου φύσιν τε καὶ δύναμιν, ἡγεύμενοι, ὅσα μὲν ἂν ἰσχυρότερα ᾖ ἢ δυνήσεται κρατεῖν ἡ φύσισ, ἢν ἐμφέρηται, ἀπὸ τούτων δ’ αὐτῶν πόνουσ τε καὶ νούσουσ καὶ θανάτουσ ἔσεσθαι, ὁπόσων δ’ ἂν δύνηται ἐπικρατεῖν, ἀπὸ τούτων τροφήν τε καὶ αὔξησιν καὶ ὑγιείην. τῷ δὲ εὑρήματι τούτῳ καὶ ζητήματι τί ἄν τισ ὄνομα δικαιότερον ἢ προσῆκον μᾶλλον θείη ἢ ἰητρικήν; ὅτι γε εὑρ́ηται ἐπὶ τῇ τοῦ ἀνθρώπου ὑγιείῃ τε καὶ σωτηρίῃ καὶ τροφῇ, ἄλλαγμα ἐκείνησ τῆσ διαίτησ, ἐξ ἧσ οἱ πόνοι καὶ νοῦσοι καὶ θάνατοι ἐγίνοντο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION